Γυναικοκτονία και κοινωνία

Τώρα τελευταία πολλοί, προτείνουν την ιδιαίτερη ποινική αντιμετώπιση της γυναικοκτονίας, είναι το political correct του καιρού μας,
λες και τα ισόβια που ισχύουν σήμερα δεν φτάνουν,
λες και πως ένας νόμος, ένας όρος, από μόνος του, είναι δυνατόν να έχει ως αποτέλεσμα,
την πάταξη της πατριαρχιαρχικής αντίληψης, του σεξισμού και όλων των γενεσιουργών αιτίων της έμφυλης βίας. 

Παραβλέπουν, πως οι περισσότερες γυναικοκτονίες γίνονται στα πλαίσια μιας συζυγικής - συντροφικής σχέσης και άρα
αυτό που λείπει από την Ελληνική κοινωνία, δεν είναι η αυστηρότητα των ποινών (υπάρχει),
αλλά θεσμικές παρεμβάσεις και μορφές κοινωνικών δράσεων,

• που να προλαμβάνουν την ειδεχθή αυτή πράξη,
• που να βοηθάνε την γυναίκα να αντιληφθεί έγκαιρα τον κίνδυνο που διατρέχει,
• που να δίνουν στο θύμα την αναγκαία υποστήριξη να καταγγείλουν την ενδοοικογενειακή - συντροφική βία,
• που να μπορούν να απευθύνονται κάπου για ψυχολογική ενίσχυση και συμβουλές
• που να τους παρέχουν την απαραίτητη υλική υποστήριξη να τα βγάλουν πέρα
  
• που να μεταφέρουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, τον σεβασμό των δυο φύλλων.

Και πόσα άλλα που θα μπορούσαν να προτείνουν οι κοινωνικοί και παιδαγωγικοί επιστήμονες.

Η αποδοχή της γυναικοκτονίας σαν ξεχωριστός ποινικός όρος, από μόνη της, χωρίς τις παραπάνω προτεινόμενες θεσμικές παρεμβάσεις, το μόνο που μπορεί να καλύψει, είναι το σύμπλεγμα ενοχής μια ολόκληρης κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, για τις θεσμικές ανεπάρκειες προστασίας της γυναίκας από την ενδοοικογενειακή, συντροφική και άλλη βία.