"Τι θέλουμε να κάνουμε τον ΙΟΛΑ;"

Η αγορά του ΙΟΛΑ, από τον Δήμο Αγίας Παρασκευής είναι γεγονός. Στο Δημοτικό Συμβούλιο η συζήτηση για την έγκρισή της είχε απ' όλα: καλόπιστη κριτική και στοχαστικές προσεγγίσεις, που είχαν ως βάση την τεκμηριωμένη από το παρελθόν "δυσκοιλιότητα" της ελληνικής γραφειοκρατίας και την έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητας του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστούν μεγάλες υποθέσεις. Είχε επίσης προσεγγίσεις που "μύριζαν" από μακριά στενόκαρδη αντιπολιτευτική προσέγγιση.

Πάνω σε αυτές τις δυο "προσεγγίσεις" θα πορεύονται τα επόμενα χρόνια οι εργασίες για την αποκατάσταση αρχικά και αξιοποίηση του ΙΟΛΑ στο μέλλον. Με κάθε αφορμή οι δυο "προσεγγίσεις" θα ξεδιπλώνουν την επιχειρηματολογία τους που θα δικαιώνει τις αρχικές τους επιλογές, κάτι που είναι απόλυτα αναμενόμενο για την ελληνική πραγματικότητα.

Κάπου εδώ μπαίνει η 9μελής Επιτροπή για τον ΙΟΛΑ, ένα άτυπο όργανο εισηγητικού χαρακτήρα προς τον Δήμαρχο και τελικό όργανο απόφασης το Δημοτικό Συμβούλιο, αποτελούμενη από Αγιοπαρασκευιώτες και άλλα σημαντικά στελέχη της Ελληνικής κοινωνίας με ιδιαίτερες γνώσεις και ενδιαφέρον για την επιτυχή εξέλιξη της πορείας αποκατάστασης και αξιοποίησης του ΙΟΛΑ.

Από τις δυο μέχρι σήμερα συνεδριάσεις της Επιτροπής, κρατώ σαν σημαντικές τοποθετήσεις τον προβληματισμό για το "Τι θέλουμε να κάνουμε τον ΙΟΛΑ;"

Συγκράτησα και παραθέτω ακτινογραφικά τα παρακάτω:

·           Την σημασία και το όνομα που κατέχει το όνομα ΙΟΛΑΣ στον χώρο της παγκόσμιας Σύγχρονης Τέχνης.

·           Το ότι η βίλα ΙΟΛΑ αποκτήθηκε από τον Δήμο Αγίας Παρασκευής με χρήματα των δημοτών και σε αυτούς θα πρέπει να αποδοθεί όταν θα ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης.

Και εδώ ετέθη ένα κυρίαρχο δίλημμα:

·           θα αποδοθεί ένας χώρος που θα εξυπηρετήσει "ανάγκες" της τοπικής κοινωνίας με τον ίδιο τρόπο που θα τις εξυπηρετούσε και ένας οποιοσδήποτε άλλος χώρος 6,5 στρεμμάτων, ένα οποιοδήποτε άλλο κτήριο επιφάνειας 1.800τμ.

ή

·           θα αποδοθεί ένας χώρος στον οποίο θα ενσωματώνεται η ιστορία της σύγχρονης εικαστικής τέχνης,

·            ένας κήπος που θα δίνει την ευκαιρία για ένα περίπατο μέσα σε ένα πολιτιστικό εικαστικό πάρκο και

·           ένα κτήριο που θα στεγάζει, ως μουσειακό τμήμα τα χαρακτηριστικά της Βίλας ΙΟΛΑ, ως εκθεσιακό τμήμα εικαστικές και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες, τοπικού, πανελλαδικού και παγκόσμιου ενδιαφέροντος και ως παραγωγικό τμήμα δημιουργικές λειτουργίες σύγχρονου πολιτιστικού, αλλά και αναπτυξιακού χαρακτήρα.

Από τους ομιλητές, μέλη της επιτροπής, οι δυο προτάσεις συμβολοποιήθηκαν η μεν πρώτη, ως "χαμηλής πτήσης" και η δεύτερη ως "υψηλής πτήσης" αξιοποίηση του ΙΟΛΑ.

Είναι απόλυτα σαφές πως η πρώτη επιλογή δεν έχει καμιά θέση στις σκέψεις αυτής της Επιτροπής, μια και όλο αυτό θα μπορούσε να το φέρει σε πέρας μια οποιαδήποτε υπηρεσία ενός οποιουδήποτε δήμου και βέβαια δεν είναι διατεθειμένο κανένα της μέλος να συμμετέχει σε μια τέτοια διαδικασία.

Η δεύτερη επιλογή, λόγω και των "γραφειοκρατικών δυσχερειών" που αναφέρθηκαν είναι ελκυστική για στελέχη τέτοιου επιπέδου. Είναι αυτή για την οποία αξίζει κάποιος να δαπανήσει τον χρόνο του, να επεξεργαστεί εργαλεία και μεθόδους που θα οδηγήσουν σε επιτυχή κατάληξη το εγχείρημα αποκατάστασης και αξιοποίησης του ΙΟΛΑ και εν τέλει βγαίνοντας από το καβούκι της επιτυχούς επαγγελματικής ασφάλειας να εκτεθεί στην κοινωνία και να υποβληθεί στην βάσανο της κριτικής από του πολίτες.

Ο καθένας μας ως δημότες ή και ως συλλογικές οντότητες, δικαιούται να έχει τις δικές του απόψεις για το "Τι θέλουμε να κάνουμε τον ΙΟΛΑ;"

Η Λυδία λίθος με την οποία θα αξιολογείται η κάθε πρόταση, είναι το δίλημμα που προαναφέρθηκε. Θέλουμε ένα αποτέλεσμα "χαμηλής πτήσης" ή ένα "υψηλής πτήσης".