Γράμμα σε ένα φίλο για την ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

Αγαπητέ Παναγιώτη

σε 4-5 χρόνια φεύγουν οι τελευταίοι 3.000 γιατροί με 35-40 χρόνια εμπειρίας ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ, αυτοί που μπήκαν στο ΕΣΥ τη δεκαετία του '90.

Η διάδοχη γενιά που θάπρεπε να έχει προσληφθεί πριν 10 χρόνια, από τους τότε κυβερνώντες, φευ δεν προσλήφθηκε ποτέ.

Οι σημερινοί κυβερνώντες διορίζουν "παρατασιακούς" και "επικουρικούς" με 2-3 χρόνια σύμβαση, μπαλώνοντας κενά, αλλά που δεν δημιουργούν την διάδοχη γενιά που θα αποτελέσει τον κορμό του ΕΣΥ αύριο.

Οι σημερινοί τελειόφοιτοι της Ιατρικής πηγαίνουν κατ' ευθείαν στο εξωτερικό για ειδικότητα και συνήθως "μένουν εκεί". Υπάρχουν πλέον κενές θέσεις για ειδικότητα στα ελληνικά νοσοκομεία στα αζήτητα.

Αντιλαμβάνεσαι πως κάποιος στα 40+ του με τακτοποιημένη τη ζωή του στα ξένα, με την οικογένειά του, με τις αξιόλογες κοινωνικές υπηρεσίες και τις απολαβές του, δεν πρόκειται να επιστρέψει στην Ελλάδα για να ξεκινήσει τον Γολγοθά του γιατρού στο ΕΣΥ με 1200€ τον μήνα.

Αυτό το "ΕΛΛΕΙΜΑ" της διάδοχης γενιάς, θα το πληρώσει πολύ ακριβά η δική μας η γενιά, τα αυριανά γεροντάκια, αλλά και η ΕΘΝΙΚΗ ΥΓΕΙΑ, με αύξηση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας.

Επείγει λοιπόν ο άμεσος και μαζικός διορισμός 5000 μονίμων γιατρών στο ΕΣΥ, μπας και προλάβουν να αποκτήσουν κάποια στοιχειώδη εμπειρία μέσα σε 4-5 χρόνια και να αντικαταστήσουν με κάποια επάρκεια την μαζική αποχώρηση των γιατρών ΕΣΥ της γενιάς μου από το Δημόσιο Νοσοκομειακό Σύστημα Υγείας.

Υ.Γ. 1. Θα μου πεις "και τι έγινε, θα υπάρχει ο ιδιωτικός τομέας".
Σε πληροφορώ πως κανένας ιδιωτικός τομέας, καμιά ιδιωτική μονάδα υγείας δεν μπορεί να στήσει την πολυδάπανη και ασύμφορη οικονομικά δομή για την αντιμετώπιση του Εκτάκτου Περιστατικού, το βαρύ τροχαίο ατύχημα, την 24ωρη εφημερία. Αν ήταν οικονομικά συμφέρουσα θα την είχαν αναπτύξει ήδη, αλλά....

2. Υπάρχουν Έλληνες στο εξωτερικό και με εμπειρία, αλλά δεν πρόκειται να επιστρέψουν στα ελληνικά νοσοκομεία με αυτή την εχθρική συμπεριφορά προς τον νοσοκομειακό γιατρό από το Ελληνικό κράτος.

3. Η μόνη λύση που φαίνεται να δίνει κάποια απάντηση στο πρόβλημα, είναι το εργασιακό πισωγύρισμα κάποιες δεκαετίες και την διαμόρφωση πολλαπλών εργασιακών σχέσεων με αυτούς τους γιατρούς, αυτούς που έχουν αποκτήσει εμπειρία στο εξωτερικό, δηλ. να εργάζονται και στο νοσοκομείο, να έχουν και ιδιωτικό ιατρείο, να έχουν και σχέση με ιδιωτικές κλινικές, ή να ασκούν ΕΠΙΣΗΜΑ ιδιωτική ιατρική μέσα στο νοσοκομείο (προσωπικά κρεβάτια, προσωπικό ιατρείο, προσωπικές αμοιβές).

4. ο σημερινός εξαμβλωματικός τρόπος ιδιωτικής σχέσης αρρώστου - γιατρού στα νοσοκομεία, δεν έχει μεγάλο ορίζοντα επιβίωσης, ούτε και είναι στα όνειρα των νέων γιατρών που θάθελαν να εργαστούν στο δημόσιο νοσοκομείο.
5. Τις παραπάνω σκέψεις τις έχω μεταφέρει ο ίδιος σε διάφορους κυβερνώντες και παρα-κυβερνώντες εδώ και κάμποσα χρόνια, γιατί το βλέπω το "όνειρο". Ωτα μη ακουώντων!!!!!!