Πολιτικός αμοραλισμός

Το κείμενο που θάθελα νάχα γράψει, δια χειρός Αντώνη Πανούτσου.
Ποτέ στα χρόνια που έζησα, στην πολιτική μου διαδρομή, δεν αισθάνθηκα να με κοροϊδεύουν τόσο ξεδιάντροπα, τόσο κυνικά.
Να ληστεύουν τις εισφορές 40 χρόνων στο ΤΣΑΥ, να τις δίνουν σ' αυτούς που δεν πληρώσαν ποτέ για σύνταξη και να μου λεν πως το κάνουν επειδή αυτό είναι η "αριστερή" πολιτική.
Να με χρήζουν "ταξικό αντίπαλο" που είχα στη δούλεψή μου σκλάβους και τους ξεζούμιζα και νάρχεται ο "ταξικός αποστάτης", αυτός ντε με το μαντηλάκι στο σακκάκι, να κάνει τον κομμουνιστή (κατά δήλωσή του) με τις δικές μου τις εισφορές, ισοπεδώνοντας προς τα κάτω τις συντάξεις.
Ο πολιτικός αμοραλισμός δεν είχε βρει στο πρόσωπό τους κανένα καλύτερο εκφραστή, το μηχανικό ανάλογο, που λέγαμε στο μάθημα της Φυσικής.
Και έχω και τους φίλους μου τους ιδεολόγους, πρωην ΠΑΣΟΚους αλλά και άλλους της άλλης αριστεράς, να βάζουν ακόμα πλάτη, δίνοντας ακόμα χρόνο σ' αυτή την εξόφθαμα τυχοδιωκτική πολιτική και την εξουσιολαγνεία της παρέας του "μικρού", με την δική τους αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.
Ξυπνήστε!!!!!!
Νομίζουν πως με με τις "αριστερές " διακηρύξεις που θα πάρουν και θα δώσουν στο Συνέδριό τους θα ξορκίσουν την πραγματικότητα της πιο χυδαίας της πιο ανερμάτιστης και ασυνάρτητης δεξιάς πολιτικής που υλοποιήθηκε και μάλιστα με όραμα την αριστερή αναγέννηση της Ελλάδας!!!!!!!!
Υπάρχουν ζωντανές ακόμα οι εμπειρίες από τις συνεδριακές διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ και την διάσταση με την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική. Τότε το λέγαμε "επιθυμητό και εφικτό", σήμερα προσωρινό και επιβεβλημένο από τους δανειστές!!!!!!
Μετά που θα φύγουν οι "δανειστές" θα έρθει η ώρα της αριστερής πολιτικής, της ώρας που θα τρώμε το πιλάφι και το μέλι με την κουτάλα, που όλοι θάναι ίσοι!!!!
ΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το τελευταίο τζάμπα ταξίδι - Αντώνης Πανούτσος27/09/2016

http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/614249/to-teleutaio-tzaba-taxidi/#.V-05rfXPxi1.facebook

Υπάρχουν δύο ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώτος που πίστευε ότι μπορεί να πιάσει όλη την Ευρώπη κορόιδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του ’15 που πίστευε ότι μπορεί να σκίσει τα μνημόνια και να γίνει μπροστάρης στη μεγάλη σοσιαλιστική συμμαχία της Ευρώπης. Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα έσκιζε το μνημόνιο, θα τελείωνε την τρόικα και θα έπαιζε νταούλι με τις αγορές να χορεύουν. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ των προσωπικών και ιδεολογικών φαντασιώσεων. Με τον Βαρουφάκη να παίζει τον ρόλο του μεγάλου διαπραγματευτή και τον Λαφαζάνη να σχεδιάζει την κατάληψη του Νομισματοκοπείου.

Υπάρχει, όμως, και ο δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός του Σεπτεμβρίου, που συνέχισε να υπόσχεται γνωρίζοντας όμως πλέον ότι δεν πρόκειται να τα πραγματοποιήσει. Είναι η διαφορά ανάμεσα στην ακούσια και τη συγγνωστή βλάβη. Η διαφορά ανάμεσα σε κάποιους ιδεοληπτικούς που οι συνθήκες έφεραν στην εξουσία και μια ομάδα κυνικών εκμεταλλευτών της εξουσίας. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του ’15 ήταν ο Κώστας Λαπαβίτσας που φαντασιώνεται ότι κάνει πραγματικότητα το όνειρο του Αρη, ο ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου του ’16 είναι ο Χρήστος Σπίρτζης που θέλει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του Κοσκωτά. Ο πρώτος ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκνευριστικά ανόητος, ο δεύτερος απωθητικά κυνικός.

Γιατί είναι κυνικό από τη μία να προσπαθείς να κοροϊδέψεις τους δανειστές στους οποίους υποσχέθηκες ιδιωτικοποιήσεις και ταυτόχρονα να κοροϊδεύεις τους ψηφοφόρους σου λέγοντας ότι αυτό που γίνεται δεν είναι ιδιωτικοποιήσεις αλλά παραχώρηση δημόσιας περιουσίας αντί αντιτίμου. Φθάνοντας σε διάφορες γελοιότητες σε εξωτερικό επίπεδο, όπως αυτή του Δρίτσα όταν προσπάθησε να περάσει τα δικά του στη ζούλα στο νομοσχέδιο για το Λιμάνι. Χωρίς να έχει σκεφτεί ότι οι Κινέζοι της COSCO δεν είναι απαραίτητα Κινέζοι, αλλά μπορεί να είναι και Ελληνες δικηγόροι που η δουλειά τους είναι να ενημερώνουν τον πελάτη τους σε ενδεχόμενα ριξίματα. Εχουμε όμως και γελοιότητες σε εσωτερικό επίπεδο, όπως αυτή του αγλαού βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Κοζάνης Μίμη Δημητριάδη, που μιλώντας στη Βουλή είπε ότι η κυβέρνηση δεν θέλησε να πάρει περισσότερα χρήματα για το Ελληνικό αφού θα πήγαιναν στην αποπληρωμή του χρέους, ενώ η προτεραιότητά της είναι η ανάπτυξη της οικονομίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου είναι μια κυβέρνηση που έχει πάψει να έχει εμπιστοσύνη στην πολιτική της. Με στελέχη που σκέφτονται την επόμενη μέρα, έχοντας τη δικαιολογία «πουλήσαμε το λιμάνι στον Πειραιά αλλά θυμάστε ότι προσπάθησα να κοροϊδέψω τους Κινέζους» ή «εγώ δεν ήθελα να δοθεί το Ελληνικό για το χρέος». Ενα κόμμα που καβαντζώνει και καβαντζώνεται και προσπαθεί να βρει τον ειρμό του στον λόγο που η πραγματικότητα έχει συντρίψει.

Πλησιάζουμε στο τέλος μιας κυβέρνησης που έφερε η απελπισία. Το κόμμα που έφτασε στην εξουσία με την υπόσχεση ότι θα συγκρουστεί με την Ανγκελα Μέρκελ κατέληξε να συγκρούεται στη ΔΕΘ με την Ευαγγελία Τσικρίκα. Στην κυβέρνηση δεν υπάρχουν πολιτικοί με σχέδιο, αλλά κάποιοι που προσπαθούν να κάνουν το τελευταίο τζάμπα ταξίδι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Καλοτάξιδοι!

Σχόλιο της Οφηλίας Δημοπούλου:
Ophelia Dimopoulou Μιχάλη θα συμφωνήσω με τα δικά σχόλια, όχι του κ. Πανούτσου. Θα ήθελα όμως να μας πει κάποιος επιτέλους τι θα μπορούσαμε να κάνουμε μετα το 2010. Όχι ποιον να πιστέψουμε, αλλά τι να κάνουμε με τεράστιο Φέσι του χρέους. Και μην ξεχνάμε οτι δεν αφανίζεται μόνο η Ελλαδα, αλλά σχεδόν όλος ο δυτικός κόσμος. Η άλλοτε μικρομεστία τάξη, αυτή που κινεί την οικονομία.
Απάντηση του Μιχάλη Γαβρά:Michalis Gavras  1. σε ένα παλιότερο κείμενό μου, είχα τοποθετήσει το ελληνικό πρόβλημα στα πλαίσια της παγκόσμιας κρίσης http://gavrasmichael.blogspot.gr/2011/10/blog-post_14.html
2. Πρέπει να αποκαλύψουμε τον μύθο της σημερινής μικρομεσαίας τάξης που στην Ελλάδα είναι απόλυτα κρατικοδίαιτη. Η σημερινή μικρομεσαία τάξη δεν ασχολείται με την μεταποίηση, αρα δεν προσθέτει την λεγόμενη προστιθέμενη αξία στα μεταποιούμενα, αλλά κυρίως είναι μεταπωλητής υπηρεσιών και προιόντων που παράγονται αλλού. Η επιβίωσή της εξαρτάται απόλυτα από τους καταναλωτές μισθωτούς, συνταξιούχους και τους πάσης φύσεως επιδοματούχους και από την άλλη από την φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή του ΦΠΑ. Όποιος μικρομεσαίος δεν κάνει αυτά θα πεθάνει και θα ζήσει μόνο όποιος τα κάνει δηλ. ο παράνομος.
3. Αρα την ελλην.οικονομία την κινεί το κράτος και όσο το κράτος, αποφεύγει να ασκήσει πολιτικές εξαναγκασμού στη νομιμότητα, τόσο θα αυξάνει τους φόρους που πληρώνουν οι λιγότεροι και για τους μπαταξήδες(εξ ανάγκης ή μη), τόσο δεν θα μπορεί να έχει κεφάλαια για να ρίξει στην αγορά.
4. οι ιδιώτες δεν επενδύουν σε αυτό το αλαλούμ κρατικό μόρφωμα και τις άθλιες οικονομικές συνθήκες.
5. Το χρέος είναι τεράστιο σε σχέση με το ΑΕΠ. Αν δώσουμε την ευκαιρία να έλθουν επενδύσεις και να παράγουμε προιόντα και υπηρεσίες που θα αγοράζονται από τους ξένους, τότε θα αυξηθεί το ΑΕΠ και θα μειωθεί το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ.
6. Το Εμίρη του Κατάρ τον βάλαμε να αγοράσει γη για να κάνει επενδύσεις 2δις και τώρα του λέμε πως δεν μπ[ορεί να χτίσει στη γη που του πουλήσαμε.
7. Δεν δίνουμε την δυνατότητα στους ελληνες δανειολήπτες να αγοράσουν τα κόκκινα δάνειά τους στην τιμή που θα τα αγοράσουν τα ξένα Funds. Ετσι θα ακολουθήσει ο αφελληνισμός της επιχειρηματικότητας και θα παράξουμε ακόμα μεγαλύτερη ανεργία.
Αρα..........................................