Αγαπητοί φίλοι
Την Τρίτη 20.11.2012 συνεκλήθη σε συνεδρίαση-συνάντηση το Συντονιστικό ή Ομάδα Εργασίας (κρατήστε όποιο τίτλο θέλετε) της Παράταξης στην οποία συζητήθηκε η κατάσταση της Παράταξης και η πορεία της.
Σας παραθέτω τα κυριότερα σημεία αυτής της τοποθέτησης.
Είναι οι θέσεις μου που καθορίζουν και την στάση μου στα εσωτερικά της παράταξης.
Αγαπητοί φίλοι
Ανήκουμε στη παράταξη ΜΑΖΙ που όλοι μαζί δημιουργήσαμε το 2006. Κυβερνήσαμε για τέσσερα χρόνια και συνεχίζουμε να υπάρχουμε. Βρισκόμαστε εδώ και δεν έχουμε φύγει, όπως κάποιοι άλλοι. Γιατί η δική μου λογική και άποψη, είναι πως υπάρχει ένας δημοτικός παραταξιακός χώρος, μια βάση που έχει ηττηθεί στις προηγούμενες εκλογές και δεν πρέπει να πληγωθεί άλλο.
Αυτό είναι που με κάνει και το έχω πει πολλές φορές σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, να συνεχίζω να βρίσκομαι στο χώρο, παρ’ όλο που ο τρόπος λειτουργίας της παράταξης είναι αντίθετος με αυτόν που έχω στο μυαλό μου και αντίθετος από αυτόν που θέλει η κοινωνία.
Ο προβληματισμός λοιπόν που έχει αναπτυχθεί και από μένα και από άλλους και πέρσι και φέτος για το θέμα του που πάμε, για το θέμα το οργανωτικό, έχει εκφυλιστεί στην κυριολεξία και είναι σκόπιμος αυτός ο εκφυλισμός, σε μια αντιπαράθεση Γαβράς Γιαννακόπουλος.
Αντίθετα, έχω την άποψη, πως η παράταξη έχει πρόβλημα. Το είπαν κι άλλοι πολύ πιο παραστατικά. Προσωπικά έχω την άποψη πως έχοντας χάσει στις εκλογές έχουμε χάσει ένα κόσμο. Δεν είναι ότι απλά δεν κερδίσαμε στο νήμα. Ένας κόσμος μας εγκατέλειψε.
Πέρσι με την τοποθέτησή μου στην συνέλευση του Δεκεμβρίου και όσα λέω διαρκώς από τότε, προσπαθώ αναλύοντας κατ’ αρχάς για ποιο λόγο μας εγκατέλειψε ο κόσμος, να βρούμε πως μπορούμε αυτό τον κόσμο να τον ξαναφέρουμε. Και έχω πει πως και η Δημοτική Ομάδα, είμαστε εκφραστές μιας ηττημένης άποψης. Άρα, αν θέλουμε να ανασυγκροτήσουμε την παράταξη, χρειαζόμαστε να βγάλουμε μπροστά μια άλλη εικόνα ως παράταξη. Αυτή η εικόνα της παράταξης να είναι τόσο ελκυστική που να μπορέσει να ξαναγεμίσει την δεξαμενή που είχαμε παλιά, και να μην μείνουμε μόνο με τους φίλους που συνεχίζουν να βρίσκονται μαζί μας μετά την ήττα.
Με αυτή τη λογική λοιπόν έχω κάνει την ακόλουθη πρόταση:
«Η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει συντεταγμένα και μέσα από διαδικασίες και όχι με δημιουργία οργάνων μέσα από αυτούς που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του επικεφαλής της παράταξης Β.Γιαννακόπουλου. Έτσι:
Μια επιτροπή 5-9 στελεχών που να μπορούν να συνδιαλέγονται ή να αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις και τις απόψεις του χώρου μας, αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν μια πολιτική – οργανωτική συνδιάσκεψη μέσα από την οποία με ανοιχτές διαδικασίες θα προκύψει και η νέα ηγεσία ή θα ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στην παλιά αν επιμένει να είναι ξανά υποψήφια».
Είναι φανερό λοιπόν πως δεν είμαι θιασώτης ενός οργανωτισμού για τον οργανωτισμό. Καταθέτω μια διαφορετική πολιτική άποψη.
Η μια άποψη είναι το δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Παιδιά έχουμε αρχηγό, και όσοι αγαπάνε αυτό τον αρχηγό, όσοι αποδέχονται αυτό το μοντέλο του αρχηγού και το όραμά του, μπαίνουν από πίσω του, τον στηρίζουνε και δεν του βάζουνε προσκόμματα.
Αυτό είναι το ένα μοντέλο.
Είναι αυτό που παράγει διαφθορά, ελλείμματα και οτιδήποτε άλλο έχει καταδικαστεί πλέον στην συνείδηση του κόσμου. Που επιτρέπει ακόμα και σήμερα σε διαγωνισμούς που προκηρύσσονται να δίνεται η δυνατότητα στον εργολάβο να δίνει 50% έκπτωση. Οι δήμοι καταρρέουν, το πάρτυ συνεχίζεται.
Και για αυτό δεν μιλάει κανένας. Αυτό είναι το ένα μοντέλο. Και σε αυτό το μοντέλο είναι θιασώτες και όσοι αυτή τη στιγμή είναι υποψήφιοι δήμαρχοι.
Αυτό κατά την άποψή μου έχει πεθάνει. Είναι αυτό που καταδικάζει σήμερα η κοινωνία και απαιτεί ένα άλλο τρόπο λειτουργίας των δήμων.
Χρειάζεται να μπουν μπροστά άνθρωποι που να αγνοήσουν τις προσωπικές τους βλέψεις, να δουλέψουν ως ομάδα, να βγάλουν στον αέρα πράγματα που δεν βγαίνουν από τους θιασώτες του δημαρχοκεντρικού μοντέλου.
Να αντιταχθούν στην λογική της εναλλαγής και της αντικατάστασης, φύγε εσύ να έρθω εγώ, ας αλλάξουμε τον δήμαρχο αλλά η λειτουργία του δήμου να παραμείνει ίδια και να καταθέσουν απόψεις για την ανατροπή του σαθρού μοντέλου που λειτουργεί η αυτοδιοίκηση.
Αυτό είναι το ζητούμενο και αυτή είναι η αγωνία.
Είναι η ανάγκη για την προβολή ενός άλλου μοντέλου, και μέσα από αυτήν να γίνει και η ανασυγκρότηση της παράταξης. Τότε να είσαστε σίγουροι πως θα βρεθούν και τα νέα στρώματα που έχουν γεννηθεί και έχουν απελευθερωθεί από τις μέχρι πριν τρία χρόνια κομματικές αντιλήψεις, και τότε θα αλλάξει τελείως το τοπίο.
Το κομματικό τοπίο που μέχρι σήμερα ήταν οδηγός για να στηθεί μια παράταξη, έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Το κομματικό σκηνικό πάνω στο οποίο στήνονταν μέχρι σήμερα οι παρατάξεις, έχει διαλυθεί. Σήμερα βλέπουμε να γεννιούνται καινούριες πολιτικές αντιλήψεις, καινούριες κοινωνικές ομάδες παίρνουν έκφραση και ως εκ τούτου το ζητούμενο για την καινούρια παράταξη δεν είναι η συνέχιση ενός παλιού μοντέλου αλλά η αναζήτηση ενός νέου.
Αυτή είναι η δική μου η αγωνία. Ο δρόμος που προτείνω είναι δύσκολος και ανηφορικός. Θέλει ομαδικό πνεύμα και αγώνα.
Δεν θέλει αυθεντίες και απόλυτους άρχοντες.
Αν θεωρείτε, γιατί και αυτό ελέχθη από κάποιους εδώ, ότι θέτοντας τέτοια ζητήματα, αναιρείται η ανοδική πορεία που έχει η παράταξη, και κει που πάμε να τα βρούμε με την κοινωνία, μπαίνουν θέματα που χαρακτηρίζονται ως εσωστρέφεια και λειτουργούν διαλυτικά, νομίζω πως έχουμε διαφορετικές παραστάσεις για το τι λέει η κοινωνία.
Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να έχει την παράστασή του στο τι λέει η κοινωνία.
Η δική μου παράσταση δεν λέει πως η κοινωνία μας επιβραβεύει. Ίσα ίσα έχουμε περιχαρακωθεί, ακόμα περισσότερο, μας έχουν εγκαταλείψει και άλλες κοινωνικές ομάδες, κι άλλα άτομα.
Παλιοί φίλοι φεύγουν, αρνούνται να συνεχίσουν μαζί μας, κάποιοι άλλοι τους αντικαθιστούν. Είναι αυτό που εύστοχα έχει περιγράψει ο Μπρεχτ, «αν δεν μας θέλει ο λαός ας αλλάξουμε λαό». Ακόμα και από την ομάδα που είμαστε υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι το 2010, είναι ελάχιστοι αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται μαζί μας.
Αν αυτό δεν είναι άξιο παρατήρησης και ανάλυσης και βέβαια να βγάλουμε τα αντίστοιχα συμπεράσματα, τότε νομίζω πως είμαστε αυτοκτονικοί τύποι.
Αν λοιπόν φίλοι μου, θεωρείτε πως το πρόβλημά μου είναι να καθαιρέσουμε τον ένα βασιλιά, μόνο και μόνο για να τον αντικαταστήσουμε στην καρέκλα του με ένα άλλο βασιλιά, είσαστε γελασμένοι.
Αυτές οι σκέψεις είναι έξω από το δικό μου αξιακό σύστημα.
Σε τελική ανάλυση, εδώ είμαστε, ο καιρός θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος είχε λάθος.
Μιχάλης Γαβράς
Την Τρίτη 20.11.2012 συνεκλήθη σε συνεδρίαση-συνάντηση το Συντονιστικό ή Ομάδα Εργασίας (κρατήστε όποιο τίτλο θέλετε) της Παράταξης στην οποία συζητήθηκε η κατάσταση της Παράταξης και η πορεία της.
Σας παραθέτω τα κυριότερα σημεία αυτής της τοποθέτησης.
Είναι οι θέσεις μου που καθορίζουν και την στάση μου στα εσωτερικά της παράταξης.
Αγαπητοί φίλοι
Ανήκουμε στη παράταξη ΜΑΖΙ που όλοι μαζί δημιουργήσαμε το 2006. Κυβερνήσαμε για τέσσερα χρόνια και συνεχίζουμε να υπάρχουμε. Βρισκόμαστε εδώ και δεν έχουμε φύγει, όπως κάποιοι άλλοι. Γιατί η δική μου λογική και άποψη, είναι πως υπάρχει ένας δημοτικός παραταξιακός χώρος, μια βάση που έχει ηττηθεί στις προηγούμενες εκλογές και δεν πρέπει να πληγωθεί άλλο.
Αυτό είναι που με κάνει και το έχω πει πολλές φορές σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, να συνεχίζω να βρίσκομαι στο χώρο, παρ’ όλο που ο τρόπος λειτουργίας της παράταξης είναι αντίθετος με αυτόν που έχω στο μυαλό μου και αντίθετος από αυτόν που θέλει η κοινωνία.
Ο προβληματισμός λοιπόν που έχει αναπτυχθεί και από μένα και από άλλους και πέρσι και φέτος για το θέμα του που πάμε, για το θέμα το οργανωτικό, έχει εκφυλιστεί στην κυριολεξία και είναι σκόπιμος αυτός ο εκφυλισμός, σε μια αντιπαράθεση Γαβράς Γιαννακόπουλος.
Αντίθετα, έχω την άποψη, πως η παράταξη έχει πρόβλημα. Το είπαν κι άλλοι πολύ πιο παραστατικά. Προσωπικά έχω την άποψη πως έχοντας χάσει στις εκλογές έχουμε χάσει ένα κόσμο. Δεν είναι ότι απλά δεν κερδίσαμε στο νήμα. Ένας κόσμος μας εγκατέλειψε.
Πέρσι με την τοποθέτησή μου στην συνέλευση του Δεκεμβρίου και όσα λέω διαρκώς από τότε, προσπαθώ αναλύοντας κατ’ αρχάς για ποιο λόγο μας εγκατέλειψε ο κόσμος, να βρούμε πως μπορούμε αυτό τον κόσμο να τον ξαναφέρουμε. Και έχω πει πως και η Δημοτική Ομάδα, είμαστε εκφραστές μιας ηττημένης άποψης. Άρα, αν θέλουμε να ανασυγκροτήσουμε την παράταξη, χρειαζόμαστε να βγάλουμε μπροστά μια άλλη εικόνα ως παράταξη. Αυτή η εικόνα της παράταξης να είναι τόσο ελκυστική που να μπορέσει να ξαναγεμίσει την δεξαμενή που είχαμε παλιά, και να μην μείνουμε μόνο με τους φίλους που συνεχίζουν να βρίσκονται μαζί μας μετά την ήττα.
Με αυτή τη λογική λοιπόν έχω κάνει την ακόλουθη πρόταση:
«Η ανασυγκρότηση πρέπει να γίνει συντεταγμένα και μέσα από διαδικασίες και όχι με δημιουργία οργάνων μέσα από αυτούς που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του επικεφαλής της παράταξης Β.Γιαννακόπουλου. Έτσι:
Μια επιτροπή 5-9 στελεχών που να μπορούν να συνδιαλέγονται ή να αντιπροσωπεύουν όλες τις τάσεις και τις απόψεις του χώρου μας, αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν μια πολιτική – οργανωτική συνδιάσκεψη μέσα από την οποία με ανοιχτές διαδικασίες θα προκύψει και η νέα ηγεσία ή θα ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στην παλιά αν επιμένει να είναι ξανά υποψήφια».
Είναι φανερό λοιπόν πως δεν είμαι θιασώτης ενός οργανωτισμού για τον οργανωτισμό. Καταθέτω μια διαφορετική πολιτική άποψη.
Η μια άποψη είναι το δημαρχοκεντρικό μοντέλο. Παιδιά έχουμε αρχηγό, και όσοι αγαπάνε αυτό τον αρχηγό, όσοι αποδέχονται αυτό το μοντέλο του αρχηγού και το όραμά του, μπαίνουν από πίσω του, τον στηρίζουνε και δεν του βάζουνε προσκόμματα.
Αυτό είναι το ένα μοντέλο.
Είναι αυτό που παράγει διαφθορά, ελλείμματα και οτιδήποτε άλλο έχει καταδικαστεί πλέον στην συνείδηση του κόσμου. Που επιτρέπει ακόμα και σήμερα σε διαγωνισμούς που προκηρύσσονται να δίνεται η δυνατότητα στον εργολάβο να δίνει 50% έκπτωση. Οι δήμοι καταρρέουν, το πάρτυ συνεχίζεται.
Και για αυτό δεν μιλάει κανένας. Αυτό είναι το ένα μοντέλο. Και σε αυτό το μοντέλο είναι θιασώτες και όσοι αυτή τη στιγμή είναι υποψήφιοι δήμαρχοι.
Αυτό κατά την άποψή μου έχει πεθάνει. Είναι αυτό που καταδικάζει σήμερα η κοινωνία και απαιτεί ένα άλλο τρόπο λειτουργίας των δήμων.
Χρειάζεται να μπουν μπροστά άνθρωποι που να αγνοήσουν τις προσωπικές τους βλέψεις, να δουλέψουν ως ομάδα, να βγάλουν στον αέρα πράγματα που δεν βγαίνουν από τους θιασώτες του δημαρχοκεντρικού μοντέλου.
Να αντιταχθούν στην λογική της εναλλαγής και της αντικατάστασης, φύγε εσύ να έρθω εγώ, ας αλλάξουμε τον δήμαρχο αλλά η λειτουργία του δήμου να παραμείνει ίδια και να καταθέσουν απόψεις για την ανατροπή του σαθρού μοντέλου που λειτουργεί η αυτοδιοίκηση.
Αυτό είναι το ζητούμενο και αυτή είναι η αγωνία.
Είναι η ανάγκη για την προβολή ενός άλλου μοντέλου, και μέσα από αυτήν να γίνει και η ανασυγκρότηση της παράταξης. Τότε να είσαστε σίγουροι πως θα βρεθούν και τα νέα στρώματα που έχουν γεννηθεί και έχουν απελευθερωθεί από τις μέχρι πριν τρία χρόνια κομματικές αντιλήψεις, και τότε θα αλλάξει τελείως το τοπίο.
Το κομματικό τοπίο που μέχρι σήμερα ήταν οδηγός για να στηθεί μια παράταξη, έχει διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Το κομματικό σκηνικό πάνω στο οποίο στήνονταν μέχρι σήμερα οι παρατάξεις, έχει διαλυθεί. Σήμερα βλέπουμε να γεννιούνται καινούριες πολιτικές αντιλήψεις, καινούριες κοινωνικές ομάδες παίρνουν έκφραση και ως εκ τούτου το ζητούμενο για την καινούρια παράταξη δεν είναι η συνέχιση ενός παλιού μοντέλου αλλά η αναζήτηση ενός νέου.
Αυτή είναι η δική μου η αγωνία. Ο δρόμος που προτείνω είναι δύσκολος και ανηφορικός. Θέλει ομαδικό πνεύμα και αγώνα.
Δεν θέλει αυθεντίες και απόλυτους άρχοντες.
Αν θεωρείτε, γιατί και αυτό ελέχθη από κάποιους εδώ, ότι θέτοντας τέτοια ζητήματα, αναιρείται η ανοδική πορεία που έχει η παράταξη, και κει που πάμε να τα βρούμε με την κοινωνία, μπαίνουν θέματα που χαρακτηρίζονται ως εσωστρέφεια και λειτουργούν διαλυτικά, νομίζω πως έχουμε διαφορετικές παραστάσεις για το τι λέει η κοινωνία.
Ο καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να έχει την παράστασή του στο τι λέει η κοινωνία.
Η δική μου παράσταση δεν λέει πως η κοινωνία μας επιβραβεύει. Ίσα ίσα έχουμε περιχαρακωθεί, ακόμα περισσότερο, μας έχουν εγκαταλείψει και άλλες κοινωνικές ομάδες, κι άλλα άτομα.
Παλιοί φίλοι φεύγουν, αρνούνται να συνεχίσουν μαζί μας, κάποιοι άλλοι τους αντικαθιστούν. Είναι αυτό που εύστοχα έχει περιγράψει ο Μπρεχτ, «αν δεν μας θέλει ο λαός ας αλλάξουμε λαό». Ακόμα και από την ομάδα που είμαστε υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι το 2010, είναι ελάχιστοι αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται μαζί μας.
Αν αυτό δεν είναι άξιο παρατήρησης και ανάλυσης και βέβαια να βγάλουμε τα αντίστοιχα συμπεράσματα, τότε νομίζω πως είμαστε αυτοκτονικοί τύποι.
Αν λοιπόν φίλοι μου, θεωρείτε πως το πρόβλημά μου είναι να καθαιρέσουμε τον ένα βασιλιά, μόνο και μόνο για να τον αντικαταστήσουμε στην καρέκλα του με ένα άλλο βασιλιά, είσαστε γελασμένοι.
Αυτές οι σκέψεις είναι έξω από το δικό μου αξιακό σύστημα.
Σε τελική ανάλυση, εδώ είμαστε, ο καιρός θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος είχε λάθος.
Μιχάλης Γαβράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου