δυναμικές μειοψηφίες ή δημιουργικές πλειοψηφίες

Από τις βασικές γνώσεις της λειτουργίας της "πολιτικής" γνωρίζουμε πως στα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, τα κοινωνικά κινήματα, οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις κ.λ.π. πετυχαίνουν τους στόχους τους στο βαθμό που οι διεκδικήσεις μετατραπούν σε "πολιτικό αίτημα". Υιοθετούνται από κάποιο ή κάποια κόμματα ή συμβάλλουν στην δημιουργία κομμάτων και μέσα από την διαδικασία του Κοινοβουλίου μετατρέπονται σε νόμο του Κράτους. Αυτή είναι και η μέγιστη επιτυχία.

Στα δικτατορικά καθεστώτα οι λαϊκές κινητοποιήσεις αποκτούν αφ' εαυτών δυναμική ανατροπής του καθεστώτος, στο βαθμό που κινητοποιούν πλειοψηφικά ρεύματα πολιτών.

Στην Ισπανία οι "αγανακτισμένοι" δημιούργησαν το πολιτικό σχηματισμό PODEMOS.

Στην Ελλάδα, για λόγους που τους έχει εξηγήσει καταπληκτικά ο Π.Κονδύλης (...Ο μηχανισμός της λειτουργίας του κράτους διαμορφώθηκε ως εν μέρει τερατογεννετικό και εν μέρει ιλαροτραγικό αποτέλεσμα της διασταύρωσης των πιο προηγμένων τοτινών πολιτικών θεσμών, όπως ο κοινοβουλευτισμός και η καθολική ψηφοφορία, με μια κοινωνία διεπόμενη από πατριαρχικές σχέσεις, στάσεις, νοοτροπίες και αξίες... http://gavrasmichael.blogspot.gr/2011/12/blog-post_26.html), το κίνημα των Αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος, δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα, όπως στην Ισπανία.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Βασιλικής Γεωργιάδου, που είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, παράλληλα με άλλες επιπτώσεις, επηρέασε την ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα:

"...Διατύπωνε και με έναν ακραία αντισυστημικό, έναν πολεμικό λόγο το αφήγημα ότι όλοι αυτοί που είναι μέσα στη Βουλή είναι διεφθαρμένοι. Αυτό έγινε το κεντρικό αφήγημα και μιας μερίδας του κόσμου που κινητοποιήθηκε για να εκφράσει όλα αυτά τα συναισθήματα. Δεν θέλω να πω ότι η κινητοποίηση των «αγανακτισμένων» ήταν συνολικά αυτό το πράγμα. Απλώς, τα συναισθήματά τους και οι εκφράσεις τους «κούμπωσαν» πολύ καλά με το αφήγημα και τις πρακτικές τις Χ.Α. Δημιουργήθηκε ένας πολλαπλασιαστής όλων αυτών των πραγμάτων. Ο θυμωμένος, χωρίς όμως το κομματικό ή ιδεολογικό μαξιλάρι, όλη αυτή η μεριά του κόσμου που είχε ήδη απαξιώσει τα κόμματα, τους θεσμούς, τις ιδεολογίες, τα οράματα ή που δεν ακούμπησε ποτέ πάνω σε αυτά βρήκε εκφραστή την Χ.Α...."    Πηγή: www.lifo.gr

Γίνεται πλέον φανερό πως η υποστήριξη από τα πολιτικά κόμματα των κινημάτων διεκδίκησης, θα πρέπει να δημιουργεί προϋποθέσεις μετατροπής των αιτημάτων σε πολιτικό αιτούμενο, από κοινοβουλευτικά και συστημικά κόμματα. Πολιτικό αιτούμενο που οφείλει να εμπεριέχει το στοιχείο της καταδίκης αφ' ενός, αλλά κυρίως το στοιχείο της θετικής πρότασης.

Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για κόμματα που διεκδικούν την εξουσία.

Η άρνηση και η καταδίκη από μόνα τους μπορεί να δημιουργούν δυναμικές μειοψηφίες δεν δημιουργούν όμως δημιουργικές πλειοψηφίες.

Σήμερα, που όπως έχουν δείξει οι τελευταίες εκλογικές διαδικασίες και οι δημοσκοπικές έρευνες, το εκλογικό σώμα έχει απορρίψει το δικομματικό δίλημα, έχουμε ανάγκη από Πλειοψηφίες που να ξέρουν τι διεκδικούν και τι περιμένουν από την αυριανή τους Κυβέρνηση.

Οσοι αγνοούν αυτή την αναγκαιότητα και επιμένουν πως από μόνη της η εξαθλίωση των κοινωνικών ομάδων θα φέρει την αλλαγή, απατώνται (πλανώνται πλάνην οικτράν).

Η εξαθλίωση μπορεί να αποτελεί την αναγκαία συνθήκη, δεν αποτελεί όμως και την ικανή συνθήκη εξόδου από τη κρίση.
Αυτή θα την φέρει η μόνο η δημιουργική πλειοψηφία που θα δημιουργηθεί με τους όρους που περιγράφηκαν.

Διατύπωνε και με έναν ακραία αντισυστημικό, έναν πολεμικό λόγο το αφήγημα ότι όλοι αυτοί που είναι μέσα στη Βουλή είναι διεφθαρμένοι. Αυτό έγινε το κεντρικό αφήγημα και μιας μερίδας του κόσμου που κινητοποιήθηκε για να εκφράσει όλα αυτά τα συναισθήματα. Δεν θέλω να πω ότι η κινητοποίηση των «αγανακτισμένων» ήταν συνολικά αυτό το πράγμα. Απλώς, τα συναισθήματά τους και οι εκφράσεις τους «κούμπωσαν» πολύ καλά με το αφήγημα και τις πρακτικές τις Χ.Α. Δημιουργήθηκε ένας πολλαπλασιαστής όλων αυτών των πραγμάτων. Ο θυμωμένος, χωρίς όμως το κομματικό ή ιδεολογικό μαξιλάρι, όλη αυτή η μεριά του κόσμου που είχε ήδη απαξιώσει τα κόμματα, τους θεσμούς, τις ιδεολογίες, τα οράματα ή που δεν ακούμπησε ποτέ πάνω σε αυτά βρήκε εκφραστή. Πηγή: www.lifo.gr

Δεν θέλω να πω ότι η κινητοποίηση των «αγανακτισμένων» ήταν συνολικά αυτό το πράγμα. Απλώς, τα συναισθήματά τους και οι εκφράσεις τους «κούμπωσαν» πολύ καλά με το αφήγημα και τις πρακτικές τις Χ.Α. Δημιουργήθηκε ένας πολλαπλασιαστής όλων αυτών των πραγμάτων. Ο θυμωμένος, χωρίς όμως το κομματικό ή ιδεολογικό μαξιλάρι, όλη αυτή η μεριά του κόσμου που είχε ήδη απαξιώσει τα κόμματα, τους θεσμούς, τις ιδεολογίες, τα οράματα ή που δεν ακούμπησε ποτέ πάνω σε αυτά βρήκε εκφραστή. Πηγή: www.lifo.gr