Αγία Παρασκευή 23.3.2013
Φίλες και φίλοι
Τον Απρίλη του 2010 η «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ» ξεκίνησε να εφαρμόζει το πιο σκληρό νεοφιλελεύθερο οικονομικό
πρόγραμμα που έχει εφαρμοστεί ποτέ στη χώρα μας. Αγνόησε παντελώς πως αυτό
το πρόγραμμα δεν είχε καμιά σχέση με τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές του. Με
την επίκληση της κατάστασης αδυναμίας δανεισμού της χώρας, αποδέχθηκε το 1ο
μνημόνιο που είχε σαν πρώτο αποτέλεσμα την βίαιη
μείωση των αποδοχών μισθωτών και συνταξιούχων. Αφήνω κατά μέρος την πλήρη αποδόμηση του εργασιακού κοινωνικού status που μέχρι
εκείνη τη στιγμή μας κατέτασσε στα πολιτισμένα κράτη του κόσμου.
Για όλα αυτά θα μπορούσα να δεχθώ όλες τις δικαιολογίες, όλες τις
εξηγήσεις. Δυο πράγματα δεν μπόρεσα να δεχθώ και καθόρισαν πια την οργανωτική μου σχέση με τον χώρο. Την ανάλγητη
και βάναυση παραβίαση των δυο τελευταίων
κόκκινων γραμμών:
1.
Τη μείωση
100€ των κατώτερων συντάξεων των 600€ με το 1ο Μνημόνιο και
2.
Την
αδυναμία ανεύρεσης επί τρείς μέρες των 320.000.000€ για να μην μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις την
ίδια στιγμή που το λαθρεμπόριο πετρελαιοειδών
από τα τρία (3) διυλιστήρια και τις
γνωστές 5 εταιρείες στοιχίζουν 2-3 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Με 500.000.000€ από αυτά δεν
θα χρειαζόταν να μειωθούν οι συντάξεις.
Αυτές οι δυο γραμμές, δεν ήταν δυο ακόμα δυσάρεστα μέτρα. Καταρράκωσαν στην κυριολεξία το
τελευταίο στοιχείο που απέμενε για να χαρακτηρίζει το ΠΑΣΟΚ ως Κίνημα της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ και της ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ
ΕΥΑΙΣΘΗΣΊΑΣ.
Το ΠΑΣΟΚ του 2010-2012 δεν έχει
καμιά σχέση με τις βασικές ιδεολογικές αρχές και πολιτικές ενός κινήματος με
κοινωνικά χαρακτηριστικά και αναφορές σε κοινωνικό κράτος και εργασιακή
δικαιοσύνη. Αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή έκανε τους φίλους και τα μέλη
του κόμματος περήφανους, παρά τις άλλες παρασπονδίες που υπήρχαν στην
κυβερνητική του πολιτική. Υπήρχε τουλάχιστον αυτό το χαρακτηριστικό.
Οι υπουργοί και οι βουλευτές, που κάτω από οποιαδήποτε εκβιαστικά
διλλήματα αποδέχθηκαν και ψήφισαν την καταπάτηση αυτών των δυο κόκκινων γραμμών
πρέπει να έχουν πρόβλημα με την συμπεριφορά τους. Αν αυτό είναι ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκω ένα λόγο να είμαι ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα εκπροσωπούν ένα πουκάμισο
αδειανό.
Τα 2/3 όσων το ψήφισαν το 2009, το εγκατέλειψαν.
Κατανοώ απόλυτα αυτούς που παραμένουν. Θα αφαιρέσω όμως αυτούς που μένουν με ιδιοτέλεια, που έχουν γραμμάτια να ξεπληρώσουν, που προσδοκούν την ανταμοιβή και την
αξιοποίηση στο πελατειακό κρατικό
σύστημα, που ακόμα ζει και βασιλεύει.
·
Όταν
το ΠΑΣΟΚ ή άλλος πολιτικός φορέας ξαναγεννηθεί από τα συντρίμμια,
·
όταν
τεθούν βασικές πολιτικές αρχές,
·
όταν
το οργανωτικό πλαίσιο διασφαλίζει την ισοτιμία και του τελευταίου μέλους του
κόμματος με το μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής,
·
όταν
νέοι πολίτες χωρίς βαρίδια από το παρελθόν ξαναστήσουν το 1ο κύτταρο
σε κάθε γειτονιά,
τότε είναι σίγουρο πως θα ξαναβρεθούμε όλοι
μαζί.
Βασικές αρχές του Οργανωτικού πλαισίου για την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ
απαιτεί επιστροφή σε βασικές αρχές, όπως:
·
Βασικό κύτταρο οι Τοπικές Οργανώσεις, χωρίς
δημιουργία Κλαδικών και μόνο με
τακτικά μέλη
·
Τα αποφασιστικά και συνάμα εκλεκτορικά είναι
μόνο η Συνέλευση της Τοπικής Οργάνωσης
και το Συνέδριο
·
Καμιά
συμμετοχή στο Συνέδριο με δικαιώματα μέλους χωρίς εκλογή από την Τοπική
Οργάνωση
·
Εκλογή
– ανάκληση – εναλλαγή σε όλα τα όργανα μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες.
·
Κανένα μέλος δεν μπορεί να είναι για πάνω από δυο θητείες στα όργανα
·
Τα ενδιάμεσα
όργανα έχουν συντονιστικό ρόλο και
υλοποιούν τις αποφάσεις του Συνεδρίου
·
Πλήρες
και καθολικό ασυμβίβαστο στις ιδιότητες μέλους και κυβερνητικού στελέχους
πλην του Προέδρου
·
Εκλογή προέδρου μετά από την ψήφιση των θέσεων με
την λήξη του Συνεδρίου.
·
Πλήρης
απόσυρση από κομματικές – κυβερνητικές θέσεις όσων συμμετείχαν στις κυβερνήσεις
του 2000-2004 και 2009-σήμερα, εν γνώσει της οριζοντιότητας του μέτρου.
Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ θα ξαναγεννηθεί και θα αποκτήσει ξανά την επαφή του
με τα λαϊκά στρώματα, όταν ξαναγυρίσει
στις ιδεολογικές και πολιτικές του απαρχές.
Όταν τα κεντρικά του στελέχη
χάσουν την επαγγελματική τους σχέση με την πολιτική και την θέση τους στην
κρατική μηχανή.
Η σημερινή οργανωτική κατάσταση χαρακτηρίζεται από έναν πόλεμο χαρακωμάτων
ανάμεσα στις ομάδες που έχουν συγκροτηθεί για την διαφύλαξη της ισχύος στο
κυβερνητικό παζάρι του 5/2.
Έχουν ευνουχίσει πολιτικά τους
νέους, τα νέα στελέχη και τα έχουν οδηγήσει σε μια απόλυτη αυτολογοκρισία,
με αντάλλαγμα κρατικές θέσεις και την υπόσχεση πως κάποτε θα γίνουν «χαλίφης στη θέση του χαλίφη».
Κυρίαρχο μέλημα των περισσότερων ηγετικών στελεχών είναι η ακύρωση της αναγκαίας ΚΑΘΑΡΣΗΣ από τα
πρόσωπα που συμμετείχαν στο πάρτι της διαφθοράς και της συναλλαγής με το ληστρικό κεφάλαιο, τη
φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και το λαθρεμπόριο.
Βασική τους επιδίωξη είναι η προστασία
και η συνέχιση της πελατειακής λειτουργίας του κράτους, βασικός μηχανισμός
προσωπικής επιβίωσης στο πολιτικό σύστημα και την εξουσία.
* Το ανωτέρω
κείμενο αποτελεί σύνθεση των δυο τελευταίων μου τοποθετήσεων (Ιούνιος 2012 και
Φεβρουάριος 2013)σε διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, στις οποίες δέχθηκα να παραβρεθώ, μόνο
και μόνο για να ενημερωθούν οι φίλοι για τις θέσεις μου και να στοιχειοθετήσω πλήρως την από καιρό καταγραφείσα αποστασιοποίησή
μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου