23 Οκτωβρίου στις 10:32 π.μ.
Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας κότσυφας που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα και τόσο περήφανος αισθάνθηκε, που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί, καμαρωτός καμαρωτός.
Από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους.
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγόνια από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
Δεν με λένε Σταύρο, μόν’ με λένε Σταύρο και κυρ-Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη!
Αλλάζει, όμως, ο καιρός, να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί… πάει η φωλιά, παν τα κοτσυφόπουλα, παν όλα.
Βγήκε και κάθονταν στο κλαδί, μονάχος.
Κι από μακριά έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους.
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγόνια από μακριά τον χαιρετάνε κι από κοντά του λένε:
– Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη!
– Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη. Μόνο Σταύρο με λένε…μόνο Σταύρο…
Πάσα συσχέτιση με πολιτικά τεκταινόμενα, μακριά από μένα!!
Εγώ μόνο για το "προπατορικό αμάρτημα" του Σταύρου (Τσίπρα) έχω μιλήσει!!!!!!
Φωτό, από την πυρκαγιά του 2007 στην Αρτέμιδα Ολυμπίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου