Αρθρογραφία μέχρι το 2006

Ενδεικτική Αρθρογραφία
1.      ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002– ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ 
1.α. Συνεργασία με απλή αναλογική
2.      Δημοτικές εκλογές 2006. Το σκηνικό σήμερα.
3.      Αγία Παρασκευή. Για μια πολιτική περιβάλλοντος.
4.      Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Αγίας Παρασκευής - Η χαμένη ευκαιρία
5.      Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Αγίας Παρασκευής - Σχόλια - σκέψεις – αποκαλύψεις
6.      ΜΕΤΡΟ. Το Σήμερα και το Αύριο
7.      Αγία Παρασκευή. Βιώσιμη πόλη.
8.      Κυκλοφοριακή ταραχή στο Κοντόπευκο
9.      Τα Έργα στην Αττική Οδό και οι Επιπτώσεις
10. Τα μεγάλα έργα, η αντισταθμιστική λογική και οι Δημοτικοί Άρχοντες
11. Ανησυχία στο Κοντόπευκο
12. Σχολικές Επιτροπές
13. Δημόσια εκπαίδευση – η δικιά μας υπόθεση
14. Παιδεία και Εκπαιδευτικά συστήματα
15. Να καταργηθούν οι Εισαγωγικές Εξετάσεις;
16. Η αναγκαιότητα των Πανελλαδικών Εξετάσεων (2000)

1.      ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2002– ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Συνηθίζεται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση να ακολουθεί μια περίοδος αποτίμησης των αποτελεσμάτων. Κάποιοι «κερδίζουν» κάποιοι «χάνουν». Για τους πρώτους, τα επόμενα 4 χρόνια θα είναι χρόνια δράσης και για τους πολίτες χρόνια διαπίστωσης της εκπλήρωσης των προεκλογικών υποσχέσεων. Με αυτούς λοιπόν θα έχουμε καιρό μπροστά μας να αποτιμούμε το έργο τους. Για τους δεύτερους, η επόμενη μέρα είναι δύσκολη. Δύσκολη συναισθηματικά, γιατί δεν παύουν να έχουν την ανθρώπινη ιδιότητα αλλά και πολιτικά γιατί η ετυμηγορία του λαού ήταν σκληρή για αυτούς.
Στις μέρες  που θα ακολουθήσουν, πολλοί θα θελήσουν να αξιοποιήσουν το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Βασ. Γιαννακόπουλος και οι Δημοτικοί του Σύμβουλοι δεν έχουν τις ευθύνες τους για τις ενέργειες και τις επιλογές τους, ειδικότερα του τελευταίου εξαμήνου. Άλλοι θα προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν την απώλεια της Δημαρχίας χρησιμοποιώντας μικροπολιτικά και παραπολιτικά κριτήρια. Θα ακούσετε για τις αντιφατικές καντρίλιες του τελευταίου τριημέρου της δεύτερης Κυριακής ανάμεσα σε επικεφαλείς παρατάξεων, σε αλληλοαναιρούμενες ή «κατασκευασμένες» ανακοινώσεις, σε υπόγειες συμφωνίες, διασυνδέσεις και ρεύματα, σε αλλοπρόσαλλους ρόλους και συμπεριφορές προσώπων. Όλες αυτές οι ερμηνείες έχουν θέση και αναπτύσσονται εκεί που απουσιάζει ο πολιτικός λόγος και πράξη. Εκεί που η πολιτική δίνει τη θέση της  στις δημόσιες σχέσεις και τις «πρακτικές του ουζομεζέ». Με αυτές δεν πρόκειται να ασχοληθούμε εδώ.
Ας δούμε, λοιπόν, τα αποτελέσματα από την πλευρά του ψηφοδελτίου που υποστήριξε το ΠΑΣΟΚ, του συνδυασμού της Πόλης Ζωής και του Βασ. Γιαννακόπουλου. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να τεκμηριώσω, ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε η Δεξιά παράταξη, αλλά αντίθετα τις έχασε η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, εξ αιτίας δυο σημαντικών γεγονότων:
·        την απουσία ενός συγκροτημένου κέντρου διαχείρισης του προεκλογικού αγώνα αλλά και της συγκροτημένης παρουσίας της παράταξης σε όλη την τετραετία που πέρασε και
·        την απουσία της παράταξης από τα τοπικά μαζικά κινήματα όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Με αυτές τις δυο αρχές η παράταξη είχε μάθει να πορεύεται στους κοινωνικούς αγώνες και να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στις ανάγκες που προέρχονται από τον θεσμικό της ρόλο στις οργανωμένες κοινωνίες. Με αυτές κατόρθωνε όχι μόνο να βγαίνει νικήτρια από τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και η δράση της να βρίσκει την αποδοχή μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας από την κομματική της βάση. Συγκεκριμένα:
1. Η πολύχρονη παραμονή της παράταξης του ΠΑΣΟΚ στη Δημαρχία, οδήγησε στην άμβλυνση των πολιτικών αντανακλαστικών της και αυτό στην εξαφάνιση ενός συγκροτημένου κέντρου καθοδήγησης καθ’ όλη την διάρκεια της τετραετίας και κατά συνέπεια και την προεκλογική περίοδο. Τα κενό αυτό το κάλυψαν διάφοροι επικοινωνιολόγοι, παρακοιμώμενοι, μεσολαβητές (παράγοντες) και άλλα παράκεντρα, που βρίσκουν χώρο και εύφορο έδαφος να αναπτυχθούν σε τέτοιες καταστάσεις.
Η απουσία του συγκροτημένου κέντρου στην καθοδήγηση του προεκλογικού αγώνα ήταν παραπάνω από εμφανής εκεί που χρειάστηκε να γίνουν διαπραγματεύσεις, να δοθούν εγγυήσεις, να συγκροτηθεί ένα ενιαίο μέτωπο των μη συντηρητικών δυνάμεων και να διαμορφωθεί ένα ενιαίο και κοινά συνομολογούμενο πρόγραμμα διοίκησης του Δήμου και διαχείρισης των προβλημάτων της Αγ. Παρασκευής. Η συσπείρωση αυτών των δυνάμεων πρέπει να γίνεται με όρους κοινής δράσης και κοινών στόχων και όχι προσωπικών συναλλαγών και διασφαλίσεων. Αυτό, μόνο η συγκροτημένη παρουσία μιας παράταξης μπορεί να το εγγυηθεί.
2. Χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία που είχε στην πορεία του προεκλογικού αγώνα  και στην τελική έκβαση, ο τρόπος άσκησης των Δημαρχιακών καθηκόντων από τον απερχόμενο Δήμαρχο, για όσο διάστημα άσκησε την δημαρχία, δεν θα είναι το αντικείμενο στην παρούσα ανάλυση. Στην αριστερή θεώρηση της κίνησης της ιστορίας, τα πρόσωπα έρχονται ως καταλύτες, ως φορείς αξιοποίησης αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που διαμορφώνονται στην κοινωνία μέσω των  μαζικών κινημάτων. Χωρίς να θεωρείται αμελητέος ο ρόλος των προσώπων στην ιστορική εξέλιξη, είναι τα κινήματα των πολιτών που διαμορφώνουν τους όρους για την επιτυχία των στόχων που θέτει μια παράταξη.
Στην πόλη της Αγίας Παρασκευής, η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι Οργανωμένες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα τοπικά κινήματα (π.χ. Υμηττός- Κοντόπευκο- Παράδεισος- Πευκάκια – κηροζίνη - βοθρολύματα) ήταν η αδιαφορία, η μη συμμετοχή, η ανάθεση εκπροσώπησης σε ενδιάμεσους (παράγοντες) και όλα αυτά με το καταγεγραμμένο και ακαταμάχητο επιχείρημα «Εμείς έχουμε τον Δήμαρχο»!!! Η εγκατάλειψη αυτών των κινημάτων, οδήγησε την παράταξη:
·        Να μην έχει μια συνολική γνώση της πραγματικής φύσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η περιοχή από την ασυδοσία των εργολάβων των μεγάλων έργων.
·        Να χάσει την ζωτική σύνδεση με τους πολίτες που ζουν την υποβάθμιση στην ποιότητα ζωής τους, που βλέπουν την απαξίωση των στοιχειωδών όρων ασφαλούς και υγιεινής διαβίωσης.
·        Να παρουσιάζει αδυναμία σχεδιασμού αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων, με την άσκηση οργανωμένων και αγωνιστικών πιέσεων προς την κωφεύουσα κυβερνητική ηγεσία.
Η αίσθηση εγκατάλειψης, η δυσχέρεια απόκρουσης της ασυδοσίας των εργολάβων, παρά την άσκηση ένδικων μέσων, οδήγησε τους δημότες:
·        Στην ανάπτυξη δυσπιστίας στην σχέση τους με τον Δήμο.
·        Στην αναζήτηση και ανάδειξη άλλων ενδιάμεσων μεσολαβητών ανάμεσα στην ηγεσία και την κοινωνία και τέλος
·        Στη διαμόρφωση όρων ελαστικοποίησης της πολιτικής συνείδησης και αδρανοποίησης των παραδοσιακών πολιτικών επιλογών και συμπεριφορών.
Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε, μεγάλωσε και κατέκτησε την εξουσία σαν πολιτικός φορέας κινημάτων πολιτών. Είναι ένα κίνημα, όπως το δηλώνει και ο τίτλος του και είναι στη φύση του να ασκεί  την πολιτική μέσω των κινημάτων. Η επάνοδος σε αυτές τις αρχές είναι ο όρος επιβίωσης, ανάπτυξης και ανάδειξης της πολιτικής του. Με τέτοια πολιτική, με την συμμετοχή στα πολιτικά μαζικά κινήματα των μελών και των φίλων του, θα ξαναζωντανέψει την σχέση του με τους πολίτες, θα αναδειχθούν τα στελέχη που χρειάζονται για τους πολιτικούς, τοπικούς και υπερτοπικούς αγώνες.
Γιατί μόνο με στελέχη που έχουν αναφορά την κοινωνία, που η δύναμή τους είναι η συμμετοχή στα κατά τόπους μαζικά κινήματα, μπορούν να αποκρουστούν παραπολιτικοί σχεδιασμοί και συνομολογήσεις παραγόντων, στο όνομα αλλά ερήμην της τοπικής κοινωνίας.
Οι ανωτέρω συμπεριφορές και πρακτικές, η πολιτική απουσία της παράταξης από τα τοπικά μαζικά κινήματα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, οδήγησε σε όλες τις δευτερογενείς παθολογικές καταστάσεις και αδυναμίες που αναφέρθηκαν ανωτέρω και εντέλει  στην απώλεια του Δήμου από την Παράταξη.
Η ζωή όμως συνεχίζεται. Η τετραετία φαντάζει μεγάλο χρονικό διάστημα και οι επόμενες εκλογές απόμακρες. Όμως και η αποκατάσταση της σχέσης της παράταξης με αυτόν τον κόσμο που την εγκατέλειψε, τον δικό της κόσμο, δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλει και αυτή τον χρόνο της και αν οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις καθυστερήσουν, αυτή η αποκατάσταση δεν θα γίνει ποτέ. Άλλα σχήματα και άλλοι μηχανισμοί θα καλύψουν αυτό το κενό και η παράταξη θα έχει υποστεί πλέον στρατηγική ήττα.
Η παράταξη βρίσκεται πλέον στην αντιπολίτευση και έχουμε την υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα τον θεσμικό ρόλο που της ανήκει. Να την αξιοποιήσουμε θετικά, να γίνει ένα εφαλτήριο για τη διαμόρφωση των όρων στην τοπική κοινωνία, για την ανάδειξη των απαραίτητων στελεχών και τη μορφοποίηση των κατάλληλων σχηματισμών, ώστε  αφενός
·        να αποκρουστούν τα πιθανά φαινόμενα κακοδιοίκησης του Δήμου από τη  Δημαρχεύουσα παράταξη και αφετέρου
·        να προετοιμαστούν οι προοδευτικές δυνάμεις για τις επόμενες Δημοτικές εκλογές και την επάνοδό τους στο τιμόνι του Δήμου.

1α. Συνεργασία με απλή αναλογική

Η αναγκαιότητα της συνεργασίας των αυτοδιοικητικών δυνάμεων του μη δεξιού χώρου, έχει αναδειχθεί ως κυρίαρχο αίτημα των κατοίκων της Αγ.Παρασκευής.
Η διάψευση των ελπίδων που συνόδευε την υπερψήφιση της «Πόλης για τους Πολίτες», όπως φαίνεται από το αναντίστοιχο των προεκλογικών εξαγγελιών έργο της, από την δυσαρέσκεια που επικρατεί σε κάθε γειτονιά της πόλης, από τις αποχωρήσεις στελεχών της και τις καταγγελίες που τις συνόδευαν, ενισχύει αυτό το αίτημα και αναδεικνύει την αναγκαιότητα του κλίματος, αλλά και αυτής καθαυτής της συνεργασίας, ως πρώτη προτεραιότητα στις κινήσεις των εν λόγω σχηματισμών και στην προεκλογική, αλλά και στην μετεκλογική περίοδο.
Μια συνεργασία με όρους ισοτιμίας, διαφάνειας, προγραμματικής συμφωνίας, με ορίζοντα τετραετίας, μακριά από λογικές ηγεμονισμού (εμείς και οι άλλοι), αλλά και μακριά από εκβιαστικούς μικρομεγαλισμούς, είναι το ζητούμενο και απαιτούμενο.
Και επειδή στα λόγια όλοι συμφωνούν και υπερθεματίζουν, έχοντας ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του μυαλού τους ύστερες σκέψεις, η πρόταση που κατατίθεται εμπεριέχει και τους όρους που διασφαλίζουν την υλοποίησή της αφού αφήνει στους δημότες - ψηφοφόρους να αποφασίσουν και να εγγυηθούν την επιλογή τους.
Η πρόταση στηρίζεται στην αρχή της απλής αναλογικής με την εφαρμογή της σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο συνεργαζόμενων αυτοδιοικητικών δυνάμεων.
Είναι υπεύθυνες οι ίδιες οι δυνάμεις να πείσουν τους δημότες, ότι ο συνασπισμός αυτός δεν έχει πρόσκαιρη, ευκαιριακή, εκλογικίστικη αξία, αλλά είναι συνασπισμός εξουσίας με αρχές και ενιαίο πρόγραμμα τετραετίας.
Με αυτό το σχήμα «απλή αναλογική σε ένα πλειοψηφικό ψηφοδέλτιο»:
·  Ακυρώνεται η θεολογικού τύπου αναζήτηση του καλύτερου και αναδεικνύει τον ρόλο των οργάνων να εγγυώνται την διαφάνεια και την αξιοπιστία της πολιτικής
·  Ακυρώνονται προσωπικές, παρεΐστικες πολιτικές και προτάσσεται η πολιτική απέναντι στα πρόσωπα
·  Καταργείται στην πράξη το δημαρχοκεντρικό σύστημα διοίκησης του Δήμου
·  Εντάσσονται οι πολιτικές φιλοδοξίες σε συλλογικές λειτουργίες
·  Δοκιμάζεται στην πράξη το μοντέλο της συμμετοχικής διακυβέρνησης
·  Δίνεται η ευκαιρία στους πολίτες να δουν στην πράξη ότι η «απλή αναλογική» μπορεί να γίνει το εκλογικό σύστημα για την διακυβέρνηση της χώρας
·  Είναι μια πρόταση που αξίζει να αντιμετωπιστεί με γενναιότητα και να δοκιμαστεί.

Και ενώ αυτό είναι το ζητούμενο της πολιτικής, στο σημερινό σκηνικό έχει επικρατήσει το ζητούμενο του επικεφαλής υποψηφίου δημάρχου. Οι πολιτικοί όροι της συνεργασίας, αντικαθίστανται με το πρόσωπο του επικεφαλής και αναδεικνύεται σε μείζον πολιτικό ζήτημα η διαδικασία επιλογής του. Οι αντιθέσεις που γεννώνται με την «θεοποίηση» του ρόλου του επικεφαλής, ξεπερνούν την πολιτική λογική και προδιαγράφουν την ήττα της.

ΣΗΜ. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, που προαναγγέλλουν την οριστική αυτόνομη κάθοδο των δυο μεγάλων αυτοδιοικητικών παρατάξεων, η παρούσα κατάθεση αποκτάει μεγαλύτερη αξία για τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα αποτιμήσει την ευκαιρία που χάθηκε για την άσκηση μιας άλλης πολιτικής στον Δήμο και θα ερμηνεύσει την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος.

Δημοσιεύθηκε: Σχολιαστής Ιούνιος 2006

2. Δημοτικές εκλογές 2006. Το σκηνικό σήμερα.

Λίγους μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές και το προεκλογικό σκηνικό, παρ’ ότι δεν έχει πλήρως οριστικοποιηθεί, δείχνει σημάδια που αναγκάζουν τους δημότες της Αγ.Παρασκευής να είναι ακόμα προβληματισμένοι για το μέλλον, που αυτές επιφυλάσσουν στην πόλη τους.
Η σημερινή δημοτική αρχή, με έργο αναντίστοιχο των προεκλογικών εξαγγελιών και αναγκών της πόλης, με συνοχή που τραυματίστηκε κατ’ επανάληψη εξ αιτίας όχι μόνο προσωπικών βλέψεων, αλλά κυρίως για λόγους αντίθεσης στην εφαρμοζόμενη πολιτική και μάλιστα με πρακτικές αντίθετες με το εξαγγελθέν «μεσαίο μοντέλο διακυβέρνησης», πορεύεται προς τις εκλογές στηριζόμενη και ελπίζοντας κατά κύριο λόγο στο 42% και τις συμπεριφορές που προσδοκάται να το συνοδεύουν, αλλά και στην πολυδιάσπαση και την διαφαινόμενη δυσχέρεια συνεργασίας του υπόλοιπου αυτοδιοικητικού χώρου. Αυτή η κατάσταση, αφ΄ενός μεν της δίνει το δικαίωμα να σχεδιάζει το πολιτικό της μέλλον, αφ’ ετέρου αποτρέπει  την ανάδυση και εμφάνιση των σημαντικών αντιθέσεων του χώρου, πέρα από την κίνηση του Βασίλη Ζορμπά, έτσι όπως αυτές εκδηλώθηκαν όχι μόνο με τις αποχωρήσεις στελεχών της, αλλά κυρίως με τις καταγγελίες που συνοδεύονταν αυτές.
Όλα αυτά βλέπει το εκλογικό σώμα και η απαίτηση για συνεργασία των άλλων δυνάμεων ήταν και παραμένει κυρίαρχο αίτημα, αγνοώντας λόγους, αιτίες και αφορμές για την μη υλοποίησή της, όπως εκφράζεται καθημερινά στα διάφορα δημόσια βουλευτήρια (καφέ!!!) με την χαρακτηριστική φράση: «βρείτε τα».
Και ενώ για μια συνεργασία, έστω και συγγενών δυνάμεων, είναι οι πολιτικοί όροι που την συνοδεύουν, αυτοί που προσδιορίζουν το περιεχόμενο και εγγυώνται την βιωσιμότητά της, στην περίπτωσή μας, στην Αγ.Παρασκευή, όλα αυτά ενσωματώνονται σε ένα πρόσωπο, τον επικεφαλής υποψήφιο δήμαρχο και ιδιαίτερα στην διαδικασία επιλογής του.
Χωρίς ο γράφων να υποτιμά την σημασία των προσώπων στην εξέλιξη της ιστορίας παγκοσμίως, δεν μπορεί παρά να αποδεχθεί την διαλεχτική προσέγγιση και την αξία που αποδίδεται στον ρόλο των προσώπων, ως εκφραστών σε κάθε χρονική στιγμή ώριμων κινημάτων με υποκειμενικά και αντικειμενικά χαρακτηριστικά τέτοια, που να οδηγούν τις εξελίξεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Δυστυχώς αυτή η προσέγγιση έχει εξαφανιστεί κάτω από το βάρος της παρουσίας δυο αυτοδιοικητικών προσωπικοτήτων, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και μαζί με αυτήν εξαφανίζεται και η πολιτική λογική στην διαμόρφωση όρων συνεργασίας των συγκεκριμένων δυνάμεων.
Οδεύουμε έτσι προς τις δημοτικές εκλογές χωρίς το διακύβευμα αυτών, δηλαδή η πόλη, η Αγ.Παρασκευή και η παρουσίαση μέτρων και προτάσεων αποτροπής της ραγδαίας μετεξέλιξής της σε μια αποκρουστική και μη βιώσιμη πόλη για τους κατοίκους της, χωρίς όλα αυτά και πολλά άλλα να είναι αντικείμενο διαλόγου και συμφωνίας των αυτοδιοικητικών δυνάμεων.
Η τύχη λοιπόν αυτής της πόλης και όχι η τύχη των προσώπων υποψήφιων δημάρχων και δημ.συμβούλων, θα πρέπει να γίνει κυρίαρχο στην σκέψη όλων και με την επικράτησή της είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν οι όροι  και οι προϋποθέσεις για την δημιουργία του ανοιχτού σχήματος συνεργαζόμενων δυνάμεων, όπως απαιτούν οι πολίτες και η συγκυρία, έστω και την τελευταία στιγμή.

Δημοσιεύθηκε: Τα νέα των Βορείων προαστίων 15.5.2006

3. Αγία Παρασκευή. Για μια πολιτική περιβάλλοντος.

Τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος και στην κορυφή της ιεράρχησης του ΟΗΕ και της Ε.Ε. μια και θεωρείται πλέον, ότι η προστασία και η ανάδειξη του περιβάλλοντος, δεν αποτελεί μόνο προϋπόθεση για μια καλύτερη ζωή, αλλά και στοιχείο απαραίτητο για μια μακρόχρονη αναπτυξιακή πολιτική.
Ο συνδυασμός της προστασίας του περιβάλλοντος με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, χωρίς το ένα να εμποδίζει το άλλο, ορίζουν την βιώσιμη ανάπτυξη. Με άλλα λόγια βιώσιμη ανάπτυξη είναι αυτή, που ικανοποιεί τις ανάγκες του σήμερα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τις δυνατότητες μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες και αυτές.
 Κατ’ αναλογία ως βιώσιμη πόλη πρέπει να θεωρήσουμε αυτή, στην οποία οι παρεμβάσεις -  διευκολύνσεις της επιχειρηματικότητας, της καθημερινής εξυπηρέτησης των πολιτών, οι ρυθμίσεις για τις χρήσεις γης και κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, η διαχείριση των ελεύθερων χώρων, του αστικού και περιαστικού πράσινου όχι μόνο δεν βλάπτουν το περιβάλλον, αλλά αντίθετα διαμορφώνουν όρους ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Η ιστορία και η εξέλιξη της πόλης μας, είναι ένα κλασικό παράδειγμα, περιφρόνησης της περιβαλλοντικής  διάστασης στις δράσεις Δήμου και κατοίκων, είναι ένα τυπικό παράδειγμα αλόγιστης αστικοποίησης και μετατροπής ενός άλλοτε πράσινου προαστίου σε μια πόλη, όπου όλοι οι δείκτες ποιότητας του περιβάλλοντος βρίσκονται με αρνητικό πρόσημο.
Σύμφωνα με το προσφάτως ψηφισθέν Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, για μια πόλη 60.000 κατοίκων:
ü                        Απαιτούνται 446 στρέμματα πράσινου, ενώ υπάρχουν μόνο 95 στρ.
ü                        Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι είναι ανεπαρκείς.
ü                        Ο πολεοδομικός ιστός της πόλης διασπάται από την Μεσογείων σε δυο περιοχές με δυσχερή την σύνδεση μεταξύ τους.
ü                        Ο Δήμος έχει αναπτυχθεί άναρχα και δεν διαθέτει ορθολογικό σύστημα υποδομών.
ü                        Ο Υμηττός με την διάνοιξη της ΔΠΛΥ δεν αποτελεί πλέον οργανικό στοιχείο της πόλης και καταργήθηκε ταυτόχρονα η αμεσότητα της οικιστικής περιοχής με τον φυσικό αυτό χώρο. Επιπλέον αυτών θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, ότι:
ü                        Η λειτουργία των μεγάλων έργων και στο Κοντόπευκο και στον Υμηττό γίνεται χωρίς την ύπαρξη αποτρεπτικών μηχανισμών διάχυσης της κυκλοφορίας στον ιστό της πόλης.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω:
ü                         Οι καταγραφές των αέριων ρύπων κατατάσσουν στο καθημερινό δελτίο ρύπανσης του ΠΕΡΠΑ την Αγία Παρασκευή στην περίοπτη θέση της 3ης πιο επιβαρυμένης περιοχής του λεκανοπεδίου.
ü                        Ανατρέπεται καθημερινά ο οικιστικός χαρακτήρας της πόλης, δεχόμενος πολλαπλές επιθέσεις στο Κοντόπευκο, στα Πευκάκια, στον Αϊ Γιάννη, στον Τσακό, στον Παράδεισο, στην Νέα Ζωή.
Οφείλουμε λοιπόν ως Δήμος, ως τοπικοί Σύλλογοι, ως ενεργοί πολίτες διεκδικούντες την ψήφο εκπροσώπησης συμπολιτών μας, να θέσουμε ως κεντρική μας πολιτική επιλογή την περιβαλλοντική διάσταση στο επίπεδο των ατομικών και κοινωνικών μας δράσεων και τελικά να διαμορφώσουμε άποψη και να πάρουμε θέση στο πρόβλημα της πόλης. Να απορρίψουμε μονομερείς και μονοδιάστατες αντιλήψεις, είτε υπέρ του στείρου περιβαλ­λο­ντι­σμού, είτε υπέρ των ανεξέλεγκτων ατομικών δικαιωμάτων. Να θεωρήσουμε την ποιότητα του περιβάλλοντος, ως συνάρτηση αλληλεπιδρώντων παραγόντων της ανθρώπινης δράσης.
Η ολιστική και ταυτόχρονα πολιτική θεώρηση του περιβαλλοντικού προβλήματος της πόλης, μας δείχνει το δρόμο για την ανάπτυξη αντίστοιχου προβληματισμού και την κατάθεση πρότασης στην τοπική κοινωνία και τον Δήμο, πολιτικών διαχείρισης του περιβάλλοντος τέτοιων, που να καθιστούν την Αγία Παρασκευή βιώσιμη πόλη.

Δημοσιεύθηκε: Σχολιαστής Σεπτέμβριος 2005

4. Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Αγίας Παρασκευής - Η χαμένη ευκαιρία

Μια σημαντική ευκαιρία χάθηκε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σύνταξης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (Γ.Π.Σ.), οι υπεύθυνοι  του Δήμου και οι συνεργάτες τους, έβλεπαν το δένδρο και έχασαν το δάσος. Κοίταζαν τον χάρτη και έβλεπαν την  Γαρυττού, ως ένα δρόμο που σήμερα είναι το διοικητικό όριο του Δήμου μας με το Χαλάνδρι. Κανείς όμως δεν είδε ότι το φυσικό σύνορό μας με τους γείτονες είναι πλέον η Δουκίσσης Πλακεντίας και η αυριανή Ελευθέρας Πεντέλης.
Κανείς δεν είδε ότι οι δρόμοι, Αγ. Παρασκευής  - Ελ. Πεντέλης – Δουκ. Πλακεντίας και Γαρρυτού, διαμορφώνουν μια έκταση που διοικητικά μεν ανήκει στο Χαλάνδρι, λειτουργικά όμως στην Αγ. Παρασκευή.
Και βέβαια το Χαλάνδρι δεν έχει κανένα λόγο να «φροντίσει » αυτήν την περιοχή. Μάλλον θα την «αξιοποιήσει» με άλλον τρόπο, θα τοποθετήσει, ας πούμε, τον σταθμό διαλογής και μεταφόρτωση των απορριμμάτων των δημοτών του, θα χωροθετήσει άλλες οχλογόνες χρήσεις, θα συμβάλλει στην διαμόρφωση ενός τεραστίου επιμήκους Εμπορικού Κέντρου, με δεδομένη την «γενική κατοικία» της Δουκ. Πλακεντίας και όλα αυτά έξω από τον λειτουργικό χώρο του Δήμου τους, μέσα όμως στην Αγ. Παρασκευή.
Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, από μια οραματική δημαρχοντία να αρπάξει την ευκαιρία του Γ.Π.Σ., την πολιτική συγκυρία, την εκφρασμένη στα τοπικά έντυπα θέληση για διαδημοτική συνεργασία του γείτονα Δημάρχου και να προχωρήσει στην μεγάλη πράξη:
Να κινήσει τις διαδικασίες στο Νομαρχιακό Συμβούλιο για αλλαγή των συνόρων και μεταφορά στην Αγ. Παρασκευή της συγκεκριμένης έκτασης.
Με κάθε άνεση τότε και διατηρώντας την «αμιγή κατοικία» σ΄ ολόκληρη τη Γαρυττού, θα διαμορφώναμε ένα φυσικό ανάχωμα ανάμεσα στην ενόχληση των μεγάλων έργων και της Δουκ. Πλακεντίας  και τα σπίτια των Αγιοπαρασκευιωτών.
Αυτήν την πρόταση θα συζητούσαμε, αν ο Δήμος δεν εξεδήλωνε την υπερβολική βιασύνη μαζί με τον αιφνιδιασμό για την ψήφιση του ΓΠΣ, αδιαφορώντας αν με αυτήν την κίνηση, αθετούσαν τις δικές τους υποσχέσεις για δεύτερη συνάντηση εργασίας δημαρχόντων και φορέων, με στόχο την διαμόρφωση ενός ΓΠΣ με την μέγιστη δυνατή συναίνεση, πράγμα που ήταν δυνατό, όπως φάνηκε από τις ελάχιστες διαφορές που κατατέθηκαν.
Η ευκαιρία χάθηκε για την Αγ. Παρασκευή και τους κατοίκους της Γαρυττού, όπως χάθηκε και επί δημαρχίας Κατσάρα, ύστερα από ολιγωρία των τότε υπευθύνων, σύμφωνα με την ιστορία. Κάποιοι όμως κέρδισαν και δεν είναι δύσκολο να τους βρούμε. Θα τους δούμε οσονούπω, να απλώνουν την πραμάτεια τους στην Γαρυττού δίπλα στα σπίτια μας.
Φαίνεται πως όλη αυτή η μεθόδευση άξιζε τον κόπο μια και το κόστος από την αυτοδιάψευση των δημαρχόντων στην τοπική κοινωνία είναι αρκετά σημαντικό. Φαίνεται πως στην ζυγαριά βάρυναν τα συμφέροντα των ελάχιστων οικοπεδούχων, ενώ αυτά των κατοίκων της περιοχής, παρ΄ ότι πολλαπλάσιοι, δεν είχαν μεγάλο ειδικό βάρος.
Άλλη μια χαμένη λοιπόν ευκαιρία για την διάσωση του οικιστικού χαρακτήρα της περιοχής και του πάλαι ποτέ πράσινου προαστίου είναι γεγονός. Και βέβαια το βάρος, για άλλη μια φορά, πέφτει στους ώμους των κατοίκων και των συλλογικών τους φορέων να μειώσουν τις επιπτώσεις και να προσπαθήσουν να διεκδικήσουν αυτά που σήμερα δεν διεκδικήθηκαν. Και θα το κάνουμε.
Δημοσιεύθηκε: Γειτονιά Δεκέμβριος 2003

5. Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Αγίας Παρασκευής - Σχόλια - σκέψεις - αποκαλύψεις

 Η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αγίας Παρασκευής το μεσημέρι της 18.11.2003, κατά την οποία ψηφίστηκε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ) της πόλης, ξεκίνησε ως μία κορυφαία στιγμή, ως μία σημαντική διαδικασία του Δήμου και του Δημοτικού Συμβουλίου και κατέληξε ως μία ιδιότυπη μορφή δημοκρατικής λειτουργίας.
Με την δημαρχεύουσα παράταξη να χει καταγάγει «περιφανή νίκη» εις βάρος της αντιπολίτευσης, λες και αυτό ήταν το ζητούμενο της διαδικασίας, με τους συλλογικούς φορείς της πόλης να ‘χουν το δικαίωμα ανάπτυξης των παρατηρήσεων, των απόψεων και των τροποποιητικών τους προτάσεων εντός 3 λεπτών πάνω  σε ένα σχέδιο, που αφορά όλη την Αγία Παρασκευή και του οποίου την τελική – οριστική μορφή είχαμε λάβει γνώση μόλις την προηγουμένη 17.11.2003 (πριν 24 ώρες). 
Κάποιες συναντήσεις των αρχηγών των παρατάξεων στο πόδι, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, κάποιες τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον αντιδήμαρχο, θέλει μεγάλη φαντασία για να μετατραπούν και να θεωρηθούν ως δεύτερη συνάντηση εργασίας αρχηγών και εκπροσώπων των φορέων, όπως εμφαντικά είχαν υποσχεθεί ο Δήμαρχος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, η Σύμβουλος του Δημάρχου, κ.Κοσιώνη και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι.
Φαίνεται λοιπόν ότι το ζητούμενο ίσως να μην ήταν η διαμόρφωση ενός Γ.Π.Σ. με την μέγιστη δυνατή συμφωνία, αλλά η ψήφιση της πρότασης της δημαρχεύουσας δημοτικής ομάδας. Αυτό όμως, δεν συνιστά δημοκρατική διαδικασία, ούτε αρμόζει στην βαρύτητα ενός τόσο σημαντικού ζητήματος, όπως το Γ.Π.Σ. Αλήθεια τι κύρος προσδίδει η σχετική πλειοψηφία 14 προς 8 στο Γ.Π.Σ. απέναντι στον Οργανισμό της Αθήνας και με τι δύναμη θα αντιδράσουμε ως Δήμος στις πιθανές αυθαίρετες ρυθμίσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής του Οργανισμού Αθήνας;
Ανάμεσα σε διάφορα άλλα που ψηφίστηκαν, με μία πρόταση που ακούστηκε για πρώτη φορά στην τελευταία πριν τη συνεδρίαση του Δημ.Συμβουλίου συνάντηση των αρχηγών,  χωρίς να υπάρχει καταγεγραμμένη πουθενά αλλού, δόθηκε μία ακόμα σημαντική μαχαιριά στο Κοντόπευκο.  Εκεί που ζητούσαμε λωρίδα πρασίνου και διεκδίκηση των εκτάσεων ανατολικά της Δουκίσσης Πλακεντίας από το Χαλάνδρι για λειτουργική ένταξη στο Δήμο μας και προστασία των κατοίκων της Γαρυττού, ήρθε η μονομερής απόφαση με διάφορα έωλα προσχήματα, να χαρακτηριστεί η οδός Γαρυττού ως περιοχή «γενικής κατοικίας». Η πρόταση αυτή που  τελικά ψηφίστηκε δίνει την ευχέρεια ν’ αναπτυχθεί ένα ακόμα τεράστιο επίμηκες εμπορικό κέντρο, από την οδό Αγίας Παρασκευής καθ’ όλο το μήκος της Γαρυττού μέχρι την συμβολή της με την Δερβενακίων και από εκεί μέχρι την κλεισθένους κατά μήκος του παραδρόμου της Παναγούλη, δηλαδή μέσα στα σπίτια μας.
Μπορούμε αβίαστα να ομολογήσουμε ότι αυτή η απόφαση συνιστά μία κατά κράτος νίκη συγκεκριμένων συμφερόντων, που είδαν να τους παραδίδεται ένα νέο φιλέτο, η Γαρυττού, για την ανάπτυξη νέων υπερτοπικών εμπορικών δραστηριοτήτων εις βάρος των «κατοίκων» της Γαρυττού
·              Εξ άλλου οι τελευταίοι τι, πέραν της ψήφου τους, μπορούν να προσφέρουν σε μία εκλογική διαδικασία και αυτή κάθε  τέσσερα (4) χρόνια;
·              Άρα τι αξία μπορεί να έχει ο λόγος τους και μάλιστα τρία (3) χρόνια πριν τις επόμενες δημοτικές εκλογές;
 Γεγονός επίσης είναι, ότι το Κοντόπευκο, ο Παράδεισος και τα Πευκάκια είχαμε ήδη δεχθεί τις προειδοποιητικές βολές από την αρχή της συνεδρίασης, όταν ο αντιδήμαρχος επί των αθλητικών κ.λ.π. με περηφάνια ανήγγειλε την παραχώρηση από την Αττική Οδό ενός πανάκριβου πολυμηχανήματος για την περιποίηση του χόρτου του γηπέδου της Αγίας Παρασκευής, ως αντισταθμιστικό, ως ανταποδοτικό. Αυτό που δεν είπε ήταν ότι το αντάλλαγμα αφορούσε την ανοχή του Δήμου στην πλημμελή εφαρμογή μέτρων προστασίας από την κοινοπραξία, εις βάρος της υγείας των κατοίκων της περιοχής μας. Για άλλη μία φορά υπήρξαμε ανταλλάξιμο μέγεθος για χάρη της πάνω πλευράς της Αγίας Παρασκευής, χωρίς να ευθύνονται γι’ αυτό οι συμπολίτες μας.       
Ο σεβασμός στην έκταση του άρθρου, δεν μου επιτρέπει την παραπέρα επέκταση και σε άλλες «σκέψεις και αποκαλύψεις» από την συγκεκριμένη συνεδρίαση.
Είναι πράγματι πολύ λυπηρό και μας δημιουργεί μεγάλη απογοήτευση να «αποκαλύπτουμε» την διάσταση των λόγων και των έργων, των προεκλογικών λόγων και των σημερινών έργων. Αλήθεια, που είναι η καθαριότητα από τα χώματα των εργοταξίων, που είναι η ασφαλής πρόσβαση των κατοίκων της Π. Μελά στα σπίτια τους, που είναι το πεζοδρόμιο στην γέφυρα της Δημοκρατίας κ.λ.π. ; ; ; Είναι κάποιες από τις υποσχέσεις που «αποκαλύπτονται» ως προεκλογικές.
Οι κάτοικοι της περιοχής είμαστε ιδιαίτερα πλέον ανήσυχοι, γιατί τα επόμενα προβλήματα που θάρθουν με την λειτουργία των έργων (οδικοί άξονες – διόδια – Μετρό – σταθμοί μετεπιβίβασης – χώροι στάθμευσης) θα ‘χουν ορατή πλέον επίδραση στην καθημερινότητα του κάθε πολίτη.     Η μέχρι σήμερα ανύπαρκτη προετοιμασία του Δήμου για την αντιμετώπιση των αυξημένων αναγκών σε χώρους στάθμευσης δεν προοιωνίζει και τόσο ευχάριστες στιγμές για την περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση δεν μας ικανοποιεί να «αποκαλύπτουμε» την διάσταση λόγων-έργων, όσο το να προλάβουμε τις δραματικές συνθήκες στις οποίες θα περιέλθει το προάστιο και μαζί με αυτό οι συνθήκες ζωής των κατοίκων.
Δημοσιεύθηκε: Σχολιαστής Δεκέμβριος 2003

6. ΜΕΤΡΟ. Το Σήμερα και το Αύριο

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, πως η λειτουργία των δυο σταθμών στο ΜΕΤΡΟ (Δουκίσσης Πλακεντίας – Χαλάνδρι) στα σύνορα της πόλης μας, βελτίωσε αισθητά την εξυπηρέτηση των καθημερινών αναγκών των δημοτών για μετακίνηση. Είναι γεγονός επίσης αναμφισβήτητο, πως η λειτουργία του ΜΕΤΡΟ, έτσι όπως είναι σήμερα, χωρίς την λήψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας, που είχαν σχεδιαστεί και συνόδευαν τις μελέτες κατασκευής, έχει οδηγήσει τις περιοχές που γειτονεύουν να υποφέρουν:
ü                 από την κυκλοφορία 5000 αυτοκινήτων καθημερινά μέσα στον οικιστικό ιστό,
ü                 από την ανεξέλεγκτη και αυθαίρετη στάθμευση,
ü                 από την αέρια ρύπανση και τον θόρυβο.
Ταυτόχρονα οι υπόλοιποι κάτοικοι της Αγίας Παρασκευής δυσκολεύονται να προσεγγίσουν τους σταθμούς και να εξυπηρετηθούν από το ΜΕΤΡΟ.
Η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, εκμεταλλευόμενη τις ανάγκες για περισσότερους χώρους στάθμευσης, προτείνει την δημιουργία πολυώροφων υπέργειων χώρων στάθμευσης, με εισιτήριο βέβαια, που σύμφωνα και με δικούς της συγκοινωνιολόγους (κ. Κλήμης)  και το πρόβλημα εξυπηρέτησης των επιβατών δε λύνει και το περιβάλλον της περιοχής επιβαρύνει σημαντικά.
Ως ενεργείς σκεπτόμενοι πολίτες, ως Σύλλογος της περιοχής, έχουμε  προτείνει μια σειρά μέτρων, που καταφέραμε να γίνουν ομόφωνα ψηφισμένες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου στις11-1-2006.
Ας τις δούμε συνοπτικά :
1.                  Εφαρμογή «μέτρων προστασίας» των περιοχών που γειτονεύουν στους δυο σταθμούς και που συνίστανται, σε κατασκευές που θα αποτρέπουν την στάθμευση στις γωνίες των δρόμων, καθώς και στη μια πλευρά της Δερβενακίων από την εκκλησία και πάνω.
2.                  Λειτουργία συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης και κάρτα στάθμευσης κατοίκου και όλα αυτά σε βάθος 300 μ.
3.                  Αντικατάσταση των μεγάλων, δυσκίνητων και θορυβωδών λεωφορείων του ΟΑΣΑ, με μικρά,  ευέλικτα λεωφορεία, που προσφέρουν χρονική ακρίβεια, αξιοπιστία, ταχύτητα στην εξυπηρέτηση των δημοτών με την ελάχιστη ενόχλησης της οικιστικής ζώνης. Τα ανωτέρω λειτουργούν ταυτόχρονα και ως κίνητρο χρησιμοποίησης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, και ως αντικίνητρο χρήσης του ΙΧ, κάτι που είναι διεθνώς αποδεκτό και εφαρμόσιμο.
4.                  Μεταφορά του χαρακτηρισμού ως τερματικού του σταθμού Δουκίσσης Πλακεντίας σε σταθμό πέραν αυτού (Παλλήνη Κάτζα) με επέκταση της ισχύος του ενιαίου εισιτηρίου μέχρι εκεί. Με  αυτό το μέτρο στοχεύουμε στην μείωση της προσέλευσης στην περιοχή μας επιβατών από άλλες περιοχές που θα μπορούσαν κάλλιστα να εξυπηρετηθούν στην Παλλήνη ή την Κάτζα. Συγκεκριμένα οι λεωφοριακές γραμμές των Μεσογείων δεν θα είχαν κανένα λόγο να φθάνουν στον σταθμό Δουκ.Πλακεντίας, επιβαρύνοντας και τον στόλο τους και την ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ για τον ίδιο λόγο δεν θα έρχονταν και τα ΙΧ των κατοίκων από αυτές τις περιοχές.
Σήμερα, παρότι οι σταθμοί στην Παλλήνη, την Κάντζα και το Κορωπί λειτουργούν πλέον και για το ΜΕΤΡΟ, η εξαγγελθείσα και εφαρμοζόμενη τιμολογιακή πολιτική της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, επιβαρύνει τον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας αντί να τον ελαφρύνει, εξωθώντας τους χρήστες του να χρησιμοποιούν περισσότερο αυτόν τον σταθμό από τους άλλους. Συγκεκριμένα, ο επιβάτης που παίρνει το ΜΕΤΡΟ από την Παλλήνη, την Κάντζα και το Κορωπί, αν εξέλθει στον σταθμό Δουκ.Πλακεντίας πληρώνει 1€, ενώ αν εξέλθει στο Χαλάνδρι και περιφερικότερα πληρώνει 3€. Αντίστοιχα, προς την Παλλήνη, την Κάντζα και το Κορωπί, με είσοδο στον σταθμό Δουκ.Πλακεντίας πληρώνει 1€, ενώ αν εισέλθει στο Χαλάνδρι και κεντρικότερα 3€.
Κατά την άποψή μας,
·                    η συνδυασμένη εφαρμογή των «μέτρων προστασίας»,
·                    η αντικατάσταση των μεγάλων λεωφορίων του ΟΑΣΑ με μικρά και
·                    η μεταφορά του χαρακτηρισμού ως τερματικού του σταθμού Δουκίσσης Πλακεντίας σε σταθμό πέραν αυτού (Παλλήνη, Κάντζα)
·                    με επέκταση της ισχύος του ενιαίου εισιτηρίου μέχρι εκεί,
θα διαμορφώσουν μια νέα κατάσταση στην περιοχή. Θα βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της, ενώ ταυτόχρονα θα δώσουν μια αξιόπιστη λύση στην εξυπηρέτηση των κατοίκων της υπόλοιπης Αγ.Παρασκευής.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα, που αφορά την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και το ΥΠΕΧΩΔΕ, είναι η απόφαση του υπουργείου να παραχωρήσει την δημόσια έκταση πάνω από το αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ στην εταιρία, προκειμένου να λειτουργήσει τα γραφεία της και χώρους στάθμευσης σε κτίριο τριών ορόφων και ύψους δέκα(10) μέτρων, που θα κατασκευάσει σ’ αυτό το χώρο. Και αυτό κατά παράβαση της αρχικής περιβαλλοντικής μελέτης, που προέβλεπε τοποθέτηση μεγάλων παρτεριών με θαμνώδη δένδρα στην οροφή του αμαξοστασίου, καθώς και την φύτευση με δένδρα του παρακείμενου χώρου στάθμευσης.
Είναι και αυτό ένα από τα θέματα που αποφασίστηκε ομόφωνα στο Δημοτικό Συμβούλιο της 11.1.2006 και που παρά τις δηλώσεις του συμπολίτη μας υπουργού ΠΕΧΩΔΕ κ.Σουφλιά για αναίρεση της υπουργικής απόφασης, αυτή ακόμα ισχύει, δίνοντας την δυνατότητα σε άλλο υπουργό ΠΕΧΩΔΕ να την «ξεπαγώσει» και να εμφανιστεί ξαφνικά ένα ακόμα κτίριο. Η αισθητική «ρύπανση» από το όγκο του κτιρίου, η θερμοχωρητικότητά του και η αύξηση της κυκλοφορίας ΙΧ που θα προκύψει από τους υπαλλήλους που θα εργάζονται στο κτίριο, είναι οφθαλμοφανές ότι θα συμβάλλει στην ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των συνθηκών του περιβάλλοντος (ατμοσφαιρική ρύπανση , υπερθέρμανση κ.λ.π.) της περιοχής.
Παρά λοιπόν τις ομόφωνα ψηφισθείσες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, η σημερινή Δημοτική Αρχή, ακριβώς επειδή «εξαναγκάστηκε» να τις ψηφίσει, δεν έχει υλοποιήσει καμία από αυτές, αναδεικνύοντας το μεγάλο πρόβλημα της πόλης, την «ανεπάρκεια»;;; της Διοίκησης του Δήμου να υλοποιήσει έστω και τις δικές της αποφάσεις.

Δημοσιεύθηκε: Polis Press Σεπ 2006

7. Αγία Παρασκευή. Βιώσιμη πόλη.

Από τα παλιά χρόνια η Αγία Παρασκευή ήταν ένα προάστιο με περιβαλλοντικά  και κλιματολογικά χαρακτηριστικά τέτοια, που την έκαναν μια ζηλευτή πόλη.  Με την χωροθέτηση των έργων για την ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ, στα όρια του οικιστικού ιστού τριών προαστίων, Αγ.Παρασκευής, Βριλησσίων και Χαλανδρίου, με την παρουσίαση  των πρώτων σχεδίων και πριν την εμφάνιση της πρώτης μπουλντόζας, μερικά  χρόνια πριν, κάποιοι λίγοι προβληματισμένοι «γκρινιάρηδες» έβλεπαν από τότε την επερχόμενη δραματική αλλαγή στο προάστιο και προειδοποιούσαν για την ανατροπή της «περιβαλλοντικής ισορροπίας», για την επερχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας, της ατμοσφαιρικής και ηχητικής ρύπανσης, για τη δραματική κυκλοφοριακή συμφόρηση. Με άλλα λόγια περιέγραφαν την «πύρρειο νίκη» της  τεχνολογικής εξέλιξης επί του περιβάλλοντος. 

Οι αιτίες
Σήμερα δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση των μεγάλων έργων, οι κάτοικοι της περιοχής, βιώνουμε την αντίφαση. Απ’ την μια μεριά βελτιώθηκαν σημαντικά οι τρόποι με τους οποίου μετακινούμαστε καθημερινά (ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ), από την άλλη όμως παρουσιάστηκε επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης.  Σε μια έκταση με ελιές και λιβάδια αρκετών στρεμμάτων, που μαζί με τον Υμηττό έδινε τα υγιή περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά στην Αγ. Παρασκευή, «φυτεύτηκαν»  αμέτρητοι όγκοι μπετόν για την κατασκευή του μεγαλύτερου κόμβου των Βαλκανίων και αυτό αποτέλεσε την γενεσιουργό αιτία της δραματικής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης.

Η σημερινή κατάσταση
Η διέλευση 350.000 αυτοκινήτων από την Αττική Οδό καθημερινά, η προσέγγιση του σταθμού Δ.Πλακεντίας από τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ και τα Ι.Χ από τις γύρω περιοχές και τα Μεσόγεια προκαλούν την αύξηση των πρωτογενών και των μοντέρνων αέριων καρκινογόνων ρύπων.  Η τεράστια θερμοχωρητικότητα του μπετόν στις γέφυρες αύξησε την θερμοκρασία της περιοχής κατά 4ο C και αυτό έχει ως συνέπεια, μαζί με την ηλιοφάνεια της χώρας μας, την αθρόα παραγωγή δευτερογενών επικίνδυνων αέριων ρύπων.  Η έκθεση του ΥΠΕΧΩΔΕ για το 2005 έρχεται να επιβεβαιώσει, ότι η Αγ. Παρασκευή, το τέως καθαρό προάστιο, είναι πλέον η τρίτη χειρότερη, η τρίτη πιο επιβαρημένη περιοχή στο Λεκανοπέδιο.  Οι ρύποι κυρίως το Όζον (Ο3) και τα αιωρούμενα σωματίδια (ΑΣ10) πολλές φορές πια τον χρόνο, ξεπερνούν τα όρια και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων.  Μπροστά σ΄ αυτήν την κατάσταση τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει ελπίδα; 

Τι να κάνουμε;
Ο γράφων, ως γιατρός, ως ενεργός πολίτης, ως πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κοντοεύκου – Παραδείσου – Πευκακίων, ως υπεύθυνος της περιβαλλοντικής ομάδας της Μ.Κ.Ο. ΔΡΑΣ.Ε, κατ΄ επανάληψη έχει εκθέσει στον τοπικό τύπο τα προβλήματα, τις απόψεις και τις προτάσεις του. Τις απαντήσεις τις έχει αναζητήσει μέσα στην σύμβαση κατασκευής των έργων που έχει κυρωθεί με νόμο, τον Ν.2338/1995, στην Κοινή Υπουργική Απόφαση (113855/1.10.1998) έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων κατασκευής και λειτουργίας του ΜΕΤΡΟ και την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που την συνοδεύει, στις γραπτές απαντήσεις των διαφόρων υπηρεσιών του ΥΠΕΧΩΔΕ, σε επίμονα ερωτήματά μας. Απαντήσεις λοιπόν υπάρχουν, λύσεις έχουν προταθεί εδώ και χρόνια και στηρίζονται σε δυο βασικές αρχές της πολεοδομικής επιστήμης για την δημιουργία βιώσιμων πόλεων:
ü                       Αποκατάσταση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου με αύξηση του πρασίνου
ü                       Μαζικά Μέσα Μεταφοράς αντί Ι.Χ.

Από αυτές τις δύο βασικές προσεγγίσεις προκύπτουν μια σειρά από υπεύθυνες και αποτελεσματικές προτάσεις, πολλές από τις οποίες έχει αποδεχθεί ασθμαίνουσα η Δημοτική αρχή, με λειψή έως ανύπαρκτη ανταπόκριση μέχρι σήμερα.
ü                       Δεκάμετρη ζώνη πρασίνου  εκατέρωθεν της Παναγούλη, όπου υπήρχε η δυνατότητα και με σεβασμό στην «ιδιοκτησία».
ü                       Δεντροφύτευση των χώρων στάθμευσης του ΜΕΤΡΟ στο Σταθμό Δ.Πλακεντίας,ι Χαλανδρίου και των ακάλυπτων χώρων ανάμεσα στις γέφυρες, σύμφωνα με τους όρους του Ν.2338/95 και της Κ.Υ.Α. 113855/1.10.1998.
ü                       Δίκτυο πεζοδρόμων στις περιοχές που γειτονεύουν στους δυο σταθμούς του ΜΕΤΡΟ, στις «ζώνες πυρός», όπως τις ονομάσαμε, με επέκταση της δενδροφύτευσης
ü                       Κίνητρα από το Δήμο να δενδροφυτευτούν οι ακάλυπτοι χώροι των οικοπέδων και οι ταράτσες των πολυκατοικιών
ü                       Οριοθέτηση χώρων στάθμευσης Ι.Χ  με ταυτόχρονο έλεγχο της παράνομης και αυθαίρετης κατάληψης των πεζοδρομίων και των διασταυρώσεων (αντικίνητρο χρήσης Ι.Χ)
ü                       Μικρά ευέλικτα λεωφορεία για τη εξυπηρέτηση των κατοίκων της υπόλοιπης Αγ.Παρασκευής (κίνητρο χρήσης του ΜΜΜ)
ü                       Μεταφορά του χαρακτηρισμού ως τερματικού του Σταθμού Δ.Πλακεντίας περιφερικότερα, πράξη που θα απομακρύνει τις Λεωφορειακές γραμμές των Μεσογείων
ü                       Επέκταση του Μετρό, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν το Κέντρο της πόλης, ο Τσακός και τα Κολλέγια.
ü                       Μονάδα μέτρησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης για λογαριασμό του Δήμου
ü                       Αναβάθμιση (στελέχωση-αξιοποίηση) της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος του Δήμου για τη μελέτη των προβλημάτων και την εκπόνηση μέτρων αντιμετώπισης της περιβαλλοντικής υποβάθμισης.

Παγκόσμιο ενδιαφέρον
Σήμερα, η υπόθεση «περιβάλλον» έχει αναχθεί στο ύψιστο σημείο ενδιαφέροντος της παγκόσμιας κοινότητας. Η Συνθήκη του ΚΙΟΤΟ, το ετήσιο πλωτό συμπόσιο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.Βαρθολομαίου, η επίσκεψή του στον Αμαζόνιο και η αυστηρή νομοθεσία  της Ε.Ε, είναι δεδομένα που αποδεικνύουν αυτό το ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα, η υποχρέωση που υπάρχει από την Ε.Ε., κάθε έργο να συνοδεύεται από την αντίστοιχη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων καθώς και με προσδιορισμό μέτρων αντιμετώπισής τους, η ύπαρξη στο ΥΠΕΧΩΔΕ ειδικής υπηρεσίας μέτρησης των περιβαλλοντικών ρύπων (ΠΕΡΠΑ), είναι μερικά από τα εργαλεία, που ως Δήμος μπορούμε να αξιοποιήσουμε και που δυστυχώς φαντάζουν «ξένες υποθέσεις» για τους σημερινούς δημοτικούς άρχοντες.

Νέα αντίληψη
Μια διαφορετική αξιολόγηση των προβλημάτων της πόλης, θα τοποθετήσει τα περιβαλλοντικά ζητήματα στο κέντρο του ενδιαφέροντος του δημότη.  Με μια νέα πολιτική αντίληψη για την λειτουργία του Δήμου, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της εποχής. Με μια ολιστική θεώρηση των προβλημάτων και συνολικό σχεδιασμό παρεμβάσεων σε βάθος χρόνου μπορούμε να ανατρέψουμε την περιβαλλοντική υποβάθμιση της πόλης. Ο κάτοικος της Αγ.Παρασκευής δικαιούται και μπορεί να ζήσει, αυτός και η οικογένειά του σε μια καθαρή χωρίς ατμοσφαιρική ρύπανση πράσινη πόλη, σε μια βιώσιμη πόλη.
Δημοσιεύθηκε: Polis Press Σεπ 2006

8. Κυκλοφοριακή ταραχή στο Κοντόπευκο

Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, αποφάσισε ο Δήμος ανάμεσα σε άλλες κινήσεις παρόμοιου χαρακτήρα, να εφαρμόσει την κυκλοφοριακή μελέτη που είχε στα χέρια του για το Κοντόπευκο.
Μια μελέτη που εκπονήθηκε, για την προστασία της περιοχής από τις εξωγενείς κυκλοφοριακές πιέσεις, την ρύθμιση των κυκλοφοριακών φόρτων, της στάθμευσης και του προσδιορισμού πεζοδρόμων, που όπως αποδεικνύεται στην πραγματικότητα και την διαμπερή κίνηση δεν αποτρέπει και τις ανάγκες στάθμευσης δεν ρυθμίζει, οι δε πεζόδρομοι (Σ.Καράγιωργα, Χείλωνος, Δημοκρατίας, Χίου, Αρετής κ.λ.π.)  παραμένουν τέτοιοι μόνο στον χάρτη. Όσοι κινούνται από την Μεσογείων προς τα Βριλήσσια χρησιμοποιούν την Γαρηττού, όσοι πάνε προς στην Πεντέλη έχουν πέρασμα την Αγίας Τριάδος, όσοι έρχονται από τα βόρεια διευκολύνονται να περάσουν από την Παπαρρηγοπούλου, την Δημοσθένους και την Δερβενακίων, μετατρέποντάς την σε «Μεσογείων» του Κοντοπεύκου. Από την άλλη, η εικόνα της αυθαίρετης παράνομης και χαοτικής στάθμευσης των ΙΧ πάνω στα πεζοδρόμια, αγνοώντας λογική και απαγορευτικά σήματα, είναι πλέον καθημερινή πραγματικότητα, σήμα κατατεθέν για την περιοχή.
Με την πρόσφατη εφαρμογή της μελέτης και στα «στενοσόκακα» του Κοντοπεύκου, διαπιστώνουμε το τραγελαφικό. Μονοδρομήσεις σε μικρούς δρόμους που χρησιμοποιούν μόνο όσοι μένουν σ’ αυτούς, δρόμους που εξυπηρετούσαν μόνο την τοπική ζωή και αγορά, δρόμους που ποτέ δεν παρουσίαζαν πρόβλημα κυκλοφοριακής συμφόρησης και ως εκ τούτου δεν θάπρεπε να είναι αντικείμενο καμιάς μελέτης, σήμερα, μετά την άμετρη εφαρμογή των μονοδρομήσεων, έχουν ως αποτέλεσμα:
·  Την προκλητή αύξηση της κίνησης με τους κύκλους που αναγκάζονται να κάνουν τα οχήματα για να φθάσουν στα σπίτια τους
·  Την ανατροπή πολύχρονων και αποτελεσματικών συνηθειών
·  Την διατάραξης της ομαλής εξυπηρέτησης της επαγγελματικής ζωής της κάθε γειτονιάς
·  Την εξώθηση σε παρανομίες νομοταγών κατά τα άλλα πολιτών.
Και βέβαια δεν είναι υπεύθυνοι οι υπάλληλοι του Δήμου που υλοποιούν την μελέτη, αλλά αυτή καθ΄ ευαυτή η μελέτη, που δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα επιτόπιας μελέτης των κυκλοφοριακών φόρτων του κάθε δρόμου, αλλά και αυτοί που δίνουν τις εντολές από τα γραφεία τους, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις.

Δημοσιεύθηκε: SANTA Ιούνιος 2006

9. Τα Έργα στην Αττική Οδό και οι Επιπτώσεις


Είναι γεγονός ότι έστω και καθυστερημένα οι κάτοικοι της Αγ.Παρασκευής και ειδικότερα των περιοχών Κοντόπευκου – Παράδεισου – Πευκακίων, άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι τα έργα στον κόμβο της Αττικής Οδού, στην Παναγούλη και την Δουκ.Πλακεντίας, είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της πραγματικότητας άρχισαν ήδη να τις βιώνουν και να επιδρούν  αρκετά στον τρόπο ζωής τους. Όμως είναι ακόμα αρχή, τα έργα δεν έχουν προχωρήσει σημαντικά και το τι μας επιφυλάσσεται να ζήσουμε, βοηθούσης και της έλλειψης ενημέρωσης, δεν έχει γίνει πλήρως αντιληπτό.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι αυτά τα έργα. Μπορούμε σχηματικά να τα διακρίνουμε:
1)                       Στον τεράστιο κόμβο, με τις 3-4 επιπέδων γέφυρες και που μαζί με τις συνδετήριες αρτηρίες θα εξυπηρετεί 32 κυκλοφοριακές κατευθύνσεις. Θεωρείται ο μεγαλύτερος και πολυπλοκότερος κόμβος των Βαλκανίων.
2)                       Σε ένα σχηματικό τρίγωνο με βάση το οικόπεδο του ΕΘΝΟΥΣ θα εξυπηρετούνται:
                          I.   Ο υπόγειος τερματικός σταθμός του ΜΕΤΡΟ.
                       II.   Ο υπόγειος σταθμός μετεπιβίβασης του προαστιακού σιδηρόδρομου.
                     III.   Ο επίγειος σταθμός μετεπιβίβασης των λεωφορειακών γραμμών από τα Μεσόγεια.
3)                       Το αμαξοστάσιο του ΜΕΤΡΟ, το οποίο προγραμματίζεται να είναι βυθισμένο στα 12μ. αλλά ανοικτό και με συζητήσιμο τον επισκευαστικό του χαρακτήρα.
4)                       Ένα τριώροφο υπόγειο Πάρκινγκ 1800-2000 θέσεων, κατά δήλωση παράγοντα του Υπουργείου και που πληροφορίες το φέρνουν να κατασκευάζεται με την μέθοδο της αντιπαροχής και ο ανάδοχος να κατασκευάζει ανταποδοτικά πολυώροφο υπέργειο οικοδόμημα.
5)                       Τα διόδια στο ύψος της οδού Δημοκρατίας, που κατά κύριο λόγο θα εξυπηρετούν την υπερτοπική κυκλοφορία (Βριλήσσια, Χαλάνδρι, Μελίσσια κ.λ.π.) που θέλει να κατευθυνθεί στην Περιφερειακή του Υμηττού και από εκεί στα νότια προάστια του λεκανοπέδιου. Έτσι η Γαρυττού και η Δερβενακίων θα δεχθούν ένα σημαντικό φορτίο κυκλοφορίας μετατρεπόμενοι από τοπικοί δημοτικοί δρόμοι σε υπερτοπικούς, υπαγόμενοι στην δικαιοδοσία του ΥΠΕΧΩΔΕ.
6)                       Η πολυσυζητημένη κατασκευή(;;;) της Ελευθέρας Πεντέλης, που αν θα γίνει, σίγουρα θα αποφορτίσει την Μεσογείων αλλά και σίγουρα θα μεταφέρει σημαντική κυκλοφορία στα διόδια της οδού Δημοκρατίας και το Κοντόπευκο.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές και σχηματικά τα έργα που παρά τις κατά καιρούς αλλαγές στα σχέδια, κατασκευάζονται και περιβάλλουν την περιοχή του Κοντόπευκου – Παράδεισου – Πευκακίων,  δημιουργώντας έτσι έναν ασφυκτικό κλοιό κατασκευαστικών δομών, στις οποίες κυριαρχεί το μπετόν, το σίδερο και η άσφαλτος.
Ας δούμε ποιες είναι οι επιπτώσεις στην ζωή μας και στο περιβάλλον. Γίνεται φανερό ότι τα έργα που αναφέρθηκαν θα φέρουν αλλαγές, που θα επιβαρύνουν το περιβάλλον:
1)                       Οι σταθμοί ΜΕΤΡΟ – Τραίνου – Λεωφορείων θα γίνουν πόλος έλξης και άρα ανάγκη στάθμευσης των αυτοκινήτων των εξυπηρετουμένων από αυτά τα μέσα. Έχει αποδειχθεί πλέον στην πράξη (βλέπε Άμυνα, Παπάγου, Χολαργό, Ν.Ψυχικό), ότι σε ακτίνα 2 χλμ. η περιοχή θα μετατραπεί σε ένα απέραντο υπαίθριο Πάρκινγκ. Σε συνδυασμό με τον Σταθμό Δουκ.Πλακεντίας που απέχει 1500μ. από τον Σταθμό ΣΤΑΥΡΟΣ θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η περιοχή που ορίζεται από τις οδούς Κέας, Πάρου, Δερβενακίων, Χίου, Παπαρρηγοπούλου, Επαμεινώνδα, Δημοκρατίας και αριστερότερα θα υποδεχθεί και θα υποστεί τον φόρτο της ανεξέλεγκτης υπαίθριας στάθμευσης.
2)                       Ο ίδιος ο κόμβος και τα διόδια της οδού Δημοκρατίας, θα είναι πόλος έλξης της τοπικής και υπερτοπικής κυκλοφορίας, που προβλέπεται από τους σχεδιαστές και τους κατασκευαστές να είναι αρκετά σημαντικός, ώστε να δικαιολογεί και να αποσβένει το κόστος κατασκευής τους.
3)                       Η ύπαρξη τέτοιων λειτουργιών, σε συνδυασμό με τις μεγάλες ακόμα αδόμητες εκτάσεις προς την περιοχή των Πευκακίων, είναι σημαντικός λόγος εγκατάστασης μεγάλων πολυκαταστημάτων, που είναι φανερό ότι θα αυξήσουν την ήδη βεβαρημένη τοπική και υπερτοπική κυκλοφορία.
4)                       Από όσα περιγράφηκαν καταλαβαίνουμε ότι η εκπεμπόμενη θερμότητα (αναμένεται άνοδος της θερμοκρασίας κατά 3-4 βαθμούς) από τις τσιμεντοκατασκευές, την άσφαλτο και τα διερχόμενα ή σταθμευμένα αυτοκίνητα, η ατμοσφαιρική ρύπανση, ο θόρυβος, που επιδεινώνεται με τις ανισόπεδες γέφυρες και που είναι αδύνατο να συγκρατηθεί στα 70db (επιτρεπτό όριο), μαζί βέβαια με όλες αυτές τις «όμορφες» κατασκευές θα αλλάξουν όχι μόνο την αισθητική του τοπίου αλλά και τις ίδιες τις συνθήκες ζωής και τον χαρακτήρα του προαστίου, αυτόν που του έδινε και την αξία που είχε όταν αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε σαν μόνιμοι κάτοικοι, πληρώνοντας το όχι ευκαταφρόνητο τίμημα.
Όλα αυτά, είναι φανερό ότι μεταβάλουν δραματικά τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής και βέβαια οι προτεινόμενες λύσεις από τους κατασκευαστές, κλιματιστικά, διπλά τζάμια, απιονιστές, γυάλινα χρωματιστά αντιηχητικά πετάσματα, υπερυψωμένα τοιχία, δεν είναι και ότι καλύτερο φανταζόμαστε για περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας.
Ένα επιπλέον ζήτημα που έχει προκύψει και που τις επιπτώσεις του τις ζούμε ήδη, είναι οι συνθήκες που επικρατούν κατά την διάρκεια κατασκευής των έργων.
·  Είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται από την καταπάτηση των όρων της σύμβασης κατασκευής από τις εταιρείες,
·  Είναι τα προστατευτικά μέτρα του περιβάλλοντος που δεν λαμβάνονται
·  Είναι το χώμα που μαζεύουμε καθημερινά από τα μπαλκόνια μας και δείχνει την σκόνη που αναπνέουμε
·  Είναι η λάσπη που κυριαρχεί τις βροχερές ειδικότερα ημέρες στους δρόμους της περιοχής
·  Είναι οι λακούβες που υπάρχουν στους πριν ασφαλτοστρωμένους δρόμους, από τα έργα που μένουν μισοτελειωμένα και από τα διερχόμενα βαριά φορτηγά
·  Είναι η τεχνική της μεταφόρτωσης των μπάζων αντί της απευθείας απομάκρυνσης και η μεταφορά τους με ξέσκεπα φορτηγά, δημιουργώντας έτσι ένα διαρκές σύννεφο σκόνης
·  Είναι η απουσία υποχρεωτικής παράδοσης παρακαμπτήριων δρόμων, καλής κατασκευής μάλιστα, που κάνουν τη ζωή μας δύσκολη και οδηγούν την περιοχή σε κυκλοφοριακή απομόνωση από τα γειτονικά προάστια
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως το προάστιο χάνει τον οικιστικό του χαρακτήρα. Από περιοχή αμιγούς κατοικίας προοδευτικά θα εξελιχθεί σε περιοχή εγκατάστασης υπηρεσιών, γραφείων, καταστημάτων κ.λ.π. Το περιβρόχισμά του από τον κόμβο, την Παναγούλη και την Μεσογείων, προδιαγράφει και το μέλλον του. Μια περιοχή που για όσους έχουν κάποια άποψη στο πού και πώς θέλαν και διάλεξαν να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους, καιρός είναι να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.
Για χίλιους δυο λόγους φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Ο χρόνος κύλησε γρήγορα, οι κάτοικοι αργήσαμε να ξυπνήσουμε, ο Δήμος δεν έδωσε την σημασία που έπρεπε, δεν διαμόρφωσε μια στρατηγική αντιμετώπισης των επιπτώσεων και διεκδίκησης αντισταθμιστικών περιβαλλοντικών παροχών, τότε που ήταν ευκολότερες οι παρεμβάσεις.
Αυτό ήταν λοιπόν; Τέλος;
Όχι βέβαια. Τα έργα είναι σε εξέλιξη. Το τελικό τους σχέδιο ακόμα επιδέχεται παρεμβάσεις και βελτιώσεις. Η σχετική νομοθεσία τη Ευρωπαϊκής Ένωσης για το περιβάλλον είναι αρκετά αυστηρή. Έστω και αυτή την στιγμή κάτι μπορεί να γίνει. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι και αρκετά σημαντικό, αν υπάρξει αντίδραση.
Η στάση του Δήμου δεν είναι απλά σημαντική, είναι καθοριστική αν αρθεί στο ύψος που επιβάλουν οι ανάγκες και η κατάσταση.
Αυτό όμως που χρειάζεται είναι κατά πρώτον και κύριο λόγο ο ενημερωμένος ενεργός πολίτης. Η Επιτροπή Κατοίκων Κοντόπευκου – Παράδεισου – Πευκακίων, προσφέρει το όχημα ενεργοποίησης όλων των ενδιαφερομένων. Η πλαισίωσή της από κατοίκους γνώστες, ειδήμονες και  τεχνοκράτες είναι όχι απλά αναγκαία, αλλά επιβεβλημένη. Σε κάθε περίπτωση αυτά που μπορούν να κερδηθούν είναι σημαντικά, να αλλάξουν την τελική εικόνα των έργων, να μειώσουν τις επιπτώσεις, να αυξήσουν το περιβαλλοντικό ισοζύγιο υπέρ της περιοχής και των κατοίκων της. Το έχει ανάγκη η περιοχή, το χρειαζόμαστε όλοι μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας.
Δημοσιεύθηκε: Γειτονιά Ιούνιος 2001

10. Τα μεγάλα έργα, η αντισταθμιστική λογική και οι Δημοτικοί Άρχοντες

Είναι γνωστό σε όλους, ότι όπου γίνονται μεγάλα έργα, που σε άλλοτε άλλο βαθμό, επηρεάζουν αρνητικά την περιοχή, παρουσιάζονται τα λεγόμενα αντισταθμιστικά, άλλως ανταποδοτικά.
Οι μεγάλες Κατασκευαστικές Εταιρίες προκειμένου να μειώσουν την αντίσταση των κατοίκων και των Δημοτικών Αρχόντων, εκτελούν κάποια έργα, δωρίζουν τρόπος του λέγειν, κάποιες εργασίες στην εν λόγω περιοχή  και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Οι Εταιρίες γιατί χωρίς φασαρίες τελειώνουν το έργο τους, αυξάνοντας πιθανόν την αξία του και εισπράττοντας περισσότερα, οι Δημοτικοί Άρχοντες γιατί παρουσιάζουν έργο στην περιοχή, φτιάχνοντας ταυτόχρονα και το προφίλ του σκληρού διαπραγματευτή που μεριμνά για τον Δήμο του & οι κάτοικοι γιατί αυτοί εισπράττουν την ωφέλεια από την χρήση των δώρων (δρόμοι, πλατείες, αποχέτευση κ.λ.π.).
Αυτή η λογική που ακούγεται πάρα πολύ όμορφη και δεν μπορεί να της προσάψει κανένας καμία μορφή, δεν μπορεί να ισχύει  με κανέναν τρόπο για τα έργα που γίνονται στην περιοχή Κοντόπευκου - Παράδεισου - Πευκακίων. Ο όγκος, το μέγεθος και οι επιπτώσεις των έργων είναι τόσο μεγάλες (έχουν αναλυθεί σε προηγούμενο άρθρο μας) που δεν επηρεάζουν απλώς αρνητικά την περιοχή, την  αλλάζουν παντελώς. Με την ολοκλήρωση των έργων, θα μιλάμε για μια άλλη περιοχή, για μια παντελώς  διαφορετική κατάσταση, για μια πόλη που ο χαρακτήρας της αμοιγούς κατοικίας θάχει μετατραπεί σε γενικής κατοικίας δηλ. θα προστεθούν δίπλα στα σπίτια, στους χώρους κατοικίας, εμπορικές χρήσεις γης, γραφεία, καταστήματα κ.λ.π. Έναντι όλων αυτών, η περιοχή δεν μπορεί να αποδεχθεί σαν αντιστάθμισμα κάποια από τα γνωστά δώρα των Κατασκευαστριών Εταιρειών .
Η Επιτροπή Κατοίκων Κοντόπευκου – Παραδείσου  - Πευκακίων, έχει προχωρήσει σε ενδελεχή θεώρηση του ζητήματος και έχει διαμορφώσει άποψη και για την διεκδικητική πολιτική και για τα διεκδικούμενα ανταλλάγματα.
Αρχικά θεωρούμε ότι στην περιοχή αυτή που κατασκευάζονται αυτά τα μεγάλα έργα, ο μεγαλύτερος κόμβος των Βαλκανίων και το Μετρό, που υφίσταται αναγκαστική αλλοίωση του αρχικού περιβάλλοντος, απαιτείται η αποκατάσταση του λεγόμενου ‘’ περιβαλλοντικού ισοζυγίου ‘’. Στον όγκο του τσιμέντου, των δρόμων, των γεφυρών, των σταθμών μετεπιβίβασης και των διοδίων, πρέπει να αντιπαρατεθεί, να αποδοθεί στην κυριολεξία αντίστοιχος από περιβαλλοντικής αξίας ελεύθερος χώρος, χώρος πρασίνου, δενδροφύτευσης, καθώς και οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση μείωσης της υποβάθμισης των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Συγκεκριμένα, έχουμε επεξεργαστεί και ζητάμε να αποδοθούν στην περιοχή .
·  Δημιουργία δεκάμετρης ζώνης πρασίνου  εκατέρωθεν της Παναγούλη από τον κόμβο Δ.Πλακεντίας έως την οδό Χρ.Σμύρνης και Αγ.Αναργύρων αντίστοιχα.
·  Απαλλοτρίωση της λωρίδας μεταξύ Γαρυττού και Δουκ.Πλακεντίας από Αλκιβιάδου έως τον Κόμβο και δημιουργία ζώνης πράσινου.
·  Σκέπασμα και φύτευση του προβλεπόμενου υπόγειου χώρου στάθμευσης και του αμα­ξο­στασίου του ΜΕΤΡΟ.
·  Απαλλοτρίωση χώρων στην εκτός σχεδίου περιοχή απέναντι από το ΕΘΝΟΣ και απόδοση σε κοινόχρηστες και κοινωφελείς δραστηριότητες. 
·  Χωροθέτηση απαραίτητων χώρων υπαίθριας στάθμευσης για την εξυπηρέτηση των σταθμών του ΜΕΤΡΟ και του Προαστιακού Σιδηροδρόμου.
·  Πρόβλεψη και απόδοση στο Δήμο ποσοστού από τις εισπράξεις των διοδίων της περιοχής, για αποκλειστική διάθεση σε έργα βελτίωσης του περιβάλλοντος και προστασίας της ποιότητας ζωής της περιοχής.
·  Οδική σύνδεση Κοντόπευκου προς Χαλάνδρι μέσω οδών Αλκιβιάδου-Μεταμορφώσεως.

Αυτά όλα είναι ένας αριθμός παρεμβάσεων  που αποκαθιστούν μόνο σε ένα βαθμό το λεγόμενο ‘’ περιβαλλοντικό ισοζύγιο ‘’ και οι απαιτήσεις απευθύνονται από τον Δήμο στην Πολιτεία και τους εμπλεκόμενους φορείς.
Τα αντισταθμιστικά οφέλη, απαιτούνται από τις Κατασκευάστριες Εταιρίες και έχουν την λογική της αναγνώρισης από την πλευρά τους, ότι κατά την κατασκευή των έργων ενοχλούν την ζωή της περιοχής και την επιβαρύνουν σημαντικά. Οι διεκδικήσεις αντισταθμιστικών παροχών,  πρέπει να σχεδιαστούν από κοινού με τους φορείς και τους κατοίκους της περιοχής και να στοχεύουν στον εξωραϊσμό και την ουσιαστική βελτίωση της εικόνας και της κατάστασης του προαστίου. Βέβαια στην λογική των αντισταθμιστικών δεν περιλαμβάνονται με κανένα τρόπο τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, της περιοχής και των κατοίκων κατά την διάρκεια κατασκευής των έργων και σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσουν σε εκπτώσεις από τις δίκαιες διεκδικήσεις βελτίωσης των έργων και προστασίας του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής μας.
Σαν αντισταθμιστικά οφέλη ενδεικτικά προτείνουμε:
1. Ένταξη στο κεντρικό σχεδιασμό και ολοκλήρωση του δικτύου αποχέτευσης όμβριων της περιοχής.
2. Κατασκευή δικτύου πεζοδρόμων ή δρόμων ήπιας κυκλοφορίας και άλλων κατασκευών (παιδικές χαρές, πάρκα αναψυχής για χρήση από τους κατοίκους) με στόχο την αποτροπή της μετατροπής σε απέραντο υπαίθριο χώρο στάθμευσης της περιοχής και απάμβλυνση της αισθητικής κακοποίησής της από τα έργα του κόμβου.
3. Δέσμευση όσων χώρων έχουν απομείνει ακόμα ελεύθεροι στην περιοχή για κοινωφελή χρήση.
4. Επικουρική χρηματοδότηση για την απόκτηση των διεκδικούμενων από το Δήμο κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων.

Η κατανόηση και η διάκριση από την πλευρά της Δημοτικής αρχής των δύο αυτών εννοιών, της αποκατάστασης του περιβαλλοντικού ισοζυγίου και των αντισταθμιστικών παροχών, είναι απαραίτητη προκειμένου να μπορέσει να διαμορφώσει ιεραρχικά το πλάνο των διεκδικήσεων, τις πιέσεις και απαιτήσεις που πρέπει να ασκήσει, τους φορείς προς τους οποίους θα πρέπει να απευθυνθεί έτσι ώστε να κατορθώσει να πετύχει τους στόχους της.
Αν την διεκδίκηση αντισταθμιστικών την θεωρήσει σαν μέσο εκτέλεσης κάποιων έργων στην περιοχή και μάλιστα ανέξοδα, τότε είναι σίγουρο ότι η διεκδικητική της βάση είναι τουλάχιστον έωλη. Οι κατασκευαστές είναι σκληροί διαπραγματευτές, έμπειροι στο χειρισμό τέτοιων υποθέσεων και τα ανταλλάγματα στα οποία θα ενδώσουν θάναι κατώτερα από όσα διεκδικούνται. Οι εταιρίες μπορούν να καταλάβουν εύκολα πότε έχουν απέναντί τους μια Δημοτική Αρχή ισχυρή και ικανή να τους κάνει «ζημιά» και μόνο τότε την σέβονται και την υπολογίζουν, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της. Η μέχρι σήμερα πρακτική τους έχει αποδείξει περίτρανα τον συλλογισμό μας.
Η Πολιτεία και ειδικότερα το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν μπορεί να δείχνει με το δάκτυλό του τους κατασκευαστές και να «νίπτει τας χείρας του». Είναι υπεύθυνοι γιατί με την στάση τους δείχνουν ανοχή απέναντι στην ασυδοσία των εταιριών, που από πολλούς εκλαμβάνεται σαν συμπαιγνία και έχει σαν αποτέλεσμα την διόγκωση της αγανάκτησης των πολιτών και την άρνησή τους πλέον να συγκατατεθούν σε οτιδήποτε κατασκευάζεται στην περιοχή και έχουν την δυνατότητα να αρνηθούν.
Το πλαίσιο των διεκδικήσεων γίνεται ισχυρό και σεβαστό από τους άλλους μόνο όταν έχει προκύψει μέσα από:
·  ανοιχτή διάφανη διαδικασία
·  με την συμμετοχή όλου του Δημοτικού Συμβουλίου.
·  την πλήρη ενημέρωση και συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας και
·  την συμφωνία των εκπροσωπήσεων της.
Όλα αυτά είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την διαμόρφωση ενός δυνατού μετώπου από την Αγ. Παρασκευή απέναντι στις αδηφάγες ορέξεις των κατασκευαστών και της αφ΄ υψηλού θεώρησης της Πολιτείας. Σε κάθε άλλη περίπτωση η πόλη μας θα μετατραπεί σε ξέφραγο αμπέλι και ο καθείς θα εισπράξει τα επίχειρα της απρονοησίας του. Αλλά αυτό δεν το θέλει κανείς, ανεξάρτητα από την πολιτική, κομματική ή παραταξιακή τοποθέτησή του.  Η Αγ.Παρασκευή ή θα επιβιώσει με τις προσπάθειες όλων ή θα χαθεί και τότε η απώλεια θα επηρεάσει όλους μας. Οι καιροί είναι δύσκολοι και το προεκλογικό του χαρακτήρα τους, τους κάνει δυσκολότερους. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε όλες του τις εκφάνσεις έχει την αρμοδιότητα και την ευθύνη για όλα. Απαιτείται να συνέλθει, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει όλες τις απαιτούμενες προς τούτο πρωτοβουλίες και ενέργειες. Σε κάθε περίπτωση θα γράψουν την ιστορία της πόλης και αυτό θα κριθεί από όλους τους  πολίτες της Αγ.Παρασκευής.

*Δημοσιεύθηκε στον Τοπικό Τύπο – ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2001

11. Ανησυχία στο Κοντόπευκο

   Ανησυχητικά αποτελέσματα κατέγραψαν οι δυο δειγματολήπτες αιωρούμενων σωματιδίων εισπνεύσιμου κλάσματος (ΑΣ10), όπως λέγεται η γνωστή μας σκόνη, που τοποθετήθηκαν στην περιοχή μας από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, με παρέμβαση της Επιτροπής μας και πρόσκληση του Δήμου Αγ. Παρασκευής. Οι δυο δειγματολήπτες τοποθετήθηκαν ο ένας στο επίπεδο του δρόμου (Παναγούλη) και ο άλλος στον 1ο όροφο κατοικίας, στην Παύλου Μελά.
Παρ΄ ότι η ημερήσια καταγραφή έγινε την εβδομάδα που είχαμε βροχές (6 - 10.4.2002) και ως εκ τούτου η παραγωγή σκόνης ήταν μειωμένη, η έκθεση αξιολόγησης των δεδομένων από το ΕΜΠ διαπιστώνει τα ακόλουθα:
«Μολονότι τα μέχρι τώρα συγκεντρωθέντα δεδομένα αποτελούν ενδεικτικά στοιχεία της επικρατούσας κατάστασης στην περιοχή, από πλευράς ποιότητας της ατμόσφαιρας, ως προς τον συγκεκριμένο ρυπαντή, εντούτοις χαρακτηρίζονται ως ιδιαιτέρως ανησυχητικά, δεδομένου ότι:
Όπως φαίνεται από τον συνημμένο πίνακα συνοπτικής παρουσίασης των μέχρι σήμερα αποτελεσμάτων, η μετρούμενη 24ωρη οριακή τιμή για την προστασία της ανθρώπινης υγείας υπερβαίνει, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, κατά πολύ την τιμή που καθορίζεται από την Κοινοτική Οδηγία, σε ορισμένες μάλιστα μετρήσεις η τιμή είναι υπερδιπλάσια του ορίου
Η καταγραφή και η αξιολόγηση των δεδομένων έγινε από το Εργαστήριο Μεταλλευτικής Τεχνολογίας και Περιβαλλοντικής Μεταλλευτικής του Τμήματος Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του Ε.Μ.Π. και η έκθεση φέρει την υπογραφή του κ. Κ. Παναγόπουλου, Καθηγητή Ε.Μ.Π.
Πρόκειται για μοναδικής αξίας ντοκουμέντο που έρχεται να δικαιώσει, δυστυχώς, τις χειρότερες από τις εκτιμήσεις που είχαμε. Είχαμε την ελπίδα πως οι δειγματολήπτες δεν θα μας εμφάνιζαν τόσο δραματικά νούμερα. Νούμερα που αποκαλύπτουν το μέγεθος της ρύπανσης, το μέγεθος και την ποιότητα της εισπνεόμενης σκόνης.
Το μετρούμενο αιωρούμενο σωματίδιο (ΑΣ10) είναι αυτό που χρεώνεται ως υπεύθυνο:
«Α. αυξημένης επίπτωσης λοιμώξεων στα παιδιά και τους ενήλικες.
Β. συμπτώματα από το αναπνευστικό και μειωμένο ρυθμό ανάπτυξης των πνευμόνων, κατά την παιδική ηλικία.
Γ. αύξηση του επιπολασμού του παιδικού βρογχικού άσθματος, στους νέους ενήλικες και χρόνιας βρογχίτιδας στους ηλικιωμένους.
Δ. μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης και ωρίμανσης των πνευμόνων στους ενήλικες.
Ε. ρινίτιδα, λαρυγγοφαρυγγίτιδα και οξεία βρογχίτιδα.
ΣΤ. αύξηση του κινδύνου προσβολής από καρκίνο του πνεύμονος.»
Τα ανωτέρω προκύπτουν από την έκθεση που έχουμε στα χέρια μας και που έγινε από τον Πνευμονολόγο Διευθυντή της Πνευμονολογικής Κλινικής του Π.Γ.Ν.Νίκαιας, κ. Μαθιουδάκη Γιώργο.
Αλλά και το Πανεπιστήμιο Bripham Young της Γιούτα, με μια έρευνα που πραγματοποίησαν, παρακολούθησαν για 15 χρόνια τις επιπτώσεις που είχαν τα αιωρούμενα σωματίδια ΑΣ10 στην υγεία 500.000 Αμερικανών πολιτών σε 100 πόλεις των Η.Π.Α. Με αυτή τους την έρευνα διαπίστωσαν αύξηση του κινδύνου θανάτου από καρκίνο πνεύμονος 8%, από καρδιοπνευμονικές ασθένειες – έμφραγμα 6%, ενώ η γενική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 4%.
Αυξημένες συγκεντρώσεις των αιωρούμενων ΑΣ10 κατέγραψαν και 14 Σταθμοί – Δειγματολήπτες που τοποθέτησε το Κρατικό ΠΕΡΠΑ σε διάφορες περιοχές του λεκανοπεδίου και θα δοθούν στη δημοσιότητα τον Ιούνιο.
Το ανησυχητικό στην όλη υπόθεση και αυτό που δραματοποιεί το μέγεθος της ανησυχίας, είναι ότι τα εισπνεόμενα σωματίδια παραμένουν μόνιμα στις πνευμονικές κυψελίδες του ανθρώπου και συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο για πολλά χρόνια αργότερα, ανεξάρτητα αν η ατμόσφαιρα κάποια στιγμή καθαρίσει.
Οι κάτοικοι Κοντόπευκου – Παράδεισου και Πευκακίων, δεν πρόκειται να δεχθούν να πληρώσουν με την υγεία τη δική τους και των παιδιών τους, την ανακούφιση της Αθήνας από τον κυκλοφοριακό φόρτο. Θα ξεκινήσουμε όλων των μορφών τους αγώνες, αρχίζοντας από τα ασφαλιστικά μέτρα που εκδικάσθηκαν στις 15.4.2002 και θα συνεχίσουμε με κατάθεση μηνύσεων και αγωγών αποζημίωσης.
Παράλληλα, εκτιμάμε ότι η εγκατάσταση και λειτουργία των δειγματοληπτών μπορεί να γίνει ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια του Δήμου και της Δημοτικής Αρχής, με ανυπολόγιστες αυτή τη στιγμή θετικές επιπτώσεις στη διεκδίκηση όχι μόνο απλών αντισταθμιστικών αλλά και των σπουδαιότερων περιβαλλοντικών αντισταθμισμάτων. Με ένα τέτοιο εργαλείο καθημερινής καταγραφής της ρύπανσης εκεί που δημιουργείται, στα χέρια ενός σοβαρού Δήμου, η προστασία που θα απολαμβάνουν οι κάτοικοι θα είναι σίγουρη και ικανοποιητική. Παράλληλα και οι κατασκευάστριες εταιρείες θα αντιληφθούν ότι πλέον δεν θα έχουν να κάνουν με κάποιους ασύντακτα φωνασκούντες «αγανακτισμένους κάτοικους», αλλά με μια οργανωμένη τοπική κοινωνία, που με σύγχρονες μεθόδους τεκμηρίωσης, με την δύναμη που προσφέρουν τα ψυχρά νούμερα μετρήσεων επισήμων φορέων όπως το ΕΜΠ, μπορούν αξιόπιστα να προστατέψουν την ποιότητα ζωής τους και το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τη διασφάλιση της υγείας τους από την κατασκευή των έργων, αλλά και από τα ίδια τα έργα. Οι κατασκευάστριες εταιρείες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν πλέον να σκορπίζουν το θάνατο ασύδοτα. Τα ψέματα, οι κούφιες υποσχέσεις και τα «καθρεπτάκια» στους ιθαγενείς τέλειωσαν. Εμείς απαιτούμε:
·                     σύγχρονες μεθόδους κατασκευής των έργων,
·                     με σεβασμό στο περιβάλλον και
·                     προστασία της υγείας των κατοίκων.
Στον τομέα αυτό θα κριθούν και όλοι οι Δημοτικοί παράγοντες, Δημοτική αρχή, Σύμβουλοι και Παρατάξεις.
Δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο. ΑΠΟΨΗ-Ιούνιος 2002

12. Σχολικές Επιτροπές

Είναι γεγονός, πως ένα από τα σπουδαιότερα κοινωνικά αγαθά, η Δημόσια Εκπαί­δευ­ση, δεν διανύει και τις καλύτερες στιγμές της. Θεωρούμε την Δημόσια Εκπαί­δευ­ση, σαν βάση της Εθνικής Παιδείας, αυτού του αναντικατάστατου κοινωνικού δικαιώματος. Η εκφρασμένη τοποθέτηση υπέρ της Δημόσιας Εκπαίδευσης, μας επιβάλει, για να μην μέ­νου­με μόνο στα λόγια και στα ανέξοδα συνθήματα, να έχουμε την πλήρη γνώση των παρα­γό­ντων, που συμ­βάλ­λουν στην λειτουργία του Σχολείου.
Ο Νομοθέτης, με συγκεκριμένες διατάξεις, έχει σε μεγάλο βαθμό αποκεντρώσει τις αρ­μο­διότητες για την “εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του Σχολείου”. Τα όργανα, που εμπλέ­κονται καθ' οιονδήποτε τρόπο με αυτό το ζήτημα, είναι τα εξής:
1.Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ)
2.Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας § 49 Ν.1566/85
3.Δημοτική Επιτροπή Παιδείας    § 50 Ν.1566/85
4.Σχολική Επιτροπή     παρ. 8, & 5, Ν. 1894/90
5.Σχολικό Συμβούλιο               § 51, Ν.1566/85
6.Σύλλογος Διδασκόντων       § 11, Ν.1894/90
7.Ο Διευθυντής του Σχολείου  § 11, Ν.1894/90

Ας δούμε τις αρμοδιότητες καθενός από τα ανωτέρω όργανα, και ιδιαίτερα της Σχολικής Επιτροπής, που φαίνεται να έχει τις σπουδαιότερες διαχειριστικές δικαιοδοσίες.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας, εισηγείται στο Νομαρχιακό Συμβούλιο την κατα­νο­μή των πιστώσεων στους Ο Τ Α, για την επισκευή και συντή­ρηση των διδακτηρίων και για τις λειτουργικές δαπάνες των Σχολείων.
Η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας, εισηγείται στο Δημοτικό Συμβούλιο τα ίδια, αλλά σε κατανομή για κάθε Σχολική Επιτροπή.

Για την Σχολική Επιτροπή η παράγραφος 8 & 9 του § 5 του Ν. 1894/90 αναφέρει:
<< Συνιστώνται Δημοτικά ή Κοινοτικά νομικά πρόσωπα με την επωνυμία “Σχολικές Επι­τρο­πές”, διεπόμενα από το π.δ. 323/1989.
Στη διοίκηση των σχολικών επιτροπών μετέχουν, εκπρόσωπος του Δήμου, υποχρεωτικά οι Διευθυντές των αντί­στοιχων σχολείων, από ένας εκπρόσωπος των αντίστοιχων Συλλόγων Γονέων και εκπρόσωπος των Μαθητικών Κοινοτήτων, για τα σχο­λεί­α της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Εργο κάθε σχολικής επιτροπής, είναι:
η διαχείριση των πιστώσεων που της διατί­θε­νται για την κάλυψη των δαπανών λειτουργίας των αντίστοιχων σχολείων (θέρμανσης, φωτι­σμού, ύδρευσης, τηλεφώνου, αποχέτευσης, αγοράς αναλώσιμων υλικών κλπ.), η αμοιβή καθα­ρι­στριών,
η εκτέλεση έργων για την επισκευή και συντήρηση των αντίστοιχων σχολείων και του κάθε είδους εξοπλισμού τους,
 η εισήγηση προς τις αντίστοιχες διευθύνσεις Πρω­το­βάθ­­μιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για τον εφοδιασμό από τον Οργανισμό Σχολι­κών Κτι­ρί­ων των αντίστοιχων σχολείων με έπιπλα και εξοπλιστικά είδη και από το Υπουρ­­γεί­ο Εθνικής Παι­δείας και Θρησκευμάτων με βιβλία για τις αντίστοιχες σχολικές βιβλιοθήκες, η διαχείριση των εσόδων από την ενδεχόμενη εκμετάλλευση των σχολικών κυλικείων, καθώς και η λήψη κά­θε άλλου μέτρου, που κρίνεται αναγκαίο για τη στήριξη της διοικητικής λει­τουρ­γίας των σχο­λι­κών μονάδων.>>

Η Σχολική Επιτροπή συνεδριάζει υποχρεωτικά τουλάχιστον μια φορά το μήνα ύστερα από πρόσκληση του Προέδρου της, καθώς και όταν το απαιτούν οι υποθέσεις του Νομικού Προσώπου.

Καθήκον μας λοιπόν είναι, με την παρουσία και την συμπεριφορά μας, να συμπα­ρα­σύ­ρου­με και όλους τους άλλους, για να γίνει δυνατή μια συγκροτημένη και μεθοδική λειτουργία αυτών των οργάνων και ιδιαίτερα της Σχολικής Επιτροπής.
Οπως προαναφέρθηκε και όπως προκύπτει από την σχετική Νομοθεσία, σε επίπεδο Σχο­λεί­ου, η Σχολική Επιτροπή, έχει τον σπουδαιότερο ρόλο. Τις φαινομενικά διαχει­ρι­στι­κές της αρμοδιότητες, μπορούμε εμείς οι Σύλλογοι Γονέων σε συνεργασία με την Ενωση, να μετα­τρέ­ψουμε σε ουσιαστικές. Να εξαντλήσουμε δηλ. όλες τις δυνατότητες, που προσφέ­ρο­νται και να τις χρησιμοποιήσουμε σαν μοχλό πίεσης και κατάδειξης, της όποιας δημοτικής ή κρα­τικής αδιαφορίας και ολιγωρίας. Η επίκληση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, δεν μπορεί παραμένει ένα ανέξοδο λεκτικό σχή­­­­μα, αλλά θα πρέπει  να γίνει υπόθεση που να στηρίζεται απ’ όλους και με όλες μας τις δυ­νάμεις. Μέσο είναι η συμμετοχή μας στα όργανα και στόχος, η βελτίωση αυτών που μπορούν να βελτιωθούν σε τοπικό επίπεδο και δεν είναι λίγα.

Μιχάλης Γαβράς
Μέλος Δ.Σ. Συλ.Γονέων 3ου Λυκείου Κοντόπευκου
Εκπρόσωπος της Ενωσης στην Δημοτική Επιτροπή Παιδείας
                          
13. Δημόσια εκπαίδευση – η δικιά μας υπόθεση

Είναι γεγονός, πως ένα από τα σπουδαιότερα κοινωνικά αγαθά, η Δημόσια Εκπαί­δευ­ση, δεν διανύει και τις καλύτερες στιγμές της. Η σύγκριση της λειτουργίας της και της γενικό­τε­ρης εικόνας της, με αυτήν της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, την βρίσκει σε αρκετά μει­ο­νε­­κτική θέση. Χωρίς να υπάρχει, κάποια δαιμονολογικού τύπου προκατάληψη και αντίθεση προς την Ιδι­ωτική Πρωτοβουλία, είμαστε υποχρεωμένοι  να θεωρούμε την Δημόσια Εκπαί­δευ­ση, σαν βάση της Εθνικής Παιδείας, αυτού του αναντικατάστατου κοινωνικού δικαιώματος.
Η Ενωση Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Αγ. Παρασκευής, από την πρώτη στιγμή της επαναδραστηριοποίησής της, διακυρύσσει σαν πρωταρχικό της στόχο, την προάσπιση και βελτίωση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας και ανοίγει  το βήμα του Ενημερωτικού Δελτίου της, στην ανάπτυξη ευρύτερου προβληματισμού. Αποδεχόμενος την πρόκληση και την πρό­σκλη­ση, θα προσπαθήσω να τοποθετήσω το θέμα της λειτουργίας των Δημόσιων Σχο­λεί­ων, του χώρου που λαμβάνει χώρα η Εκπαίδευση των παιδιών μας,  σε μια ουσιαστική, κατά την άποψή μου, βάση.
Η εκφρασμένη τοποθέτηση υπέρ της Δημόσιας Εκπαίδευσης, μας επιβάλει, για να μην μέ­νου­με μόνο στα λόγια και στα ανέξοδα συνθήματα, να έχουμε την πλήρη γνώση των παρα­γό­ντων, που συμ­βάλ­λουν στην λειτουργία του Σχολείου. Αρχικά, θα πρέπει να διακρίνουμε την Εκ­παι­δευτική Δια­δι­κασία, από την υλικοτεχνική υποδομή, για να πούμε ότι, για το πρώτο οι δυ­νατότητες το­πι­κής παρέμβασης είναι μικρές, σε αντίθεση με το δεύτερο, που αυτές οι δυ­να­τότητες είναι αρκε­τά σημαντικές.
Ο Νομοθέτης, με συγκεκριμένες διατάξεις, έχει σε μεγάλο βαθμό απεκεντρώσει τις αρ­μο­διότητες για την “εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του Σχολείου”. Τα όργανα, που εμπλέ­κονται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο με αυτό το ζήτημα, είναι τα εξής:
1.            Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ)
2.            Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας                  § 49 Ν.1566/85
3.            Δημοτική Επιτροπή Παιδείας                       § 50 Ν.1566/85
4.            Σχολική Επιτροπή                                         παρ. 8, & 5, Ν. 1894/90
5.            Σχολικό Συμβούλιο                                       § 51, Ν.1566/85
6.            Σύλλογος Διδασκόντων                               § 11, Ν.1894/90
7.            Ο Διευθυντής του Σχολείου                           § 11, Ν.1894/90
8.            Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων               § 53, Ν.1566/85
9.            Μαθητικές Κοινότητες                                    § 45, Ν.1566/85

Ας δούμε τις αρμοδιότητες καθενός από τα ανωτέρω όργανα, και ιδιαίτερα της Σχολικής Επιτροπής, που φαίνεται να έχει τις σπουδαιότερες διαχειριστικές δικαιοδοσίες, χωρίς να υποτιμώνται και τα υπόλοιπα.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας, εισηγείται στο Νομαρχιακό Συμβούλιο την κατα­νο­μή των πιστώσεων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την επισκευή και συντή­ρηση των διδακτηρίων και για τις λειτουργικές δαπάνες των Σχολείων.
Η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας, εισηγείται στο Δημοτικό Συμβούλιο τα ίδια, αλλά σε κατανομή για κάθε Σχολική Επιτροπή.
Για την Σχολική Επιτροπή η παράγραφος 8 & 9 του § 5 του Ν. 1894/90 αναφέρει:
<< 8. Συνιστώνται Δημοτικά ή Κοινοτικά νομικά πρόσωπα με την επωνυμία “Σχολικές Επι­τροπές”, διεπόμενα από το π.δ. 323/1989. Κάθε Σχολική Επιτροπή καλύπτει ένα ή περισ­σό­τερα Δημόσια Σχολεία της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ανάλογα με τις τοπι­κές ανάγκες, όπως αυτές εκτιμώνται από τον αντίστοιχο Οργανισμό Τοπικής Αυτο­διοί­κη­σης (ΟΤΑ).  Στη διοίκηση των σχολικών επιτροπών, μετέχουν υποχρεωτικά οι Διευθυντές των αντί­στοιχων σχολείων, από ένας εκπρόσωπος των αντίστοιχων Συλλόγων Γονέων, εφ΄  όσον υπάρ­χουν τέτοιοι σύλλογοι και εκπρόσωπος των Μαθητικών Κοινοτήτων, για τα σχο­λεί­α της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
9. Εργο κάθε σχολικής επιτροπής, είναι η διαχείριση των πιστώσεων που της διατί­θε­νται για την κάλυψη των δαπανών λειτουργίας των αντίστοιχων σχολείων (θέρμανσης, φωτι­σμού, ύδρευσης, τηλεφώνου, αποχέτευσης, αγοράς αναλώσιμων υλικών κλπ.), η αμοιβή καθα­ρι­στριών, η εκτέλεση έργων για την επισκευή και συντήρηση των αντίστοιχων σχολείων και του κάθε είδους εξοπλισμού τους, η εισήγηση προς τις αντίστοιχες διευθύνσεις Πρω­το­βάθ­­μιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για τον εφοδιασμό από τον Οργανισμό Σχολι­κών Κτι­ρί­ων των αντίστοιχων σχολείων με έπιπλα και εξοπλιστικά είδη και από το Υπουρ­­γεί­ο Εθνικής Παι­δείας και Θρησκευμάτων με βιβλία για τις αντίστοιχες σχολικές βιβλιοθήκες, η διαχείριση των εσόδων από την ενδεχόμενη εκμετάλλευση των σχολικών κυλικείων, καθώς και η λήψη κά­θε άλλου μέτρου, που κρίνεται αναγκαίο για τη στήριξη της διοικητικής λει­τουρ­γίας των σχο­λι­κών μονάδων.>>
Το Σχολικό Συμβούλιο, δηλ. η κοινή συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων, του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και εκπρόσωπου του Δήμου, έχει σαν έργο μεταξύ άλλων, την <<εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του Σχολείου, με κάθε πρόσφορο τρόπο, και την υγι­ει­νή του Σχολικού Περιβάλλοντος και των μαθητών.>>
Ο Σύλλογος Διδασκόντων συμμετέχει στο Σχολικό Συμβούλιο, ενώ ο Διευθυντής με­τέχει στη Σχολική Επιτροπή, είναι πρόεδρος του Σχολικού Συμβουλίου και είναι <<...ιδίως υπεύ­θυνος για την ομαλή λειτουργία του Σχολείου, το συντονισμό της σχολικής ζωής, την τή­ρη­ση των νόμων κλπ.>>
Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, συμμετέχουν στο Σχολικό Συμβούλιο και την Σχο­λική Επιτροπή, ενώ  οι Μαθητικές Κοινότητες, υποχρεωτικά μετέχουν στην Σχολική  Επιτροπή.
Κατά την άποψη μου, πολλά από τα κακώς κείμενα, στο σχολικό χώρο, έχουν να κάνουν με την πλημελή λειτουργία και συνεργασία των ανωτέρω οργάνων. Στο ζήτημα αυτό, ση­­μαντικό ρόλο παίζουν, οι επιμέρους προσωπικές στάσεις και συμπεριφορές των ατόμων, που συγκροτούν τα συγκεκριμένα όργανα. Η δράση τους μπορεί να ανυψώσει, αλλά και να υποσκάψει την όλη απόδοση των οργάνων.
Καθήκον μας λοιπόν είναι, με την παρουσία και την συμπεριφορά μας, να συμπα­ρα­σύ­ρου­με και όλους τους άλλους, για να γίνει δυνατή μια συγκροτημένη και μεθοδική λειτουργία αυτών των οργάνων και ιδιαίτερα της Σχολικής Επιτροπής.
Οπως προανέφερα και όπως προκύπτει από την σχετική Νομοθεσία, σε επίπεδο Σχο­λεί­ου, η Σχολική Επιτροπή, έχει τον σπουδαιότερο ρόλο. Τις φαινομενικά διαχει­ρι­στι­κές της αρμοδιότητες, μπορούμε εμείς οι Σύλλογοι Γονέων σε συνεργασία με την Ενωση, να μετα­τρέ­ψουμε σε ουσιαστικές. Να εξαντλήσουμε δηλ. όλες τις δυνατότητες, που προσφέ­ρο­νται και να τις χρησιμοποιήσουμε σαν μοχλό πίεσης και κατάδειξης, της όποιας δημοτικής ή κρα­τικής αδιαφορίας και ολιγωρίας ή κατ΄ άλλους κυβερνητικής πολιτικής.
Η επίκλιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, δεν μπορεί παραμένει ένα ανέξοδο λεκτικό σχή­­­­μα, αλλά θα πρέπει  να γίνει υπόθεση που να στηρίζεται απ΄ όλους και με όλες μας τις δυ­νάμεις. Μέσο είναι η συμμετοχή μας στα όργανα και στόχος, η κατάδειξη των αδυναμιών και η προσπάθεια να βελτιώσουμε αυτά που μπορούν να βελτιωθούν σε τοπικό επίπεδο και δεν είναι λίγα. Οι δραστηριότητες που έχουν αναπτύξει διάφορα σχολεία, μέσα από την ενεργοποίηση των Μαθητικών Κοινοτήτων, την ανάπτυξη της περιβαλλοντολογικής Εκπαίδευσης, μαζί με την στή­ριξη από τους Συλλόγους Γονέων, μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακο­λου­θή­σου­με. Ε­να δρόμο επίπονο, που όμως μπορεί να μετατρέψει, τις σημερινές απαράδεκτες ``απο­θή­κες`` μετά­δο­σης στείρων γνώσεων, σε ευχάριστους χώρους παροχής γενικότερης μόρφωσης των παιδιών μας. Σε χώρους δημιουργικής και παραγωγικής ανάπτυξης, πάσης φύσεως ευγενών δρα­στη­ριο­τήτων.
Επειδή λοιπόν, χρησιμοποιούμε την Δημόσια Εκπαίδευση, πιστεύουμε στα παιδιά μας και τις ικανότητές τους, είμαστε υποχρεωμένοι να στρατευθούμε στην υπόθεση της βελ­τίωσης της λειτουργίας των Σχολείων. Ας περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, ας στηρίξουμε τις συλ­λογικές μορφές παρέμβασης, ας πλαισιώσουμε τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Η προβληματική λειτουργία των Δημόσιων Σχολείων, είναι και δικό μας πρόβλημα.

Μιχάλης Γαβράς  Μέλος Δ.Σ. Συλ.Γονέων 3ου Γυμν. Κοντόπευκου
Ενημερωτικό Δελτίο Ενωσης Συλλόγων Γονέων Αγ.Παρασκευής

14. Παιδεία και Εκπαιδευτικά συστήματα - Ιστορική-Κοινωνική θεώρηση

Η συζήτηση για το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπι­στή­μια έχει ανάψει για τα καλά. Κατάργηση των Πανελ­λα­δι­κών Εξετάσεων ανακοινώνει ο Υπουργός και οι καταγ­γε­λίες από την Αντιπολίτευση πέφτουν βροχή. Η όλη κατά­σταση είναι τραγελαφική. Θυμίζει μια παρέα φίλων, που μαλώνουν τι είδους ζάντες φοράει ένα αυτοκίνητο, χω­ρίς να γνωρίζουν για ποιό μοντέλο αυτοκινήτου μιλούν. Ολοι λοιπόν αναφέρονται στο Εκπαιδευτικό Σύστημα και τον “εκσυγχρονισμό” του, παραβλέποντας ότι αυτό δεν είναι μια αυτοτελής και αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά ένας μηχανισμός παροχής γνώσεων και μόρφωσης, που υπακούει στις ανάγκες ενός συγκεκριμένου μοντέ­λου παιδείας. Το ζητούμενο λοιπόν είναι τι είδους μόρ­φωση θέλουμε να δώσουμε στα Ελληνόπουλα (παιδεία) και όχι με ποιο τρόπο θα τα μορφώσουμε (Εκπαι­δευ­τι­κό Σύστημα).
   Ανατρέχοντας τα Εκπαιδευτικά Συστήματα δια­φόρων Ευρωπαϊκών χωρών, ανακαλύπτεις την άμεση σχέ­ση της παρεχόμενης παιδείας με την ιστορική εξέλι­ξη της συγκεκριμένης κοινωνίας και συνακόλουθα το Εκ­παι­δευτικό Σύστημα. Ετσι, βλέπουμε στην Αγγλία και την Ουαλία, χώρες με αυστηρούς κοινωνικούς διαχω­ρι­σμούς, τα παιδιά να επιλέγονται, μέχρι πρότινος, από την ηλικία των 11 ετών, για το ποια μόρφωση θα έπαι­ρναν, σε άμεση συνάρτηση με την οικονομική ευμάρεια (ταξική θέση) των γονιών του.
   Στη Γαλλία, η επαγγελματική εκπαίδευση, έχει ορισθεί σαν “Εθνικός στόχος”, έτσι η δευτεροβάθμια εκ­παί­δευση είναι δομημένη με κατεύθυνση την παραγωγή εξειδικευμένων και μορφωμένων πολιτών, χωρίς περιτή απώλεια χρόνου και χωρίς να αποτρέπεται η μετάβαση προς την Γ’ βάθμια εκπαίδευση από τα πάσης φύσεως Τεχνικά Λύκεια.
   Στην Αμερική, η απουσία ιστορικών ταξικών σχέσεων και ο καθοριστικός ρόλος των Ευρωπαίων με­τα­ναστών και του Ελληνιστικού  Ευρωπαϊκού διαφω­τι­σμού, στη διαμόρφωση του Αμερικάνικου Εθνους, έφε­ραν στο επίκεντρο του εκπαιδευτικού συστήματος τον πολίτη σαν άτομο και σαν μέλος της κοινωνίας. Ετσι το σύστημα προσφέρει μια πολυδιάστατη γενική, επαγγελματική, ακαδημαϊκή εκπαίδευση, μια παιδεία και κουλτούρα ενός πολύπλευρου περιβάλλοντος και ενός ευρύτερου φάσματος υπηρεσιών. Και όλα αυτά με την ανάδειξη και ανάπτυξη των ιδιαίτερων κλίσεων και δυνα­τοτήτων κάθε μαθητή.
   Στην Ιταλία, σκοπός του Εκπαιδευτικού Συστή­ματος είναι να διαπλάσει πολίτες ικανούς να συμμετέ­χουν στη διακυβέρνηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας, που θα έχουν αποκτήσει σταθερές πολιτιστικές γνώσεις και θα έχουν αναπτύξει δυνατότητες ή άλλες ικανότητες στη ζωή της εργασίας.
   Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι αρκετά πολύ­πλοκα. Η απουσία Εθνικής Αστικής Τάξης και αυτό­φω­της συντηρητικής και προοδευτικής διανόησης, δεν έχουν επιτρέψει να υπάρχει Εθνική Αποψη για το μοντέ­λο της παρεχόμενης μόρφωσης. Η ζήτηση για μόρφωση, διαμορφωνόταν ευκαιριακά από τον εκάστοτε εργοδότη, χωρίς σχεδιασμό σε βάθος χρόνου. Ετσι, κατά τη δεκα­ε­τία του ‘60-’70, εποχή μεγάλων έργων και ανοικο­δό­μη­σης της χώρας, το Πολυτεχνείο γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του. Τις επόμενες δεκαετίες η προοδευτική εξα­φά­νιση και αυτής της μικρής βιομηχανίας, μαζί με την ανά­δειξη του κράτους σαν τον μεγαλύτερο εργοδότη, έφερε την πτώση της ζήτησης του Πολυτεχνείου.
   Σήμερα διαπιστώνουμε ότι, το υπάρχον εκπαι­δευτικό σύστημα, εκτός από την έλλειψη στόχων και προσανατολισμού που το διακρίνει, έχει μετατρέψει την Β’ βάθμια εκπαίδευση και ειδικότερα το Λύκειο σε ένα χώρο που οι μαθητές εκπαιδεύονται να απομνημονεύουν 80 σελίδες Φυσικής, 150 Μαθηματικών, 60 Αρχαίων Κειμένων, κλπ. Ετσι, το σύστημα παράγει απόφοιτους, χωρίς συνολική και πολύπλευρη μόρφωση, με μοναδικό στόχο την Ανώτατη Εκπαίδευση, θεωρώντας την επαγ­γελματική κατάρτιση υποδεέστερη κοινωνικά.
   Σήμερα λοιπόν, πάνω απ’ όλα, πρέπει να βά­λου­με σαν στόχο της Εθνικής Παιδείας τον κριτικά σκε­πτό­μενο πολίτη, που κατέχει τις απαραίτητες γνώσεις και είναι σε θέση να προβαίνει σε κριτική ανάλυση των δεδομένων και να βρίσκει λύσεις σαν αυτόνομο άτομο στα γνωστικά και ηθικοκοινωνικά προβλήματα, παράλ­λη­λα με τη έγκαιρη και διαρκή επαγγελματική κατάρτιση. Ετσι, η τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν θα είναι πλέον ο φε­τι­χιστικός στόχος της Ελληνικής οικογένειας. Το απο­τέ­λεσμα θα είναι ευεργετικό για την κοινωνία και την οικο­νο­μική ζωή της χώρας, αλλά πάνω απ’ όλα του Ελληνα πολίτη που θα επανακτήσει τον ρόλο που θέτει για το άτομο - πολίτη η Ελληνιστική Παιδεία, κληρονόμοι και συνεχιστές της οποίας θέλουμε να παρουσιαζόμαστε.
Γαβράς Μιχάλης        Πρόεδρος 3ου Γυμνάσιου
Ενημερωτικό Δελτίο Ενωσης Συλλόγων Γονέων Αγ.Παρασκευής Ιανουάριος 1997

15. Να καταργηθούν οι Εισαγωγικές Εξετάσεις;

Σε προηγούμενο φύλλο της «Γειτονιάς»(Ιούνιος 2001), τοπικής Εφημερίδας της Αγίας Παρασκευής, ο κ.Νίκος Μαρκάτος κατέθεσε την θέση ότι «Πρέπει να καταργηθούν οι Εισαγωγικές Εξετάσεις, να υπάρξει ελεύθερη πρόσβαση  στην ανώτατη βαθμίδα, με μόνο κριτήριο την επίδοση στην δευτεροβάθμια βαθμίδα, και ενδεχόμενες συνεντεύξεις. Άλλωστε η επιλογή θα μπορούσε να συνεχιστεί και μέσω ενός προπαρασκευαστικού έτους για τα Α.Ε.Ι., που θα εκπαιδεύσουν τους υποψήφιους και θα τους κρίνουν σε διαρκή βάση».
Είναι φανερό ότι το σύστημα αυτό κάθε άλλο παρά την «ελεύθερη πρόσβαση» εγγυάται:
Ø                        Επίδοση στην δευτεροβάθμια βαθμίδα
Ø                        Συνέντευξη
Ø                        Προπαρασκευαστικό έτος εκπαίδευσης και διαρκούς κρίσης
είναι τα προτεινόμενα κριτήρια πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κριτήρια που τον υποκειμενικό τους χαρακτήρα δεν μπορεί να αρνηθεί κανένας και δεν φαίνεται κατά την άποψη του υπογράφοντος να μπορεί να αντέξει η ελληνική κοινωνία.
Ø                        Ποιος εγγυάται την συγκρισιμότητα  και ισοτιμία της βαθμολογίας όχι μόνο μεταξύ των σχολείων, αλλά και των μαθητών της ίδιας τάξης;
Ø                        Ποιος εμπιστεύεται την υποκειμενικότητα της συνέντευξης;
Ø                        Ποιος διασφαλίζει την αντικειμενικότητα της διαρκούς κρίσης στο προπαρασκευαστικό έτος;
Ø                        Έχει κανένας την αμφιβολία ότι το «δαιμόνιο του Έλληνος» θα χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα» για την ευνοϊκή κρίση του γόνου του;
Ø                        Μπορεί κανένας να έλθει στη θέση του δύσμοιρου εκπαιδευτικού και στην κατάσταση που θα βιώνει καθημερινά από τις «πιέσεις» που θα υφίσταται από τον κάθε επώνυμο και ανώνυμο γονιό;
Έχω την αίσθηση ότι οι προτάσεις που κατατέθηκαν, σωστές στην σύλληψή τους, αναφέρονται σε μια άλλη κοινωνία, σίγουρα διαφορετική από την σημερινή ελληνική. Ευχή και ανάγκη της κοινωνίας είναι, κάποτε επιτέλους ο λόγος του κάθε κριτή να έχει αξιοπιστία και ο κάθε κρινόμενος να αποδέχεται την κρίση του κρίνοντος. Μέχρι αυτά να γίνουν κανόνας, τα περιβόητα «αντικειμενικά κριτήρια» θα ζουν και θα επικυριαρχούν απέναντι στην ανθρώπινη και ουσιαστική κρίση.
Η πρόταση που θα μπορούσε να συζητηθεί και που θα είχε στόχο την ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με ταυτόχρονη πλήρη ανεξαρτοποίηση και αποδέσμευση της Δευτεροβάθμιας Βαθμίδας από την διαδικασία εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, είναι η δημιουργία μεταβατικού προπαρασκευαστικού έτους πιθανότατα υπό την ευθύνη των ΑΕΙ-ΤΕΙ με τις ακόλουθες όμως προϋποθέσεις:
Ø         Λειτουργική ομαδοποίηση των συγγενών Πανεπιστημιακών Σχολών σε 3-4 ομάδες, για το 1ο Ετος.
Ø         Ελεύθερη εγγραφή των υποψηφίων σε όποια ομάδα επιθυμεί, με μόνο κριτήριο την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου και ανεξάρτητα της βαθμολογίας
Ø         Επιλογή της Σχολής φοίτησης στο τέλος του έτους μετά από Ενιαίο Πανελλαδικό Διαγωνισμό, με τους όρους και τις συνθήκες των γνωστών Πανελλαδικών Εξετάσεων.
Στα θετικά της πρότασης καταγράφεται η πλήρης παιδαγωγική και μορφωτική αυτονόμηση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από την Τριτοβάθμια, η απομάκρυνση του άγχους των μαθητών για την συγκεκριμένη επίπτωση στο μέλλον τους της επίδοσης, η μετάθεση της επιλογής για το είδος της Επαγγελματικής εκπαίδευσης σε ηλικία μεγαλύτερη από τα 16 χρόνια, τότε που η ψυχοκινητική εξέλιξη του έφηβου έχει ωριμάσει και αντέχει τέτοιες ψυχοπιεστικές καταστάσεις, όπως είναι το βάρος των εισαγωγικών εξετάσεων.
Η επιφυλακτικότητα στην πλήρη αποδοχή της πρότασης προέρχεται από το γεγονός της δημιουργίας μιας ακόμα εκπαιδευτικής βαθμίδας, με συγκεκριμένο περιεχόμενο και στόχο την επιλογή της σχολής φοίτησης και δευτερευόντως την μόρφωση. Επίσης τίθενται ζητήματα νομικής μορφής σε σχέση με την αυτοτέλεια των ΑΕΙ-ΤΕΙ και την ενιαία πανελλαδική εξέταση των υποψηφίων, αλλά και την αποδοχή της ενιαίας κατά ομάδας εκπαιδευτικής διαδικασίας από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, χωρίς να θεωρείται ότι θίγεται η αυτοτέλειά τους.
Μέχρι να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις και οι δυνατότητες των ΑΕΙ-ΤΕΙ να θέσουν την μορφωτική, οργανωτική και διοικητική τους αυτοτέλεια στην υπηρεσία ενός Ενιαίου Πανελλαδικής ισχύος Προπαρασκευαστικού Έτους, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε την επιλογή της εισαγωγής στα τριτοβάθμια ιδρύματα με ένα Πανελλαδικό Σύστημα Εισαγωγικών Εξετάσεων, ενταγμένο στην διαδικασία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που παρότι δεν είναι επιθυμητή είναι η μόνη που διασφαλίζει την στοιχειώδη αξιοπιστία και αντικειμενικότητα που έχει ανάγκη η σημερινή Ελληνική κοινωνία. Οι Πανελλαδικές αυτές εξετάσεις και μάλιστα με την μορφή που εφαρμόζονταν στο προηγούμενο σύστημα, είναι ο μοναδικός θεσμός του Ελληνικού κράτους που επιβιώνει για δεκαετίες, ακριβώς επειδή δεν μπορεί κανένας δεν μπόρεσε, πλην της περίπτωσης «Ράμμου», να αμφισβητήσει την αξιοπιστία τους και την αντικειμενικότητά τους.
Ευχόμαστε η πανεπιστημιακή κοινότητα να υπερβεί τα συγκεκριμένα προσκόμματα και να καταθέσει στην Ελληνική Κοινωνία μια πρόταση βιώσιμη, αντάξια της ιστορικής της κληρονομιάς, ικανή να κατακτήσει μια ακόμα αναγνώριση του ρόλου της, σαν θεσμού ισχυρού, ανεξάρτητου και αξιόπιστου, όπως το έχουν αποδείξει ότι είναι σε άλλες ιστορικές στιγμές αυτού του τόπου.
Μιχάλης Γαβράς
Ορθοπεδικός Χειρουργός
Πρόεδρος Συλ.Γονέων & Κηδεμ. 3ου Λυκείου Αγ.Παρασκευής
Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμ. Αγ.Παρασκευής
Δημοσιεύθηκε: Γειτονιά Ιούλιος 2001

 

 

16. Η αναγκαιότητα των Πανελλαδικών Εξετάσεων (2000)


Οι Πανελλαδικές εξετάσεις, κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσες αδυναμίες και ατέλειες  παρατηρούνται στην Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αγνοώντας ηθελημένα, ότι το οποιοδήποτε Εξεταστικό σύστημα δεν παράγει μόρφωση, δεν συνιστά εκπαίδευση, αλλά αντίθετα
Ø   καταγράφει το επίπεδο μόρφωσης των μαθητών,
Ø   αποτιμά την απόδοση και την επάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς επίσης
Ø   κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να αποτελέσει ένα σοβαρό & αξιόπιστο εργαλείο αξιολόγησης όλων των συντελεστών της εκπαιδευτικής διαδικασίας (πολιτείας - εκπαιδευτικού συστήματος –εκπαιδευτικών - μαθητών).
Κατά την προσωπική μου άποψη, τα μέλη του  Δ.Σ. της ΟΛΜΕ θα έπρεπε να είναι οι πλέον υπέρμαχοι του Πανελλαδικού χαρακτήρα των τελικών προαγωγικών εξετάσεων και όχι μόνο στη Β’ και Γ’ Λυκείου. Τα αποτελέσματα δε αυτών των εξετάσεων να αναλύονται από όλες τις πλευρές από το ΚΕΜΕΤΕ, το όργανο της ΟΛΜΕ που μελετά την απόδοση του συγκεκριμένου μοντέλου εκπαιδευτικού συστήματος. Μέσα από αυτήν την μελέτη των ψυχρών αριθμών, με εργαλείο την επιστήμη της Στατιστικής και ταυτόχρονη κοινωνιολογική θεώρηση, θα αποκαλύπτονταν όλοι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην απόδοση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Αν οι εξετάσεις δείχνουν παθολογικό το εκπαιδευτικό σύστημα, σίγουρα δε φταίνε οι εξετάσεις. Και βέβαια  μόνο εξετάσεις ενιαίες-πανελλαδικές, που να πληρούν το κριτήριο της συγκρισιμότητας μπορούν να έχουν αξία. Μόνο με αυτές μπορούμε να γνωρίζουμε αν σε όλα τα ελληνόπουλα προσφέρεται η ίδια μόρφωση, πράγμα που το οφείλει η Ελληνική Πολιτεία σε όλους τους Έλληνες, σύμφωνα και με την Συνταγματική Επιταγή.
 Με τέτοιες εξετάσεις καταγράφεται η μεροληπτική εκπαίδευση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και αποκαλύπτεται η ταξική συμπεριφορά του Κράτους. Κάποιοι βέβαια έχουν βγάλει τα συμπεράσματα τους και χωρίς αυτές τις εξετάσεις, έτσι δεν τις χρειάζονται. Για όλους τους άλλους όμως, ο Πανελλαδικός τους χαρακτήρας είναι η αναγκαία συνθήκη (όχι όμως και ικανή), ώστε να μπορεί να κριθεί αν ένα σύστημα (το εκπαιδευτικό), υπεύθυνο να παράσχει συγκεκριμένη γνώση, ίδια σε όλα τα Ελληνόπουλα, εκπληρώνει τον ρόλο του. Με αυτόν τον τρόπο, Πολιτεία Συλλογικοί φορείς και σκεπτόμενοι πολίτες θα βγάλουν το ασφαλές συμπέρασμα «αν είναι  στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», αν και οι αντιμαχόμενοι τις Πανελλαδικές έχουν βγάλει το συμπέρασμα τους, «είναι στραβός ο γιαλός».
Για μας είναι πάντα ζητούμενο η ορθή πορεία και οι απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις, τέτοιες που να διασφαλίζουν, ότι ο μόχθος του Έλληνα εκπαιδευτικού, το χρήμα του Έλληνα φορολογούμενου και ο κόπος του Έλληνα μαθητή θα βρουν τη δικαίωση τους, με ένα Εκπαιδευτικό Σύστημα αξιολογούμενο με σαφή αντικειμενικά κριτήρια, αποδεκτό και σεβαστό από όλη την κοινωνία. Όταν όλοι οι συντελεστές αποκτήσουν την απαιτούμενη αυτοσυνείδηση και αυτοεκτίμηση, αυτό θα γίνει πασιφανές και από μέσα από αυτές τις εξετάσεις. Έτσι η κοινωνία θα αποδώσει την τιμή που τους ανήκει.
Ας μην ξεχνάμε ότι η εκπαίδευση και η μόρφωση είναι βασικός παράγοντας δημιουργίας του επαναστατικού υποκειμένου, ζητούμενο και δυσεύρετο σήμερα, που να μπορεί να εναντιωθεί στις αλλοτριωτικές δυνάμεις της σημερινής εποχής. Και το έχει τόσο ανάγκη η κοινωνία μας.

Μιχάλης Γαβράς
Ορθοπεδικός Χειρουργός
Πρόεδρος Συλ.Γονέων & Κηδεμ. 3ου Λυκείου
Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμ. Αγ.Παρασκευής