Μετά την νίκη του Μητσοτάκη στις εκλογές, στα δυο κόμματα εξουσίας μαίνεται, υπόκωφα με εκρήξεις πότε πότε, μια έντονη πολιτική διαπάλη-πόλεμος σε δυο σημαντικές τάσεις στο καθένα, που δίνουν να καταλάβουν πολλά σε όσους το μπορούν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ,
η μια τάση είναι των παλιών "αριστερών" του 3%, που παρά τα 5 χρόνια αποτυχημένης αριστερής διακυβέρνησης, προβάλλουν το αφήγημα "πήραμε την κυβέρνηση, όχι και την εξουσία" ως αιτία της αποτυχίας. Αγνοούν την πολυπλοκότητα που έχει διαμορφωθεί στο αστικό πολίτευμα από την μεταπολίτευση και δώθε και έχουν παραμείνει ακόμα καθηλωμένοι σε "παλαιοκομμουνιστικές" στρουκτουραλιστικές θεωρίες του κράτους και τους μηχανισμούς εξουσίας της αστικής τάξης.
Η άλλη τάση είναι αυτή των πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚων, συνηθισμένων να κυβερνούν, μοιράζοντας λαϊκίστικα επιδόματα και δώρα στους "μη έχοντες" που τα παίρνουν από τους "έχοντες" της μεσαίας οικονομικά τάξης, δημιουργώντας έτσι μια νέα τάξη νεόπτωχων εξ αιτίας της δικιάς τους πολιτικής πλέον.
Υπάρχει και μια τρίτη, αυτή που προσπαθεί να σχηματίσει ο Τσίπρας, που σηματοδοτείται από τους "τεχνοκράτες" που όρισε ως συμβούλους του, πέρα και έξω από τα κομματικά όργανα!!!!!!!!!!!!!!!!. Προσπαθεί να δώσει την εικόνα του εκσυγχρονιστή και παράλληλα να εξουδετερώσει τις αλλοπρόσαλλες φωνές των έξαλλων "συντρόφων" του.
Στην ΝΔ του Μητσοτάκη,
η σύγκρουση είναι ακόμα πιο δυνατή, μια και το διακύβευμα είναι η ίδια η κυβερνητική εξουσία και πολιτική.
Η παραδοσιακή λαϊκή δεξιά, που αποτελεί και την βάση της παράταξης, βρέθηκε στην κυβέρνηση, εξ αιτίας της επιτυχίας του Μητσοτάκη να εκφράσει το σύγχρονο κοινωνικό αιτούμενο, τον εκσυγχρονισμό του κράτους.
Τον εκσυγχρονισμό αυτόν, τον υλοποιεί έχοντας προσελκύσει σημαντικά στελέχη - πολιτικούς του κεντρώου εκσυγχρονιστικού χώρου.
Είναι σαφές πως η όποια ισορροπία επιτυγχάνεται, έχει εμφανή τα σημάδια της αντιφατικότητας, εξ αιτίας αυτής της διαπάλης των δυο τάσεων:
- μαζί με τον ραγδαίο εκσυγχρονισμό πολλών από τις λειτουργίες του κράτους, συναντάς και τις παλαιοπολιτικάντικες ρουσφετολογικές πρακτικές της παραδοσιακής δεξιάς
- μέσα στις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις και αλλαγές στην λειτουργία της παραγωγής, της οικονομίας και της κοινωνίας, πολλές φορές κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερης κοπής πολιτικές. Και το γαϊτανάκι καλά κρατεί.
Ο μοναδικός και αποκλειστικός λόγος ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ, είναι αν καταφέρει να ξεχωρίσει και να εκφράσει τον αριστερόστροφο εκσυγχρονισμό του κράτους και της λειτουργίας της οικονομίας, σε αντίθεση με τον νεοφιλελεύθερης κοπής εκσυγχρονισμό, που υλοποιεί η ΝΔ του Μητσοτάκη.
