Αυτός είναι ο λαός της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα σήμερα

Τα αποτελέσματα της τελευταίας εκλογικής διαδικασίας στην κεντροαριστερά και η ποιοτική ανάλυση της ηλικιακής κατανομής των ψηφοφόρων, έρχονται να απαντήσουν σε όλα τα ερωτήματα που γεννώνται για το αύριο αυτού του τόπου.

Ας το πούμε και ας το φωνάξουμε δυνατά:

το υποκείμενο της πολιτικής είναι ο ίδιος ο λαός. Αυτός επιβάλλει στα κόμματα που θέλουν να κυβερνήσουν το πολιτικό τους πρόγραμμα. Από τα κόμματα που θέλουν να κυβερνήσουν, πετυχαίνει το στόχο του, αυτό που κατανοεί και εκφράζει τα "θέλω" του λαού στην δεδομένη ιστορική στιγμή. Οι ψηφοφόροι επιλέγουν να ψηφήσουν το κόμμα που τους λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν, έστω και αν είναι οφθαλμοφανώς ΨΕΜΜΑΤΑ.

Πριν το 1981, ο φορέας των "θέλω" των ψηφοφόρων ήταν ο "τοπικός παράγοντας" του βουλευτή της δεξιάς, που διόριζε τα παιδιά στο δημόσιο, έλυνε τα θέματα στην πολεοδομία, έστελνε σε καλή μονάδα τον φαντάρο, βοήθαγε στην λήψη του δανείου από την Τράπεζα κ.λ.π. Πελατειακή εξυπηρέτηση στη παραδοσιακή οθωμανική πρωτόγονη μορφή της.

Μετά το 1981, την θέση του "τοπικού παράγοντα" πήρε το συνδικάτο και ο μεγαλοσυνδικαλιστής που σε συνεργασία, επ' αμοιβαία ωφελεία, προωθούσε την ευνοϊκή μισθολογική, συνταξιοδοτική, υπηρεσιακή και άλλη εξυπηρέτηση του κλάδου και των εργαζόμενων σ΄ αυτόν. Παράλληλα υπήρχε και το παραδοσιακό σύστημα του βουλευτή της "δεξιάς" με εκπροσώπους πλέον τους βουλευτές του υπόλοιπου 50% του λαού που απέκτησε πρόσβαση στην εξουσία. Εδώ διέπρεψαν αρκετά ονόματα που στην συνέχεια έγιναν και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι του λαού, στήνοντας πλέον τον δικό τους μηχανισμό πελατειακής εξυπηρέτησης και υποστήριξης.

Αυτό το σύστημα διαιωνίζεται και σήμερα, και είναι υπεύθυνο για την αδυναμία εξόδου από την κρίση, μια και το κάθε φορά κόμμα που κυβέρνησε και κυβερνά πολιτεύτηκε προεκλογικά τάζοντας όλα αυτά που χάιδευαν τα αυτιά των ψηφοφόρων, όλα αυτά που ήθελε να ακούσει ο ψηφοφόρος.

Το 2009, ο ψηφοφόρος άκουσε το "λεφτά υπάρχουν" του Γ.Παπανδρέου (ασχέτως αν η πρόταση έλεγε πως "λεφτά υπάρχουν αν.... πιάσουμε τη φοροδιαφυγή, πληρώσουν οι μεγαλοκαρχαρίες κλπ) και δεν ψήφισε τον Κ.Καραμανλή, που είπε πως "αυξήσεις δεν υπάρχουν", άσχετα αν ο ίδιος λίγους μήνες πριν έκανε τα δωράκια του με μισθολογικές αυξήσεις και εξυπηρετήσεις, όπως π.χ. στους μεγαλοφαρμακάδες .

Κι όταν το όνειρο πήρε τέλος στο Καστελόρριζο, ψήφισε τα Ζάππεια του Σαμαρά που όπως του είπε πως θα πληρώσουν τα χρέη του κράτους και  όχι ο λαός.

Κι όταν και αυτό το όνειρο μας τέλειωσε, ψήφισε το "Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης" του Τσίπρα που του είπε πως οι προηγούμενοι ήταν γερμανοτσολιάδες, πουλημένα κορμιά, Σοϊμπλέδες, προσκημημένοι και στα τέσσερα γονατισμένοι, ενώ αυτός θα έβαζε την Μέρκελ να χορεύει στο ρυθμό που θα βάραγε αυτός στο νταούλι, θα έσκιζε τα μνημόνια, θα καταργούσε με ένα άρθρο όλους τους μνημονιακούς νόμους, θα ξανάδινε την 13η σύνταξη, θα ακύρωνε τον ΕΝΦΙΑ, θα έδινε 700€ κατώτατο μισθό, θα...θα....θα....κλπ.

Και τώρα που και αυτός, σε αντίθεση με τους προηγούμενους ανάλγητους, με "πόνο ψυχής" εφαρμόζει όσα και οι προηγούμενοι, ο λαός στέκεται άφωνος και δεν ξέρει τι να κάνει.

20% δηλώνουν ανένταχτοι και 45% απέχουν από τις εκλογές.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε και τα αποτελέσματα της εκλογικής διαδικασία στην νέα παράταξη. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να σεβαστούμε τους 210 χιλ. ανθρώπους που στήθηκαν ώρες στην ουρά για να ψηφίσουν. Αγνοούμε την μειοψηφία των παρατράγουδων και ευτράπελων που καταγράφηκαν και μένουμε στο κύριο:

Αυτός είναι ο λαός της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα σήμερα και

αυτός επιβάλλει την πολιτική στον νέο φορέα.

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγραφα:

Αν το αυριανό κόμμα, αποβλέπει στην επιστροφή των ψηφοφόρων που μετανάστευσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε το νέο κόμμα θα πρέπει να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε λαϊκισμό και ανερμάτιστες πολιτικές υποσχέσεις.

Αν το νέο κόμμα αποβλέπει στο 40%, που το αποτελούν ανέστιοι κομματικά και απέχοντες από τις εκλογικές διαδικασίες, θα πρέπει να καταθέσει το αντίστοιχο σχέδιο, που να είναι ελκυστικό και να ικανοποιεί αυτούς τους ψηφοφόρους.