Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Το ψήφισμα για τους απεργούς μετανάστες στο Δημ.Συμβούλιο (*)

Στην συνεδρίαση του Δημ.Συμβουλίου στις 2.3.2011 οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης Ανδρέας Γκιζιώτης και Γιώργος Τσιμπουκάκης, κατέθεσαν για έγκριση ψήφισμα συμπαράστασης για τους 300 οικονομικούς μετανάστες, που πραγματοποιούν απεργία πείνας στο κτίριο Υπατίας, πανομοιότυπο με αυτό που κατέθεσαν σ’ όλους τους δήμους της Ελλάδας οι αντίστοιχοι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης.
Η συζήτηση ξεκίνησε με την απόρριψη από την πλευρά της Λαϊκής Συσπείρωσης να δεχθούν οποιαδήποτε αλλαγή στο κείμενο, που θα οδηγούσε στη σύγκλιση των απόψεων και την ομόφωνη έγκριση του ψηφίσματος, δηλώνοντας πως το κείμενο έχει ενιαία πολιτική ενότητα που δεν επιδέχεται αλλαγής.
Το κεντρικό ζήτημα διαφωνίας, μια και σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα μπορούσε να βρεθεί κοινή πρόταση, όπως προέκυψε από την συζήτηση με τις ενστάσεις τις δικές μου, του κ.Βλάχου και άλλων δημ.συμβούλων, ήταν η πέμπτη παράγραφος του κειμένου, με την οποία φερόμαστε να ζητάμε από την πολιτεία την χωρίς όρους νομιμοποίηση όλων των οικονομικών μεταναστών στην χώρα μας. Ζητήθηκε από τους συντάκτες η αφαίρεση αυτής της παραγράφου, που δεν έγινε δεκτό.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγίας Παρασκευής λοιπόν, εξέφρασε ομόφωνα την συμπαράστασή του στους 300 απεργούς μετανάστες, αλλά η ανυποχώρητη στάση της Λαϊκής Συσπείρωσης απέτρεψε με δική της ευθύνη, αυτή η κοινή άποψη όλων των δημοτικών συμβούλων να αποτυπωθεί με την ομόφωνη έγκριση του ψηφίσματος.
Στην τοποθέτησή μου επισήμανα κωδικοποιημένα τα ακόλουθα:
1.            Στην χώρα μας το μεταναστευτικό πρόβλημα ξεκίνησε από την εποχή που κάποιοι πολιτικοί καλούσαν αδιαφοροποίητα τους Βοειοηπειρώτες και τους γείτονές μας Αλβανούς να έλθουν μαζικά στον «παράδεισο» της Ελλάδας.
2.            Στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν κατορθώθηκε να εφαρμοστεί μια κοινής αποδοχής μεταναστευτική πολιτική. Αυτό μαζί με την ιδιαίτερη γεωγραφική θέση της χώρας μας και την συνθήκη ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2, που επιβλήθηκε πρόσφατα, καθιστά την Ελλάδα πρώτο σταθμό και «αποθήκη» ταυτόχρονα ανέστιων ανθρώπων που αναζητούν καλύτερη μέρα για τη ζωή τους στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
3.            Θα πρέπει να γίνει εξ αρχής διάκριση ανάμεσα στους πολιτικούς πρόσφυγες και στους οικονομικούς μετανάστες. Για τους πρώτους, πέραν της πικρής εμπειρίας που υπάρχει από τις δύσκολες εποχές της χώρας μας, οφείλουμε να παρέχουμε την πλήρη προστασία μας απέναντί τους, όπως εξ άλλου γίνεται σε όλο τον δημοκρατικό κόσμο με την προστασία που τους παρέχουν διεθνείς συμβάσεις και νομικές ενώσεις.
4.            Κανείς δεν αρνείται την οργανωμένη είσοδο οικονομικών μεταναστών με όλες τις νόμιμες διαδικασίες, προϋπόθεση που αποτρέπει την απαράδεκτη κατάσταση εκμετάλλευσης εξαθλιωμένων παράνομων μεταναστών, που βιώσαμε στο πρόσφατο  παρελθόν.
5.            Οι μετανάστες στην Ελλάδα μετά το 1995, όπως και οι Έλληνες μετανάστες στην Γερμανία, στο Βέλγιο, τον Καναδά και την Αυστραλία στο παρελθόν, συνέβαλλαν και αυτοί στην οικονομική άνοδο της χώρας μας και θεωρούνται από πολλούς αυτοί που θα λύσουν το ασφαλιστικό πρόβλημά μας με την ένταξή τους στο νόμιμο εργατικό δυναμικό της χώρας μας.
6.            Σήμερα όμως η χώρα μας περνάει μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση. Η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Ανάπτυξη και άρα εργασία δεν υπάρχει και φαίνεται πως δύσκολα θα συνέλθουμε. Οι νέες ελαστικές μορφές εργασίας είναι πλέον πραγματικότητα και η ανεργία έχει εγκατασταθεί σε κάθε Ελληνικό σπίτι, όπως και στα δικά μας. Σήμερα λοιπόν ακόμα περισσότερο από το παρελθόν χρειάζεται να οργανωθεί και να τακτοποιηθεί η αγορά εργασίας, να μπουν κανόνες και να ελεγχθεί στο μεγαλύτερο βαθμό η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία είτε των παράνομων  μεταναστών είτε και των «Ελλήνων μεταναστών».

Ιδιαίτερη εντύπωση  μου προκάλεσε, μετά την δεύτερη και πιο προσεκτική ανάγνωση του κειμένου, η ανάλυση και το συμπέρασμα των συντακτών, πως το πρόβλημα και η αδυναμία νομιμοποίησης δεν βρίσκεται στην παράνομη είσοδό τους στην χώρα μας, αλλά οφείλεται στους «απρόθυμους εργοδότες να καταβάλουν τις προβλεπόμενες από τη νομοθεσία ασφαλιστικές εισφορές».

(*)  Δημοσιεύθηκε στην ΠΕΡΙΣΚΟΠΗΣΗ αρ.φυλ. 213 Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002– ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Ένα παλιό κείμενο που δημοσιεύθηκε στον Τοπικό Τύπο, μετά την ήττα στις δημ. εκλογές του 2002, και στο οποίο όπως θα ανακαλύψετε υπάρχουν σημαντικές αναλογίες με το σήμερα!!!
Στην ΓΕΙΤΟΝΙΑ  είχε δημοσιευθεί τον Νοέμβριο του 2002 με τίτλο "Να αξιοποιήσουμε θετικά τον θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης".

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002– ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Συνηθίζεται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση να ακολουθεί μια περίοδος αποτίμησης των αποτελεσμάτων. Κάποιοι «κερδίζουν» κάποιοι «χάνουν». Για τους πρώτους, τα επόμενα 4 χρόνια θα είναι χρόνια δράσης και για τους πολίτες χρόνια διαπίστωσης της εκπλήρωσης των προεκλογικών υποσχέσεων. Με αυτούς λοιπόν θα έχουμε καιρό μπροστά μας να αποτιμούμε το έργο τους. Για τους δεύτερους, η επόμενη μέρα είναι δύσκολη. Δύσκολη συναισθηματικά, γιατί δεν παύουν να έχουν την ανθρώπινη ιδιότητα αλλά και πολιτικά γιατί η ετυμηγορία του λαού ήταν σκληρή για αυτούς.
Στις μέρες  που θα ακολουθήσουν, πολλοί θα θελήσουν να αξιοποιήσουν το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Βασ. Γιαννακόπουλος και οι Δημοτικοί του Σύμβουλοι δεν έχουν τις ευθύνες τους για τις ενέργειες και τις επιλογές τους, ειδικότερα του τελευταίου εξαμήνου. Άλλοι θα προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν την απώλεια της Δημαρχίας χρησιμοποιώντας μικροπολιτικά και παραπολιτικά κριτήρια. Θα ακούσετε για τις αντιφατικές καντρίλιες του τελευταίου τριημέρου της δεύτερης Κυριακής ανάμεσα σε επικεφαλείς παρατάξεων, σε αλληλοαναιρούμενες ή «κατασκευασμένες» ανακοινώσεις, σε υπόγειες συμφωνίες, διασυνδέσεις και ρεύματα, σε αλλοπρόσαλλους ρόλους και συμπεριφορές προσώπων. Όλες αυτές οι ερμηνείες έχουν θέση και αναπτύσσονται εκεί που απουσιάζει ο πολιτικός λόγος και πράξη. Εκεί που η πολιτική δίνει τη θέση της  στις δημόσιες σχέσεις και τις «πρακτικές του ουζομεζέ». Με αυτές δεν πρόκειται να ασχοληθούμε εδώ.
Ας δούμε, λοιπόν, τα αποτελέσματα από την πλευρά του ψηφοδελτίου που υποστήριξε το ΠΑΣΟΚ, του συνδυασμού της Πόλης Ζωής και του Βασ. Γιαννακόπουλου. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να τεκμηριώσω, ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε η Δεξιά παράταξη, αλλά αντίθετα τις έχασε η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, εξ αιτίας δυο σημαντικών γεγονότων:
·        την απουσία ενός συγκροτημένου κέντρου διαχείρισης του προεκλογικού αγώνα αλλά και της συγκροτημένης παρουσίας της παράταξης σε όλη την τετραετία που πέρασε και
·        την απουσία της παράταξης από τα τοπικά μαζικά κινήματα όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Με αυτές τις δυο αρχές η παράταξη είχε μάθει να πορεύεται στους κοινωνικούς αγώνες και να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις ανάγκες που προέρχονται από τον θεσμικό της ρόλο στις οργανωμένες κοινωνίες. Με αυτές κατόρθωνε όχι μόνο να βγαίνει νικήτρια από τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και η δράση της να βρίσκει την αποδοχή μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας από την κομματική της βάση. Συγκεκριμένα:
1. Η πολύχρονη παραμονή της παράταξης του ΠΑΣΟΚ στη Δημαρχία, οδήγησε στην άμβλυνση των πολιτικών αντανακλαστικών της και αυτό στην εξαφάνιση ενός συγκροτημένου κέντρου καθοδήγησης καθ’ όλη την διάρκεια της τετραετίας και κατά συνέπεια και την προεκλογική περίοδο. Τα κενό αυτό το κάλυψαν διάφοροι επικοινωνιολόγοι, παρακοιμώμενοι, μεσολαβητές (παράγοντες) και άλλα παράκεντρα, που βρίσκουν χώρο και εύφορο έδαφος να αναπτυχθούν σε τέτοιες καταστάσεις.
Η απουσία του συγκροτημένου κέντρου στην καθοδήγηση του προεκλογικού αγώνα ήταν παραπάνω από εμφανής εκεί που χρειάστηκε να γίνουν διαπραγματεύσεις, να δοθούν εγγυήσεις, να συγκροτηθεί ένα ενιαίο μέτωπο των μη συντηρητικών δυνάμεων και να διαμορφωθεί ένα ενιαίο και κοινά συνομολογούμενο πρόγραμμα διοίκησης του Δήμου και διαχείρισης των προβλημάτων της Αγ. Παρασκευής. Η συσπείρωση αυτών των δυνάμεων πρέπει να γίνεται με όρους κοινής δράσης και κοινών στόχων και όχι προσωπικών συναλλαγών και διασφαλίσεων. Αυτό, μόνο η συγκροτημένη παρουσία μιας παράταξης μπορεί να το εγγυηθεί.
2. Χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία που είχε στην πορεία του προεκλογικού αγώνα  και στην τελική έκβαση, ο τρόπος άσκησης των Δημαρχιακών καθηκόντων από τον απερχόμενο Δήμαρχο, για όσο διάστημα άσκησε την δημαρχία, δεν θα είναι το αντικείμενο στην παρούσα ανάλυση. Στην αριστερή θεώρηση της κίνησης της ιστορίας, τα πρόσωπα έρχονται ως καταλύτες, ως φορείς αξιοποίησης αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που διαμορφώνονται στην κοινωνία μέσω των  μαζικών κινημάτων. Χωρίς να θεωρείται αμελητέος ο ρόλος των προσώπων στην ιστορική εξέλιξη, είναι τα κινήματα των πολιτών που διαμορφώνουν τους όρους για την επιτυχία των στόχων που θέτει μια παράταξη.
Στην πόλη της Αγίας Παρασκευής, η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι Οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα τοπικά κινήματα (π.χ. Υμηττός- Κοντόπευκο- Παράδεισος- Πευκάκια – κηροζίνη - βοθρολύματα) ήταν η αδιαφορία, η μη συμμετοχή, η ανάθεση εκπροσώπησης σε ενδιάμεσους (παράγοντες) και όλα αυτά με το καταγεγραμμένο και ακαταμάχητο επιχείρημα «Εμείς έχουμε τον Δήμαρχο»!!! Η εγκατάλειψη αυτών των κινημάτων, οδήγησε την παράταξη:
·        Να μην έχει μια συνολική γνώση της πραγματικής φύσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η περιοχή από την ασυδοσία των εργολάβων των μεγάλων έργων.
·        Να χάσει την ζωτική σύνδεση με τους πολίτες που ζουν την υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής τους, που βλέπουν την απαξίωση των στοιχειωδών όρων ασφαλούς και υγιεινής διαβίωσης.
·        Να παρουσιάζει αδυναμία σχεδιασμού αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, με την άσκηση οργανωμένων και αγωνιστικών πιέσεων προς την κωφεύουσα κυβερνητική ηγεσία.
Η αίσθηση εγκατάλειψης, η δυσχέρεια απόκρουσης της ασυδοσίας των εργολάβων, παρά την άσκηση ένδικων μέσων, οδήγησε τους δημότες:
·        Στην ανάπτυξη δυσπιστίας στην σχέση τους με τον Δήμο.
·        Στην αναζήτηση και ανάδειξη άλλων ενδιάμεσων μεσολαβητών ανάμεσα στην ηγεσία και την κοινωνία και τέλος
·        Στη διαμόρφωση όρων ελαστικοποίησης της πολιτικής συνείδησης και αδρανοποίησης των παραδοσιακών πολιτικών επιλογών και συμπεριφορών.
Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε, μεγάλωσε και κατέκτησε την εξουσία σαν πολιτικός φορέας κινημάτων πολιτών. Είναι ένα κίνημα, όπως το δηλώνει και ο τίτλος του και είναι στη φύση του να ασκεί  την πολιτική μέσω των κινημάτων. Η επάνοδος σε αυτές τις αρχές είναι ο όρος επιβίωσης, ανάπτυξης και ανάδειξης της πολιτικής του. Με τέτοια πολιτική, με την συμμετοχή στα πολιτικά μαζικά κινήματα των μελών και των φίλων του, θα ξαναζωντανέψει την σχέση του με τους πολίτες, θα αναδειχθούν τα στελέχη που χρειάζονται για τους πολιτικούς, τοπικούς και υπερτοπικούς αγώνες.
Γιατί μόνο με στελέχη που έχουν αναφορά την κοινωνία, που η δύναμή τους είναι η συμμετοχή στα κατά τόπους μαζικά κινήματα, μπορούν να αποκρουστούν παραπολιτικοί σχεδιασμοί και συνομολογήσεις παραγόντων, στο όνομα αλλά ερήμην της τοπικής κοινωνίας.
Οι ανωτέρω συμπεριφορές και πρακτικές, η πολιτική απουσία της παράταξης από τα τοπικά μαζικά κινήματα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, οδήγησε σε όλες τις δευτερογενείς παθολογικές καταστάσεις και αδυναμίες που αναφέρθηκαν ανωτέρω και εντέλει  στην απώλεια του Δήμου από την Παράταξη.
Η ζωή όμως συνεχίζεται. Η τετραετία φαντάζει μεγάλο χρονικό διάστημα και οι επόμενες εκλογές απόμακρες. Όμως και η αποκατάσταση της σχέσης της παράταξης με αυτόν τον κόσμο που την εγκατέλειψε, τον δικό της κόσμο, δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλει και αυτή τον χρόνο της και αν οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις καθυστερήσουν, αυτή η αποκατάσταση δεν θα γίνει ποτέ. Άλλα σχήματα και άλλοι μηχανισμοί θα καλύψουν αυτό το κενό και η παράταξη θα έχει υποστεί πλέον στρατηγική ήττα.
Η παράταξη βρίσκεται πλέον στην αντιπολίτευση και έχουμε την υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα τον θεσμικό ρόλο που της ανήκει. Να την αξιοποιήσουμε θετικά, να γίνει ένα εφαλτήριο για τη διαμόρφωση των όρων στην τοπική κοινωνία, για την ανάδειξη των απαραίτητων στελεχών και τη μορφοποίηση των κατάλληλων σχηματισμών, ώστε  αφενός
·        να αποκρουστούν τα πιθανά φαινόμενα κακοδιοίκησης του Δήμου από τη  Δημαρχεύουσα παράταξη και αφετέρου
·        να προετοιμαστούν οι προοδευτικές δυνάμεις για τις επόμενες Δημοτικές εκλογές και την επάνοδό τους στο τιμόνι του Δήμου.
Μιχάλης Γαβράς
magavras@in.gr
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Κάτοικος Κοντόπευκου

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Χωρίς Συμπαραστάτη του Δημότη ο Δήμος

Η συνέχεια της διαδικασίας για την ανάδειξη του Συμπαραστάτη του Δημότη επιβεβαίωσε την επιλογή του σημερινού Δημάρχου και της δημοτικής του ομάδας να λειτουργήσουν με παραταξιακή λογική. Το είχαμε επισημάνει μετά την πρώτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, πως η εκλογή του Συμπαραστάτη είναι κυρίως ευθύνη της Διοίκησης του Δήμου,  πολιτική και πραγματική, μια και αριθμητικά η συμμετοχή της πλειοψηφίας στην συμπλήρωση των απαιτούμενων 2/3 είναι αναγκαστική και προαπαιτούμενη. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η πολιτική ευθύνη, μια και αυτή ως δημαρχεύουσα παράταξη έχει αναλάβει την ευθύνη να υλοποιήσει του Καλλικράτη.
Ο Συμπαραστάτης θεσμοθετήθηκε για να ελέγχει φαινόμενα κακοδιοίκησης της Δημοτικής Αρχής και των υπηρεσιών του Δήμου, για λογαριασμό των δημοτών. Θεωρείται σημαντικό εργαλείο για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Δημοτών προς τα όργανα του Δήμου και αυτό αποτελεί έναν από τους κυριότερους στόχους της μεταρρύθμισης.
Η επίδειξη παραταξιακού εγωισμού και η εμμονή της πλειοψηφίας στην υποστήριξη του αρχικά επιλεγέντος από αυτήν συνδημότη μας και υποψήφιου με το ψηφοδέλτιό της, χωρίς να δείχνει καμιά διάθεση αναζήτησης κοινού υποψηφίου, μόνο ως αδιαλλαξία και έπαρση μπορεί να εκληφθεί.
Πολύ περισσότερο που από την πλευρά της αντιπολίτευσης έγινε φανερή η διάθεση συνεργασίας για την από κοινού επιλογή με την κατάθεση πρότασης άλλου προσώπου εκτός από αυτά που είχαν ψηφιστεί την προηγούμενη φορά.
Το γεγονός από μόνο του δεν θα είχε καμιά αξία να σχολιαστεί, αν το ίδιο δεν καταγραφόταν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, που απέτυχαν έτσι να εκλέξουν Συμπαραστάτη. Η ταυτόσημη συμπεριφορά της πλειοψηφίας σ’ αυτές τις πόλεις αναδεικνύει και το μείζον.
Οι πλειοψηφίες αντιμετωπίζουν ως “λάφυρο“ εξουσίας έναν ανεξάρτητο θεσμό και επιχειρούν να τοποθετήσουν στη θέση αυτή παράγοντες από το περιβάλλον τους. Εκτιμούν πως έτσι θα έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και δεν θα εκτεθούν με τις προσφυγές πολιτών. Κινούνται με αυτό τον τρόπο εκμεταλλευόμενες από την αντίστροφη πλευρά την δέσμευση του νόμου. Προωθούν τους δικούς τους ανθρώπους, επιμένουν στην υποψηφιότητα χωρίς διάθεση συνεργασίας με την αντιπολίτευση έτσι ώστε να οδηγηθούν τα πράγματα σε αδιέξοδο, να μην εκλεγεί Συμπαραστάτης και να απαλλαγούν από έναν ενδεχόμενο πονοκέφαλο κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Όλα αυτά έχουν να κάνουν τελικά με την πολιτική κουλτούρα των παραγόντων της αυτοδιοίκησης που έχουν “εκπαιδευτεί“ να δουλεύουν στο ασφαλές περιβάλλον μιας παράταξης, πέρα και έξω από τα τοπικά κινήματα στα οποία η κουλτούρα της συνεργασίας είναι προαπαιτούμενη. Κάθε θεσμός που θα μπορούσε να διαταράξει αυτή την πρακτική στη διεύθυνση των τοπικών υποθέσεων, θα πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο ή να καταργηθεί. Η παραταξιακή λογική και επιμονή, έχει μετατρέψει την αρχή της πλειοψηφίας σε μηχανισμό επιβολής θέσεων. Και έχει εξαφανίσει τα ίχνη συναίνεσης που είναι απαραίτητα για να λειτουργήσουν θεσμικά όργανα που θα έπρεπε να αποτελούν εκφραστές της ανησυχίας των τοπικών κοινωνιών.
Η συμπεριφορά της σημερινής πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, οδήγησε την διαδικασία επιλογής σε αποτυχία και έτσι να μπορεί κάποιος να υποστηρίζει με βασιμότητα πλέον, πως όπως όλες οι εξουσίες, δεν επιθυμούν επί της ουσίας τον έλεγχο στις πράξεις τους.

Αγία Παρασκευή 1.3.2011