Μετσχηματισμός-μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ Ι

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς - Ενωτικό Ψηφοδέλτιο», εμφανίστηκε στις εκλογές του 2004 και έλαβε 3,3%.

Με αυτό το στελεχιακό μηχανισμό, σχεδόν αναλλοίωτο και «αμόλευτο», που αντιστοιχούσε στο 3,3%, συνέχισε την πορεία του μέχρι σήμερα.

Με το ξέσπασμα της κρίσης (2010), ο ΣΥΡΙΖΑ, εντάχτηκε στο αντιμνημονιακό μέτωπο (πρώτος διδάξας ο Αντ.Σαμαράς), αυτών που θεωρούσαν, πως

• το μνημόνιο μας το επέβαλαν οι ξένοι-δανειστές για να λεηλατήσουν τον πλούτο της χώρας και πως
• το μνημόνιο έφερε την οικονομική κρίση.

Στις εκλογές που ακολούθησαν 2009 (4,6%), 2012(16,78%), ευρωεκλογές 2014(26,60%), 2015(36,34%), πρόωρες του 2015(35,46%), 2019(31,53%), το στελεχιακό δυναμικό του παρέμεινε σε γενικές γραμμές το ίδιο ποσοτικά.

Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα αριστερό κόμμα, να ΜΗΝ έχει αντιστοιχίσεις στο μαζικό κίνημα (αυτοδιοίκηση, συνδικάτα, φοιτητές, αγρότες κλπ) και παρόλα ταύτα να ψηφίζεται από τον λαό και να γίνεται κυβέρνηση.

Το οφθαλμοφανές συμπέρασμα που βγαίνει, είναι πως οι ψηφοφόροι «ανέθεσαν» στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει και να υλοποιήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις για σκίσιμο του μνημονίου, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αύξηση κατώτατου μισθού στα 750€ κλπ.

Ακόμα και στις εκλογές του 2019 και παρ’ όλο που οι προεκλογικές υποσχέσεις του 2015 δεν υλοποιήθηκαν, οι ψηφοφόροι τον εμπιστεύθηκαν με 31,53%.

Την επομένη των εκλογών και αφού δεν έγινε ούτε μια αναφορά στις αιτίες και τις λάθος πολιτικές, που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση, διατυμπανίστηκε από τον πρόεδρό του, πως η ανύπαρκτη ουσιαστικά σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το μαζικό κίνημα, ήταν το αίτιο της ήττας και πως αυτό θα αντιμετωπισθεί μετασχηματίζοντας-μετεξελίσσοντας το κόμμα, ανοίγοντας τις πόρτες του και εγγράφοντας τουλάχιστον 150.000 νέα μέλη.

Αν και τα πιθανά σενάρια, μπορούν να προβλεφθούν με βάσει την πολιτική επιστήμη και την διεθνή εμπειρία, η επιτυχία του εγχειρήματος θα κριθεί με το ποιο είναι το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση.
Το σίγουρο είναι πως με βάση την στόχευση των οντοτήτων που συνιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αρχηγική ομάδα, αρχικά-παλαιά κομματικά μέλη, ομάδα 53 κλπ και τα προαπαιτούμενα που θέτει η κάθε μια, υπάρχει η εκτίμηση πως αυτές οι στοχεύσεις έχουν αποκλίνοντα χαρακτήρα και θα καθορίσουν και  

• την πορεία και εξέλιξη του εγχειρήματος και 
• την συνοχή των οντοτήτων που αποτελούν τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Αλλά για όλα αυτά σε επόμενες αναρτήσεις.

Για το ΚΙΝΑΛ - μετεκλογικές αποτιμήσεις ΙΙΙ

Σύμφωνα με τα ΜΜΕ στην προχθεσινή Κεντρική Επιτροπή του ΚΙΝΑΛ, δηλώθηκε πως υπήρχαν "δύο στρατηγικές που εκδηλώθηκαν στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ από το 2015, εκείνο της στρατηγικής συμπόρευσης με τη ΝΔ και εκείνο του αντιδεξιού μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ".

Η διαπίστωση αυτή είναι και κοντόθωρη και ατελέσφορη. 

Κοντόθωρη γιατί θεωρεί ως δεδομένο την χρησιμότητα του ΚΙΝΑΛ ως συμπλήρωμα ενός άλλου κόμματος (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) και 

ατελέσφορη γιατί δεν δικαιολογεί τον λόγο της αυτόνομης ύπαρξής του.

Από τα χρόνια της επιλογής της νέας ηγεσίας (2017), έγραφα πως αυτό το δίλημμα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Εγραφα:

"Σήμερα, το ζητούμενο δεν είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός ενδιάμεσου κόμματος που κάθε φορά να συνεργάζεται με τον ένα πόλο του δικομματισμού.

Αν το αυριανό κόμμα, αποβλέπει στην επιστροφή των ψηφοφόρων που μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε το νέο κόμμα θα πρέπει να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε λαϊκισμό και ανερμάτιστες πολιτικές υποσχέσεις.

Αν το νέο κόμμα αποβλέπει στο 40%, που το αποτελούν ανέστιοι κομματικά και απέχοντες από τις εκλογικές διαδικασίες, θα πρέπει να καταθέσει το αντίστοιχο σχέδιο, που να είναι ελκυστικό και να ικανοποιεί αυτούς τους ψηφοφόρους.

Σήμερα υπάρχει όσο ποτέ η ανάγκη ενός κόμματος που

• η πολιτική του θα αντιτίθεται στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της ΝΔ,
• θα αποστασιοποιείται από την ανερμάτιστη και άναρχα λαϊκίστικη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ,

• που δεν θα απαξιώνει την "αριστεία",
• δεν θα τιμωρεί τον ΕΝΤΙΜΟ πολίτη,
• δεν θα επιβραβεύει τον φοροκλέφτη,
• δεν θα εξωθεί την κοινωνία σε αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Σήμερα, υπάρχει όσο ποτέ η ανάγκη κατάθεσης ενός πολιτικού σχεδίου, που

• να εκσυγχρονίσει την λειτουργία του κράτους,
• να επιβάλλει την ισότιμη φορολογική αντιμετώπιση των πολιτών,
• να καταργήσει την ισοπεδωτική "επιδοματική" κοινωνική πολιτική χωρίς όρια και κριτήρια

Το ζητούμενο λοιπόν είναι ένας πολιτικός σχηματισμός, που θα προβάλλει 

ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ

για την έξοδο από την κρίση και την πορεία προς το αύριο."

http://gavrasmichael.blogspot.com/2017/11/blog-post.html

 

Για το ΚΙΝΑΛ - μετεκλογικές αποτιμήσεις ΙI

Τα δημοσκοπικά χαρακτηριστικά των Exit poll ήταν αποκαλυπτικά για το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ

1. Η ηλικιακή κατανομή των ψηφοφόρων του, είναι από τα σημαντικότερα που προσδιορίζουν το μέλλον του.

5,7% στην ηλικιακή ομάδα των 17-34 ,

7,3% στις ηλικίες 35-54  και

10,4% στην ηλικία των 55+ .
Μάλιστα την ηλικιακή ομάδα 55+ έχει υψηλότερη αναλογία ακόμα και από το ΚΚΕ!!!!!!

Τι μέλλον μπορεί να έχει ένα κόμμα ηλικιωμένων;;;;

2. Τα αποτελέσματα των εκλογών επίσης έδειξαν, πως στις πολυπληθέστερες εκλογικές περιφέρειες των μεγάλων αστικών κέντρων, όπως της Αττικής και Θεσσαλονίκης, καταλαμβάνει την 4η θέση.

3. Αλλά και κάποια από τα υπόλοιπα δημοσκοπικά ευρήματα, προσθέτουν προβληματισμό και απογοήτευση παρά ενθάρρυνση και αισιοδοξία.
Στους συνταξιούχους Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται στη τρίτη θέση με 12,2%

στους δημόσιους υπαλλήλους τρίτο με 8%

στους ιδιωτικούς υπαλλήλους στη τρίτη θέση με 7%

4. Μια ιδιαίτερα αρνητική (και προσωπική) διαπίστωση, είναι πως το νεανικό στελεχιακό προσωπικό του κόμματος,

• απέχει δραματικά και εκκωφαντικά από τις τοπικές κοινωνικές διεργασίες και τα συνδικάτα.  
• Έχουν ανδρωθεί στα γραφεία των πολιτικών του κόμματος και
• η επαφή τους με την κοινωνία και τις διεργασίες της είναι από χαμηλή μέχρι ανύπαρκτη.

 Είναι φανερό, πως η αλλαγή πολιτικού λόγου και η ανεύρεση πολιτικού προσωπικού, που θα εκφράσει τον νέο λόγο είναι πάνω από αναγκαίο.
Είναι όρος επιβίωσης, ιδιαίτερα μετά και την οργανωτική επίθεση - εξαγγελία του Τσίπρα για μετεξέλιξη και μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε μια "μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό αριστερό κίνημα", ένα ΠΑΣΟΚ 2 όπως καταγράφεται ευφυώς στα δημοσιογραφικά δημοσιεύματα.

Καθυστερημένη ομολογία

Από τις δηλώσεις του Αλ.Τσίπρα στο Ζάππειο, το βράδυ των εκλογών, παρ' όλο που απουσιάζει η παράθεση λανθασμένων πολιτικών, που οδήγησαν στην ήττα, αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο η κύρια στόχευση, όλη αυτή την πενταετία: 
η ηγεμονία στο χώρο της κεντροαριστεράς.  
Και βέβαια, δεν μπορεί να μην ναγνωρίσει τα οφθαλμοφανή, που αποτελούν και την κύρια αιτία. Το κόμμα, που παραμένει να λειτουργεί με τις σταλινικές του καταβολές.Ιδού:


Τσίπρας (7.7.2019) Ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι απασχολημένοι ολοκληρωτικά σχεδόν, στον μεγάλο και δύσκολο αυτό στόχο, απορροφημένοι εξολοκλήρου στα κυβερνητικά μας καθήκοντα και στις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε, δεν μπορέσαμε ταυτόχρονα να αλλάξουμε και να μεγαλώσουμε το κόμμα μας. Να κάνουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους, από συνοδοιπόρους, συμμέτοχους στην προσπάθειά μας. Και ίσως αυτό να είναι μια από τις βασικές αιτίες του σημερινού εκλογικού αποτελέσματος.

 https://www.protothema.gr/politics/article/906409/tsipras-apo-zappeio-oi-polites-ekanan-tin-epilogi-tous/

Γαβράς (5.2.2015) Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως «είναι κρίσιμη η ενεργή παρουσία και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα» και πως «η κοινωνία πρέπει να είναι παρούσα, να  ελέγχει και να συνδιαμορφώνει την ασκούμενη πολιτική», θα πρέπει αφού κατανοήσει και αποδεχθεί πως:

• είναι ένα κόμμα που ψηφίστηκε από το 37% των Ελλήνων,
• είναι ένα κόμμα που οι οργανώσεις του αντιστοιχίζονται, εκπροσωπούν και ενσωματώνουν το 5% του πληθυσμού
•  ένα κόμμα «πρωτοπορία» που του «ανατέθηκε» από τους πολίτες να τους λύσει τα προβλήματα, όπως τα περιέγραφε στην προεκλογικές του δεσμεύσεις

να βγει με θάρρος και

• να αποδεχθεί και να «αποποινικοποιήσει πολιτικά» την διαφορετική άποψη της πλειοψηφίας από το υπόλοιπο 63% που δεν το ψήφισε
• να βρει οργανωτικούς τρόπους ένταξης του 37% στις οργανώσεις του
• να αναπτύξει διαδικασίες έκφρασης του «λαϊκού παράγοντα» και «συνδιαμόρφωσης της ασκούμενης πολιτικής»

Η μονοπώληση κατοχής της απόλυτης αλήθειας, η πρόταξη αυτών που «χωρίζουν τον λαό» από αυτά που τους «ενώνουν», η συντήρηση επικοινωνιακών «διαχωριστικών γραμμών», η επιμονή σε προεκλογικά λεκτικά σχήματα κενά πολιτικού περιεχομένου, καθιστούν το κάλεσμα της πολιτικής γραμματείας σε άλλη μια πρόσκληση για «εν λευκώ» ανάθεση στο ΣΥΡΙΖΑ για την διαχείριση και αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης και της επίθεσης του ξένου παράγοντα.
http://gavrasmichael.blogspot.com/2015/02/blog-post.html