Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Άνεργοι, Ανεργία και εξαγγελίες του Δήμου


Αγία Παρασκευή 29.3.2012

Με μια ανακοίνωση, που θέλει να κερδίσει εντυπώσεις, χωρίς όμως να δείχνει πως έχει γνώση των συνεπειών της στους άνεργους συνδημότες μας, εξαγγέλλεται  η σύσταση «Δικτύου Αντιμετώπισης της Ανεργίας στην πόλη μας», από την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Πολιτικής. Αυτό γίνεται κάτω από την πίεση της πραγματικότητας, αλλά και από την βούληση της Δημοτικής Αρχής να παρέμβει με κάποιο τρόπο στο πρόβλημα της ανεργίας.
Χωρίς, από ότι φαίνεται, να έχει προηγηθεί συζήτηση με τα έμπειρα στελέχη της Κοινωνικής Υπηρεσίας, να ενημερωθεί για τις δυνατότητες, αλλά κυρίως τα εργαλεία που διαθέτει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ο Δήμος μας για να βοηθήσει τους ανέργους, προχώρησε σε εξαγγελίες.
Με επίκληση την ανάγκη ποσοτικής και ποιοτικής καταγραφής της ανεργίας στην πόλη μας, καλεί τους ανέργους να «δηλωθούν» στο δήμο, υποσχόμενος την επανένταξη στην αγορά εργασίας, που όλοι οι άνεργοι επιζητούν.
Είναι φανερό πως με αυτή την εξαγγελία διολισθαίνει στο επικίνδυνο μονοπάτι των υποσχέσεων χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. Ακόμα χειρότερα, δημιουργεί προσδοκίες σε μια κοινωνική ομάδα που βιώνει την εξουθενωτική κατάσταση της ανεργίας.
Οι δυνατότητες του δήμου είναι και συγκεκριμένες και περιορισμένες. Είναι αυτές με τις οποίες όλα αυτά τα χρόνια, η Κοινωνική Υπηρεσία, χωρίς τυμπανοκρουσίες, αντιμετωπίζει τους ανέργους που προσφεύγουν σ’ αυτήν.
Τους προσφέρει ατομική ψυχολογική υποστήριξη για την ανάκτηση της χαμένης αυτοπεποίθησης. Τους παραπέμπει σε άλλες υπηρεσίες «δια βίου μάθησης» για την απόκτηση και άλλων δεξιοτήτων και τους βοηθά να συντάξουν ένα σωστό βιογραφικό για την αξιοποίηση όλων των προσόντων τους. Παράλληλα τους ενημερώνει για τα προγράμματα απασχόλησης που ανακοινώνει ο ΟΑΕΔ και οι άλλες κρατικές υπηρεσίες.
Όλα αυτά, παρ’ ότι είναι σημαντικά, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ΑΝΕΡΓΙΑ, που σήμερα έχει εξελιχθεί στο σημαντικότερο κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα της χώρας. Σαν τέτοιο μόνο η πολιτεία διαθέτει τα εργαλεία για την αντιμετώπισή της.
Ο ρόλος του δήμου γίνεται  ιδιαίτερα σημαντικός, στο βαθμό που ιεραρχήσει ως μείζον το πρόβλημα και αναζητήσει Κοινοτικά και Κρατικά προγράμματα για την ανεργία, τα οποία να αναλάβει να τα υλοποιήσει ως άμεσος ή έμμεσος αποδέκτης μαζί με άλλους φορείς. Επίσης να διεκδικήσει προγράμματα «δια βίου μάθησης» και επαγγελματικής επανακατάρτισης, αλλά και να αξιοποιήσει προγράμματα που προσφέρει η Γ.Γ.Νέας Γενιάς.
Ο μοναδικός όμως σύμβουλος που είχε την γνώση να αναζητήσει προγράμματα και να συντάξει Τεχνικά Δελτία «έφυγε», χωρίς να γνωρίζουμε μέχρι αυτή τη στιγμή αν και ποιος έχει αναλάβει να τον αντικαταστήσει και να κάνει την δουλειά που του είχε ανατεθεί. Μάλλον κανένας.
Ακόμα και στην περίπτωση, που κάποιο τέτοιο πρόγραμμα εργασίας καταφέρει να αναλάβει ο Δήμος να το υλοποιήσει, η πρόσκληση θα πρέπει να απευθυνθεί σε ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ. Η ενημέρωση μόνο των ανέργων που έχουν γραφτεί  στις λίστες του δήμου, αποτελεί πράξη καταδικαστέα και δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί πως αποτελεί μεροληπτική συμπεριφορά.
Είναι γεγονός πως η ΑΝΕΡΓΙΑ αποτελεί την ακραία μορφή προσωπικής και κοινωνικής απόγνωσης και η δημοτική αρχή πέρα από ανέξοδες εξαγγελίες θα πρέπει να  διασφαλίσει την απαραίτητη υποδομή, ενισχύοντας την αποδεκατισμένη Κοινωνική Υπηρεσία με το αναγκαίο και ικανό προσωπικό,  να αναζητήσει και να υλοποιήσει ακόμα και τα πιο μικρά προγράμματα ενίσχυσης των ανέργων από όπου και αν προσφέρονται.
Και αυτά δεν εξαγγέλλονται. Πραγματοποιούνται και προσφέρονται στους άνεργους της πόλης χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Μιχάλης Γαβράς
Δημοτικός Σύμβουλος
http://gavrasmichael.blogspot.com/

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

4ο Νηπιαγωγείο. Κρίσεις και συμπεράσματα


Αγία Παρασκευή 25.3.2012

Άλλη μια αποτυχία της διοίκησης Ζορμπά να διαχειριστεί απλά ζητήματα χωρίς συγκρούσεις, χάσιμο χρόνου και δημόσιου χρήματος, παίρνει τέλος. Με την ομόφωνη ψήφιση της οριστικής παραλαβής της «Στατικής μελέτης για την αποκατάσταση των φθορών στο φέροντα οργανισμό του 4ου Νηπιαγωγείου» και την επίσημη πλέον αναγνώριση πως δεν υπήρχε σοβαρή βλάβη, τελειώνει η δίχρονη περιπέτεια του σχολείου.
Από τις 22 Ιουνίου 2011 που πρωτοήρθε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ θα μπορούσε να διευθετηθεί με μια σύσκεψη των αρμοδίων «εντός των τειχών», εντός ολίγων ημερών, επιλέχθηκε από την διοίκηση του κ.Ζορμπά μια επίπονη και τραυματική διαδικασία, που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο.
Το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η σύγκρουση της Δημοτικής Αρχής με την Ένωση Γονέων και η απαξιωτική απόρριψη της παρέμβασης τεσσάρων ενεργών δημοτών, που προσέφεραν αφιλοκερδώς την σημαντική επιστημονική και επαγγελματική τους εμπειρία.
·              Η Ένωση Γονέων κατηγορήθηκε πως διακινεί ανεπίσημα πιθανώς πλαστά έγγραφα του ΟΣΚ, των οποίων την έκδοση ίσως και να προκάλεσε η ίδια. Καταγγέλθηκε πως παρεμβαίνει χωρίς να έχει δικαίωμα, ενώ αφέθηκαν να πλανώνται υποψίες για το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείχνει. Ουσιαστικά της «απαγορεύτηκε» να έχει αυτόνομο και αυτοτελές ενδιαφέρον για την πορεία του προβλήματος.
·              Το κυριότερο, τέσσερις συνδημότες μας, πολιτικοί μηχανικοί, ο ένας τ.Πρόεδρος του Συλ.Πολ.Μηχ.Ελλάδος, ο άλλος Επ.Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών, ο τρίτος υπάλληλος στην Τεχν.Υπηρεσία του ΥΠΠΟ/ΤΑΠ και ο τέταρτος τ.γραμματέας του  Συλ.Πολ.Μηχ.Ελλάδος, πήραν το θάρρος και έκαναν παράσταση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ως τεχνικοί σύμβουλοι της Ένωσης Γονέων.
·              Όλοι τους καταξιωμένοι επιστήμονες, κάποιοι από αυτούς γονείς παιδιών που φοιτούν στο 4ο Νηπιαγωγείο, αλλά κυρίως ενεργοί πολίτες. Δεν δίστασαν μπροστά στο γενικό συμφέρον του σχολείου και της πόλης, να έρθουν σε αντίθεση με την γραμμή του δήμου και να βεβαιώσουν για την μη επικινδυνότητα του σχολείου. Ταυτόχρονα κατήγγειλαν ως «αδικαιολόγητη την αχρήστευση του σχολείου και ασύνετη την διάθεση πιστώσεων για ανακατασκευή, άνευ λόγου».
Όλους αυτούς, η δημοτική αρχή τους αντιμετώπισε με απαξιωτική, περιφρονητική και εχθρική συμπεριφορά.
Όλους αυτούς τους δικαίωσε ο ανεξάρτητος μελετητής, στον οποίο ανέθεσε η ίδια δημοτική αρχή και ο οποίος επιβεβαίωσε πως οι φθορές στο κτήριο δεν επηρεάζουν την στατική επάρκεια του κτηρίου.
Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το κυρίαρχο συμπέρασμα.
Η  σημερινή δημοτική αρχή του κ.Ζορμπά διακατέχεται από μια φοβική αντιμετώπιση των φυσικών συμμάχων του δήμου, δηλαδή τις ανιδιοτελείς και ανεξάρτητες συλλογικότητες και τους ενεργούς δημότες.
Όλους αυτούς, που κάθε δήμαρχος θα ευχόταν να τους είχε επίσημους συνεργάτες και συμμάχους για να αντιμετωπίσει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και αντιστάσεις.
Όλους αυτούς τους έβαλε απέναντι και όλοι αυτοί δικαιώθηκαν.
Χαμένοι μόνο τα παιδιά που στερήθηκαν για δυο χρόνια το σχολείο τους, η αξιοπιστία του δήμου και 4.300€ που δόθηκαν στον μελετητή.
Χαμένη και μια μεγάλη ευκαιρία του δήμου να μπορεί να αξιοποιεί τον λαϊκό παράγοντα και το επιστημονικό προσωπικό της πόλης του σαν αντίδοτο στην «δύσκαμπτη» γραφειοκρατική δομή του δήμου και της πολιτείας.
Μιχάλης Γαβράς
Δημοτικός Σύμβουλος
http://gavrasmichael.blogspot.com/

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Από τον λαϊκισμό στον αυταρχισμό


Αγία Παρασκευή 15.3.2012
  
Ο κατήφορος δεν έχει τέλος για την διοίκηση Ζορμπά. Παρά τις επισημάνσεις μας στις 15.12.2011 για «Λυπηρά φαινόμενα στο Δημοτικό Συμβούλιο» και τους προβληματισμούς μας για την παραπέρα εξέλιξη στην λειτουργία του Δήμου, η κατάσταση δυστυχώς καθημερινά επιδεινώνεται.
Η υλοποίηση του Καλλικράτη αποδεικνύεται μεγάλο φορτίο για τους ώμους της σημερινής διοίκησης. Σήμερα πλέον γίνεται περισσότερο φανερό από ποτέ, πως η νίκη στις Δημοτικές Εκλογές δεν ήταν απόρροια θετικής ψήφου προς το πρόσωπο του κ.Ζορμπά, αλλά κυρίως αρνητική στις άλλες επιλογές που υπήρχαν.
Έτσι ανέτοιμη, με πολιτικό προσωπικό που δεν ήταν προετοιμασμένο να διοικήσει ανέλαβαν την τύχη της πόλης και την υλοποίηση της ούτως ή άλλως δύσκολης υπόθεσης την μεταρρύθμισης του Καλλικράτη. Η ανεπάρκεια μέρους του πολιτικού προσωπικού, που έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα στις θέσεις ευθύνης, είναι πασιφανής. Η μοναξιά της εξουσίας την οποία βιώνει στον δημαρχιακό θώκο, οδηγεί τον δήμαρχο πλέον να μετέρχεται πολιτικάντικα εργαλεία για να καλύψει την γύμνια.
Ο λαϊκισμός, απόκτημα παλαιότερων χρόνων και κυρίαρχο χαρακτηριστικό του πολιτικού του προφίλ σήμερα, αποθεώνεται καθημερινά. Αλλά και αυτός έχει πεπερασμένα όρια και δυνατότητες για να αντιμετωπίσει το μέγεθος των προβλημάτων. Την θέση του τότε παίρνει ο αυταρχισμός. Προσπαθεί με αυτόν να καλύψει τα ακάλυπτα· την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, την ελλιπή εκτέλεση των καθηκόντων, την ανυπαρξία πολιτικής για την διοίκηση και το μέλλον της πόλης, έτσι όπως αναδεικνύονται σε κάθε συνεδρίαση από την παράσταση στο δημοτικό συμβούλιο από μέρος του πολιτικού του προσωπικού. Αυθαίρετα, αυταρχικά και μη νόμιμα, παρεμβαίνει στην λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου, υπαγορεύοντας στο προεδρείο διαδικασίες  και απαγορεύοντας στους αντιδημάρχους του να απαντούν στις ερωτήσεις της αντιπολίτευσης, όπως έχουν υποχρέωση και καθήκον.
Η τελευταία έκδοση της αυταρχικής συμπεριφοράς του δημάρχου, είναι τα εξ ίσου λυπηρά φαινόμενα, που διαδραματίστηκαν στην συνεδρίαση της 14.3.2012. Σε μια  καθ’ όλα ήρεμη συνεδρίαση, η αντιπολίτευση με τις ερωτήσεις των Κρητικίδη, Δημητρίου, Γαβρά, Γουργούλη, ανέδειξαν την ανεπάρκεια της διοίκησης να ασκήσει ακόμα και την απλή διαχείριση των οικονομικών του Δήμου. Μπροστά στην πίεση που αισθάνθηκε από την τραγική αποκάλυψη, το καταφύγιο για τον δήμαρχο ήταν και το αποκορύφωμα της μέχρι σήμερα αυταρχικής συμπεριφοράς του. Στοχοποιώντας τους Γαβρά και Γουργούλη, τους χαρακτήρισε «χαβαλετζήδες» και «συστηματικούς κωλυσιεργητές». Τους κατήγγειλε πως στο δημοτικό συμβούλιο προσέρχονται για να «κάνουν χαβαλέ και μόνο χαβαλέ» και τέλος έδωσε την εντολή στον αντιδήμαρχο οικονομικών να μην δώσει «καμιά απάντηση» στις ερωτήσεις τους.
Αντιλαμβανόμαστε την θέση στην οποία βρέθηκε, δεν δικαιολογούμε με κανένα τρόπο την συμπεριφορά του.
Μάλλον το να εκφράσει κανείς την λύπη του για την συμπεριφορά του Δημάρχου δεν έχει πλέον καμιά αξία. Ίσως είναι προτιμότερο και περισσότερο ελπιδοφόρο να ευχόμαστε ο κατήφορος να πάρει τέλος και μέσα από μια αναδιάταξη του πολιτικού του προσωπικού, μήπως και προκύψει κάτι καλύτερο για την πόλη.

Μιχάλης Γαβράς
Δημοτικός Σύμβουλος
http://gavrasmichael.blogspot.com/

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Οι τρεις εξουσίες σε κρίση


Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Η παγκόσμια και η Ελληνική κρίση» (http://gavrasmichael.blogspot.com/2011/10/blog-post_14.html), προσπάθησα να αναδείξω πως εκτός από την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού η χώρα μας έχει και την δική της αυτοτελή κρίση που έχει ως κεντρικό πυρήνα την πελατειακή συγκρότηση και λειτουργία του κράτους, από της πρώτης συστάσεώς του το 1829. Ας αναλύσουμε περισσότερο την περίπτωση του ελληνικού κράτους, των θεσμών που το αποτελούν και την μορφή της κρίσης που τους διαπερνάει.
Σύμφωνα με τη θεωρία που έχει επικρατήσει στην επιστήμη και έχει αποτυπωθεί στα Ελληνικά Συντάγματα, η κρατική εξουσία εκδηλώνεται,
(α) με τη θέσπιση κανόνων δικαίου,
(β) με την εκτέλεση (εφαρμογή) των κανόνων δικαίου, και
(γ) με την επίλυση των διαφορών που πιθανά να προκύψουν από την εφαρμογή των κανόνων δικαίου.
Οι τρεις αυτές λειτουργίες της άσκησης της κρατικής εξουσίας αποτελούν αντίστοιχα τη νομοθετική (Βουλή, πρόεδρος της Δημοκρατίας), την εκτελεστική (υπουργικό συμβούλιο και πρόεδρος της Δημοκρατίας) και τη δικαστική (δικαστήρια). Οι λειτουργίες αυτές, αν και συνυπάρχουν σε κάθε κράτος, πρέπει να διέπονται από την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, που εδράζεται στην ανάγκη του δημοκρατικού πολιτεύματος για διασφάλιση και περιφρούρηση της ισοτιμίας και ισονομίας των πολιτών.
Και βέβαια είναι προφανές πως η κρίση του ελληνικού κράτους, της ελληνικής κοινωνίας και η πελατειακή διαστρέβλωση δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνει και τις τρεις εξουσίες και κυρίως την καταστρατήγηση της αυτοτέλειας των εξουσιών .
Με λίγα λόγια, η εμπειρία που έχουμε ως πολίτες αυτής της χώρας, μας επιτρέπει να ισχυριστούμε πως η νομοθετική εξουσία ουσιαστικά νομοθετεί κατ’ εντολή της κυβέρνησης, ψηφίζοντας σχεδόν χωρίς αντίρρηση όσα εισηγείται ο πρωθυπουργός και ο κάθε υπουργός. Η περίφημη ανεξαρτησία του βουλευτή συνθλίβεται μέσα στις συμπιεστικές και διλημματικές λογικές της στήριξης της κυβέρνησης με την ψήφο του.
Η εκτελεστική εξουσία αντί να υλοποιεί τις νομοθετικές αποφάσεις της Βουλής υπαγορεύει σ’ αυτήν τι να νομοθετήσει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία εκφράζεται και υλοποιείται όλη η ουσία της πελατειακής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος με τις φωτογραφικές διατάξεις εξυπηρέτησης ψηφοφόρων, οικονομικών φίλων και υποστηρικτών του κόμματος, επιταγές τις άρχουσας τάξης και των συμφερόντων που απαιτούν «νομιμοποίηση» για την διασφάλιση της απρόσκοπτης και ασύδοτης άσκησης της δικής τους οικονομικής εξουσίας. Ετσι εκτός από την «παράνομη» φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, παρακράτηση του ΦΠΑ, ανεξέλεγκτη διαφυγή κεφαλαίων που παράγονται σ’ αυτή τη χώρα και εξάγονται σε λογαριασμούς στην Ελβετία, υπάρχει και η «νομοθετημένη» ληστεία του πλούτου της χώρας με τις offshore εταιρίες, τις υπερτιμολογήσεις και υπερκοστολογήσεις των δημοσίων έργων κ.λ.π.
Συμπερασματικά μπορούμε να διαπιστώσουμε, πως αυτές οι δυο εξουσίες έχουν γίνει μια. Αυτό αποτελεί και την πρώτη διαστρέβλωση του Συνταγματικού νομοθέτη και ταυτόχρονα καταστρατήγηση της συνταγματικής επιταγής για την ουσία της αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας.
Η δικαστική εξουσία δυστυχώς κάθε άλλο παρά καταφύγιο και προστασία του αδικούμενου πολίτη και των δικαιωμάτων του αποτελεί. Και όσες φορές έρχεται σε αντίθεση με την κυβερνητική εξουσία, στο τέλος τις περισσότερες φορές υπαναχωρεί με αδιευκρίνιστες για τους πολίτες αιτιολογίες. Είτε για λόγους περιορισμού της αυτοτέλειάς της από την κυβέρνηση, είτε για εσωτερικούς λόγους κακής λειτουργίας των οργάνων συγκρότησής της, το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Όταν διαπιστώνουν παραβίαση της δημοκρατίας από τις κυβερνητικές αποφάσεις, αντί να απευθυνθούν στον λαό στο όνομα του οποίου ορκίζονται να λειτουργούν και από τον οποίο αντλούν την εξουσία τους, είτε σιωπούν είτε κάνουν προσχηματικό πόλεμο χαρακωμάτων.
Με αυτό τον τρόπο το δικονομικό μας σύστημα μετατρέπεται σε άλλον ένα μηχανισμό για να επιβληθεί η πραγματική εξουσία της άρχουσας τάξης, έτσι όπως εκφράζεται με την κάθε φορά κυβερνητική πλειοψηφία.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο λειτουργίας των τριών εξουσιών, είναι εμφανές πως ο λαός είναι μόνος, απομονωμένος, προδομένος και εξαπατημένος. Όχι πως και αυτός δεν συμμετέχει στην πελατειακή συγκρότηση και λειτουργία του κράτους, αλλά σαφέστατα δεν έχει τις ίδιες ευθύνες με το πολιτικό προσωπικό.
Για να είμαστε ακόμα πιο ακριβοδίκαιοι μέσα και σ’ αυτό το πολιτικό προσωπικό διαχρονικά, αλλά και σήμερα, υπάρχουν διαβαθμίσεις στο μερίδιο εξουσίας που κατέχουν, άρα και της ευθύνης που τους αναλογεί. Άλλο θέμα βέβαια η πολιτική ευθύνη που έχουν όλοι ανεξαιρέτως και που θάπρεπε να εκδηλωθεί τουλάχιστον με την διαφοροποίησή τους, σε ότι διαφωνούν. Αυτό επιβάλλει το κυρίαρχο δικαιώμα που έχουν, να ασκούν την εξουσία τους για λογαριασμό του λαού που τους εκλέγει.
Πέρα λοιπόν από την ευθύνη που έχουμε όλοι μας να επιλέξουμε τον κομματικό σχηματισμό που μας εκφράζει περισσότερο, είναι δική μας αποκλειστικά ευθύνη ποιος θα είναι ο αντιπρόσωπος-βουλευτής που θα εκλέξουμε. Και για αυτή την επιλογή μας δεν μπορούμε να χρεώσουμε κανένα άλλο παρά μόνο τον εαυτό μας.

Αγία Παρασκευή 2.3.2012

Μιχάλης Γαβράς
Δημοτικός Σύμβουλος