Ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός ως πολιτικό διακύβευμα

Αγία Παρασκευή 14.3.2015

Μετά και την κατάρρευση του «σοσιαλιστικού» μοντέλου λειτουργίας της ΕΣΣΔ, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βαδίζει την πορεία του ανεξέλεγκτα. Η σημερινή φάση χαρακτηρίζεται από την ασύδοτη κυριαρχία του χρηματοοικονομικού και πιστωτικού κεφαλαίου, που έχει δημιουργήσει μια τεράστια «φούσκα» από λογιστικά κεφάλαια που δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της παγκόσμιας πραγματικής οικονομίας. (http://gavrasmichael.blogspot.gr/2011/10/blog-post_14.html). Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της κρίσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, οι "αγορές" με άλλοθι το χρέος των κρατών, εκδηλώνουν την ληστρική επίθεση στις εθνικές οικονομίες.

Η Ελλάδα το 2010 βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, ζώντας τα τελευταία χρόνια μέσα σε μια ευημερία στηριγμένη στα δανεικά (120 δις € δανείστηκε από το 2004 μέχρι το 2009) που της είχε διογκώσει πλαστά το ΑΕΠ της.

Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με την συμμετοχή μας στην ΕΕ, χάσαμε παντελώς την παραγωγική μας επάρκεια χωρίς ταυτόχρονα να αναδιαρθρώσουμε το παραγωγικό μας μοντέλο.

Οδηγηθήκαμε έτσι στα δίδυμα ελλείμματα δηλ. του χρέους και του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών. Με άλλα λόγια δεν μπορούσαμε να ζούμε με αυτάρκεια ως κράτος με τα έσοδα που είχαμε από τις εξαγωγές μας και τις εισαγωγές συναλλάγματος από τα ΕΣΠΑ, το ναυτιλιακό και τουριστικό συνάλλαγμα. Δεν ήμασταν απλά ένα υπερχρεωμένο κράτος, αλλά μια χρεωκοπημένη οικονομία.

Και μνημόνια να μην είχαμε θάπρεπε νάναι δικό μας μέλημα να διορθώσουμε την μακροχρόνια στρέβλωση της Ελληνικής οικονομίας, να αποκτήσουμε παραγωγικό προσανατολισμό, να καταπολεμήσουμε την φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο και μια ΜΕΤΑΟΘΩΜΑΝΙΚΗ εν τέλει Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να μετατραπεί σε ένα στοιχειωδώς Ευρωπαϊκό κράτος. (http://gavrasmichael.blogspot.gr/2015/02/blog-post_24.html).

Η δυνατότητα λοιπόν να ζούμε με την παραγωγή μας, τις εξαγωγές μας και τα έσοδά μας, είναι εκ των ουκ άνευ και μας αφορά άμεσα και ως κράτος και ως έθνος. Το ότι αυτό, ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, είναι και το απαιτούμενο των δανειστών μας κατά την άποψή μου είναι δευτερεύον ζήτημα.

Το πως θα ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό μας, δηλ. το ποιοι θα πληρώσουν την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και του κοινωνικού κράτους, είναι το κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα και ήταν και το διακύβευμα των τελευταίων εκλογών.

Η επιλογή των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν να πληρώσουν την κρίση τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, με παράλληλη προστασία της άρχουσας τάξης (τοκογλύφοι, λαθρέμποροι, μεγαλοκατασκευαστικό κεφάλαιο, αεριτζήδες και ραντιέρηδες).

Όσοι από αυτούς που στηρίξανε στις εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν περίμεναν ούτε να διαγράψει το χρέος, ούτε να διώξει τον ελεγκτικό μηχανισμό των δανειστών (Τρόικα), ούτε να ακυρώσει το μνημόνιο με ένα άρθρο, αυτό ακριβώς περίμεναν και περιμένουν: να αλλάξει ο κατάλογος αυτών που πληρώνουν για να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός.

Ακολουθεί στη συνέχεια ο εκσυγχρονισμός του κράτους, το χτύπημα της πελατειακής εξυπηρέτησης και η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Ολα αυτά είναι δράσεις που και χρόνο απαιτούν αλλά και νέες κοινωνικές συμμαχίες.

 Στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αλλάξει τους όρους, να κερδίσει την παρτίδα και να κάνει πραγματικότητα το "για πρώτη φορά αριστερά"!!!