Σαν το παλιό κόκκινο κρασί, που όσο περνάει ο χρόνος τόσο καλύτερο γίνεται, έτσι και κάποια παλιά κείμενά μου, αξίζουν ακόμη περισσότερο. Διαλέγω, ένα του 2017 και ένα του 2019. Κοινός τόπος και των δυο είναι η προσωπική μου διαπίστωση, πως
για να φύγουν και να πάνε σε άλλο κόμμα οι ψηφοφόροι που μαγεύτηκαν από τον ακραίο και αγοραίο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ το 2012-2015, θα πρέπει το νέο κόμμα να ξεπεράσει σε λαϊκισμό και ανερμάτιστες πολιτικές υποσχέσεις τον τότε ΣΥΡΙΖΑ (2017).
Ιστορικά αυτοί αποτελούν τον βασικό κορμό των Κασελίστας!!!!!!.
2019: Ο αριστερόστροφος ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ λοιπόν είναι το πολιτικό διακύβευμα, για το οποίο θα έπρεπε να δώσει τις μάχες το ΚΙΝΑΛ και με τις δυνάμεις που το έχουν υιοθετήσει ως πολιτικό αιτούμενο.
Και αυτές οι δυνάμεις δεν βρίσκονται στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται στις τάξεις του τεθνεώτος πλέον ΠΟΤΑΜΙΟΥ, στους 60.000 απέχοντες την 2η Κυριακή τον Νοέμβριο του 2017 και στις άλλες κοινωνικές συσπειρώσεις της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς, που οδηγούνται στην απόσυρση και την αποχή από την τρέχουσα πολιτική δραστηριότητα.
Για τον ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ λοιπόν και με τους ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΕΣ, θα είχε λόγο ύπαρξης το ΚΙΝΑΛ και όχι με τους κρατικοδίαιτης αντίληψης ψηφοφόρους του πρώην ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί έχουν βρει καλή και στοργική αγκαλιά και δεν πρόκειται να την αφήσουν εύκολα. Σίγουρα όχι τώρα!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου