Φυλακισμένα μνήματα

Στην Κύπρο, ακόμα και σήμερα οι λέξεις «αγωνιστής» και «ήρωας» δεν έχουν την αφηρημένη έννοια, για κάποιον που κάπου κάποτε κάτι ηρωικό έκανε, αλλά παίρνει σάρκα και οστά, βρίσκεται ζωντανός μπροστά σου.
Στο πρόσωπο του Δήμου Βρυωνίδη, είναι οι επιζώντες μελλοθάνατοι του απελευθερωτικού Αγώνα των Κυπρίων, 1955-1959.
Είναι οι επιζώντες αγωνιστές και οι πρώτου βαθμού (αδελφοί και σύζυγοι) συγγενείς τους, που κάθε χρόνο κάνουν το μνημόσυνο στους εννέα απαγχονισθέντες, από τους Βρετανούς και τάφηκαν στα κρυφά (στα μουλωχτά για την ακρίβεια) «φυλακισμένα μνήματα».
Ο Δήμος Βρυωνίδης, ακούραστος εξηγεί: «Οι άγγλοι φοβούνταν ότι αν έδιναν τα σώματα των εκτελεσθέντων στους συγγενείς, οι κηδείες τους θα μετατρέπονταν σε μαζικά συλλαλητήρια και διαδηλώσεις. Γι’ αυτό έβγαζαν τα σώματα από την καταπακτή και έκαναν μια μικρή ακολουθία για κηδεία με μόνο παρευρισκόμενο τον παπά και τους φύλακες στο προαύλιο. Μετά τους έθαβαν εδώ…», και μας δείχνει μια άλλη μικρή πόρτα μέσα στο προαύλιο, στα «μνήματα»
Αυτά είναι τα «φυλακισμένα μνήματα».
Υ.Γ. Ο Δήμος Βρυωνίδης είναι αγωνιστής ο ίδιος και γαμπρός του Ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Συνελήφθη το 1955 και απέδρασε από τις φυλακές της Κερύνιας. Από το στόμα του ακούς την «παράξενη» για την εποχή μας φράση: «αν ήμουν καλός αγωνιστής θα ήμουν εκεί μέσα» – και δείχνει προς το προαύλιο, στα «μνήματα».