Ας μιλήσουμε για «πολιτική»

Αγία Παρασκευή 10-12-2012

Η παράταξη ΜΑΖΙ όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει όργανα διοίκησης, παρά μόνο «επικεφαλής». Και για τα μεν τέσσερα χρόνια 2007-2010 που δημαρχεύαμε, η λειτουργία της Δημοτικής Ομάδας και ο όγκος των «κυβερνητικών» καθηκόντων, δεν άφηνε να φανούν ιδιαίτερα τα προβλήματα ελλιπούς λειτουργίας της παράταξης, χωρίς να μπορεί και να τα κρύψει. Μετά τις εκλογές και την ήττα μας, το πρόβλημα και η διευθέτησή του έγινε καθοριστική για την συνέχεια της παράταξης. Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας της παράταξης είναι αντίθετος με αυτόν που ασπάζομαι και αντίθετος από αυτόν που θέλει η κοινωνία. Μαζί με άλλους φίλους προσπαθήσαμε με συχνές, γνωστές σε όλους παρεμβάσεις, να αλλάξουμε ρότα στην λειτουργία της. Όπως αποδείχθηκε χωρίς αποτέλεσμα.

Ο προβληματισμός που είχε αναπτυχθεί και από μένα και από άλλους και πέρσι και φέτος για το θέμα του «που πάμε», για το θέμα το οργανωτικό, εκφυλίστηκε σκόπιμα σε μια αντιπαράθεση επιλογής προσώπου για «επικεφαλής».

Αντίθετα, όπως και άλλοι, έχω την άποψη, πως η παράταξη έχει πρόβλημα. Έχοντας χάσει στις εκλογές έχουμε χάσει ένα κόσμο. Ένας κόσμος μας εγκατέλειψε. Ακόμα και η σημερινή Δημοτική Ομάδα, είμαστε εκφραστές μιας ηττημένης άποψης.

Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να έχει την παράστασή του στο τι λέει η κοινωνία. Κάποιοι έχουν την άποψη πως η πρωτιά στις εκλογές του 2010 σημαίνει επιβράβευση της κοινωνίας.

Η δική μου παράσταση δεν λέει πως η κοινωνία μας επιβραβεύει. Ίσα ίσα έχουμε περιχαρακωθεί, ακόμα περισσότερο, μας έχουν εγκαταλείψει και άλλες κοινωνικές ομάδες κι άλλα άτομα.

Παλιοί φίλοι φεύγουν, αρνούνται να συνεχίσουν μαζί μας, κάποιοι άλλοι τους αντικαθιστούν. Είναι αυτό που εύστοχα έχει περιγράψει ο Μπρεχτ, «αν δεν μας θέλει ο λαός ας αλλάξουμε λαό». Ακόμα και από την ομάδα που είμαστε υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι το 2010, είναι ελάχιστοι αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται μαζί μας στις διαδικασίες μας.

 Άρα, αν θέλαμε να ανασυγκροτήσουμε την παράταξη, θάπρεπε να βγάλουμε μπροστά μια άλλη εικόνα ως παράταξη. Αυτή η εικόνα της παράταξης να ήταν τόσο ελκυστική που να μπορούσε να ξαναγεμίσει την δεξαμενή που είχαμε παλιά, και να μην μέναμε μόνο με τους φίλους που συνεχίζουν να βρίσκονται μαζί μας μετά την ήττα.

Είναι φανερό λοιπόν πως μια οργανωτική πρόταση ακουμπά το κυρίαρχο πρόβλημα της παράταξης που είναι το πολιτικό. Ποια παράταξη θέλουμε, ποιους να εκπροσωπεί και ποια πολιτική πρόταση καταθέτει για την λειτουργία της πόλης.

Η τρόπος λειτουργίας της παράταξης (οργανωτικό) προδιαγράφει και τον τρόπο λειτουργίας της Δημοτικής Ομάδας. Και εδώ υπάρχουν δυο απόψεις.

Η μια άποψη είναι το δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Παιδιά έχουμε αρχηγό. Όσοι αποδέχονται και αγαπάνε αυτό τον αρχηγό και το όραμά του, μπαίνουν από πίσω του, τον στηρίζουνε και δεν του βάζουνε προσκόμματα. Ο ίδιος με μια κλειστή «δική» του ομάδα διοικεί τον Δήμο.

Αυτό το μοντέλο είναι αυτό που παράγει αναποτελεσματικότητα, αδιαφάνεια, κακοδιοίκηση και ό,τι ακολουθεί. Που επιτρέπει ακόμα και σήμερα σε διαγωνισμούς που προκηρύσσονται να δίνεται η δυνατότητα στους εργολάβους να δίνουν 50% έκπτωση. Οι δήμοι να καταρρέουν, το πάρτυ να συνεχίζεται.

Και για αυτό δεν μιλάει κανένας. Αυτό το μοντέλο κατά την άποψή μου έχει πεθάνει. Είναι αυτό που καταδικάζει σήμερα η κοινωνία και απαιτεί ένα άλλο τρόπο λειτουργίας των δήμων.

Υπάρχει λοιπόν ανάγκη για μια άλλη αντίληψη, για την προβολή ενός άλλου μοντέλου και πολιτικού και οργανωτικού.

Το κομματικό τοπίο που μέχρι σήμερα ήταν οδηγός για να στηθεί μια παράταξη, έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Το κομματικό σκηνικό πάνω στο οποίο στήνονταν μέχρι σήμερα οι παρατάξεις, έχει διαλυθεί. Σήμερα βλέπουμε να γεννιούνται καινούριες πολιτικές αντιλήψεις, καινούριες κοινωνικές ομάδες έκφραζονται και ως εκ τούτου το ζητούμενο για μια παράταξη δεν είναι η συνέχιση ενός παλιού μοντέλου αλλά η αναζήτηση ενός νέου.

Χρειάζεται να μπουν μπροστά άνθρωποι που να αγνοήσουν τις προσωπικές τους βλέψεις, να δουλέψουν ως ομάδα. Να αντιταχθούν στην λογική της εναλλαγής και της αντικατάστασης, (ας αλλάξουμε τον δήμαρχο αλλά η λειτουργία του δήμου να παραμείνει ίδια) και να καταθέσουν απόψεις για την ανατροπή του σαθρού μοντέλου που λειτουργεί η αυτοδιοίκηση.

Με οδηγό αυτή την αντίληψη, να γίνει και η ανασυγκρότηση της παράταξης. Τότε είναι σίγουρο πως θα βρεθούν και τα νέα στρώματα που έχουν γεννηθεί και έχουν απελευθερωθεί από τις μέχρι πριν τρία χρόνια κομματικές αντιλήψεις, και τότε θα αλλάξει τελείως το τοπίο.

Με αυτή τη λογική λοιπόν είχα κάνει πριν ένα χρόνο την ακόλουθη πρόταση:

«Η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει συντεταγμένα και μέσα από διαδικασίες και όχι με δημιουργία οργάνων μέσα από αυτούς που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του επικεφαλής της παράταξης Β.Γιαννακόπουλου. Έτσι:

Μια επιτροπή 5-9 στελεχών που να μπορούν να συνδιαλέγονται ή να αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις και τις απόψεις του χώρου μας, αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν μια πολιτική – οργανωτική συνδιάσκεψη μέσα από την οποία με ανοιχτές διαδικασίες θα προκύψει και η νέα ηγεσία ή θα ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στην παλιά αν επιμένει να είναι ξανά υποψήφια».

Αυτή είναι η δική μου πρόταση. Ο δρόμος που προτείνω είναι δύσκολος και ανηφορικός. Θέλει ομαδικό πνεύμα και αγώνα. Θέλει ξεσήκωμα από τον καναπέ.

Δεν θέλει αυθεντίες και απόλυτους άρχοντες. Δεν έχει ανάγκη από άλλους «πατερούληδες». Το πρόβλημά μας δεν είναι να καθαιρέσουμε τον ένα βασιλιά, μόνο και μόνο για να τον αντικαταστήσουμε στην καρέκλα του με ένα άλλο βασιλιά.

Η πορεία των πραγμάτων έδειξε πως οι διαφορές που έχουν καταγραφεί σε όλα αυτά με τις απόψεις της ηγεσίας της παράταξης και της Δημοτικής Ομάδας «Μαζί για την Αγία Παρασκευή», έχουν αποκτήσει μόνιμο χαρακτήρα και δεν μου επιτρέπουν πλέον την συμπόρευση με τη σημερινή της δομή και την σημερινή της λειτουργία.

Σε τελική ανάλυση, εδώ είμαστε, ο καιρός θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος είχε λάθος.

Μιχάλης Γαβράς

Δημοτικός Σύμβουλος

http://gavrasmichael.blogspot.com/