Για το ΚΙΝΑΛ - μετεκλογικές αποτιμήσεις Ι

Οι πολιτικές επικοινωνιακές παλινωδίες για το "τι θα κάνετε την επόμενη μέρα των εκλογών", αποτέλεσμα ενός vertigo μικρομεγαλισμού, που διακατέχει την ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, είχαν ως αποτέλεσμα πολλοί δυνητικοί ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ να προτιμήσουν την ΝΔ, προκειμένου να διασφαλιστεί η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μόνος τρόπος να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, ήταν τα καθαρά λόγια, οι καθαρές πολιτικές.

Ηδη εδώ και δυο μήνες ή αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, θα έπρεπε να γίνει φανερή η πολιτική στόχευση. 

Να γνωρίζουν οι πολίτες τι θα κάνει την ψήφο του το κόμμα που θα ψηφίσει. Ηταν απόλυτα αναγκαίο. Οι πολιτικές παλινωδίες έδιωξαν κόσμο.
Η πολιτική που θάπρεπε να διακηρύξουν ήταν μονόδρομος. Τον έβλεπαν απλοί πολίτες δεν τον έβλεπε όμως η ηγετική ομάδα.

Τι το πιο απλό να αποδεχθούν πως το ΚΙΝΑΛ, ως κόμμα της τρίτης θέσης,

1. επιδιώκει την μη αυτοδυναμία του 1ου κόμματος, αυτού που θα επέλεγε ο λαός

2. οι όροι για να συνεργαστεί με το 1ο κόμμα, προκειμένου η χώρα να κυβερνηθεί, είναι η εφαρμογή 5 συγκεκριμένων και επιλεγμένων πολιτικών, τις οποίες έπρεπε να ανακοινώσει με σαφήνεια στο λαό

3. αυτοί οι 5 όροι-πολιτικές αποδυνάμωνε στην κυριολεξία το αν το ΚΙΝΑΛ θα γινόταν "ουρά" του 1ου κόμματος 

4. η μη αποδοχή αυτών των 5 όρων που θα επικύρωνε ο λαός με την ψήφο του, θα μετέφερε την ευθύνη της κυβερνησιμότητας στο 1ο κόμμα και όχι στο ΚΙΝΑΛ.

Η απουσία αυτής της καθαρής στάσης, από την πρώτη στιγμή, οδήγησε σε διόγκωση μιας δευτερογενούς εσωκομματικής αντιπαράθεσης, δυο ομάδων που σχηματοποιήθηκαν στους υποστηρικτές του Μητσοτάκη και αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια εντελώς περιττή αντιπαράθεση, αποτέλεσμα των πολιτικών παλινωδιών και που (προσχηματικά;;;;;;) οδήγησε στην περιττή περιπέτεια σε σχέση με τον Βενιζέλο.